راگبی در دبی: از هیجان سونز تا قلب تپنده مهاجران
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
40
نمایش منابع در متن
Novotel-dubai-world-trade-centre
Bookmybooking
Forevertourism
Focus Hidubai
Travelsaga
Dxboffplan
Arabianbusiness
Archive Aramcoworld
Dxbnewsnetwork
Dxbnewsnetwork
Uaestories
Uw360
Qatarmarine
Mexicohistorico
Gradesfixer
Resources Enwwf
Propertyfinder
Dubaiasitusedtobe
Magnumphotos
Dubaiexiles
En Wikipedia
Landsurvival
En Wikipedia
Britannica
En Wikipedia
Alwaslsc
Dubaischoolsgames
Uaeerf
Selvagroups
Uaeerf
Dubai
Tbsnews
Researchgate
Slideplayer
En Wikipedia
Econstor
Google
Zawya
Uae Platinum-heritage
Adcsio Uaeerf
راگبی یونیون، عمدتاً به لطف جامعه مهاجران پرشور و مسابقات جهانی معروف «امارات دبی راگبی سونز» (Emirates Dubai Rugby Sevens)، جایگاه قابل توجهی در صحنه ورزشی پرجنب‌وجوش دبی به خود اختصاص داده است
[9]
[38]. این فقط مربوط به بازی سریع سونز (راگبی هفت نفره) نیست؛ فرمت سنتی ۱۵ نفره نیز در اینجا ریشه‌های عمیقی دارد که توسط باشگاه‌های متعهد، آکادمی‌ها و امکانات درجه یکی مانند استادیوم «دِ سِوِنز» (The Sevens Stadium) پرورش یافته است
[37]
[3]
[5]. مسیر این ورزش، بازتابی از رشد خود دبی به عنوان یک قطب بین‌المللی است که رویدادهای ورزشی در سطح جهانی را با حس قوی اجتماعی ترکیب می‌کند
[20]
[29][9]. تو در ادامه با شور و هیجان پیرامون بزرگترین رویداد راگبی شهر، نقش حیاتی باشگاه‌های مهاجران، و اینکه چگونه جوانان می‌توانند در این ورزش پویا مشارکت کنند، آشنا خواهی شد.
مسابقات افسانه‌ای امارات دبی راگبی سونز: فراتر از یک تورنمنت
وقتی به ورزش‌های دبی فکر می‌کنی، احتمالاً «امارات دبی راگبی سونز» به ذهنت می‌رسد – این قدیمی‌ترین رویداد ورزشی بین‌المللی شهر است، حتی قدیمی‌تر از خود امارات متحده عربی[9][38]. همه چیز خیلی ساده در سال ۱۹۷۰ آغاز شد، توسط مهاجران بریتانیایی از باشگاه راگبی «دبی اکسایلز» (Dubai Exiles RFC) که در زمین‌های شنی و تنها با چند تماشاگر بازی می‌کردند[29][9]
[36]. اولین برندگان؟ هنگ استافوردشایر (The Staffordshire Regiment)[9]. با گذر زمان، اعتبار جهانی‌اش به شدت افزایش یافت. میزبانی مسابقات انتخابی جام جهانی راگبی سونز در سال ۱۹۹۶ گام بزرگی بود[9]، اما پیوستن به اولین دوره سری مسابقات جهانی سونز IRB در سال ۱۹۹۹ واقعاً آن را در نقشه جهانی قرار داد[20][9]. این تورنمنت به رشد خود ادامه داد و اندازه‌اش بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۶ سه برابر شد[9].
یک نقطه عطف در سال ۲۰۰۸ رخ داد: انتقال به استادیوم اختصاصی «دِ سِوِنز»
[2][9]
[10][38]. این مکان در سطح جهانی، که به طور خاص برای سری مسابقات جهانی راگبی سونز طراحی شده بود، به طور چشمگیری ظرفیت و اعتبار رویداد را افزایش داد و بلافاصله با حضور بیش از ۵۰٬۰۰۰ هوادار در اولین سال برگزاری در آنجا، رکوردهای حضور تماشاگران را شکست[20][5][10][38]. علاوه بر این، اولین رویداد سری مسابقات جهانی راگبی سونز زنان HSBC در سال ۲۰۱۲ در اینجا میزبانی شد و جذابیت آن را حتی بیشتر کرد[9].
معمولاً به عنوان افتتاحیه سری مسابقات جهانی راگبی سونز، مرحله دبی شاهد رقابت ۱۶ تیم بین‌المللی مردان نخبه در مرحله گروهی پیش از مراحل حذفی است[38]. مسابقات زنان نیز از فرمت پرهیجان مشابهی پیروی می‌کند[9]
[32]. در حالی که نیوزلند اغلب در سال‌های اولیه مردان مسلط بود، تیم‌هایی مانند آفریقای جنوبی، فیجی و انگلستان از آن زمان جام قهرمانی را بالای سر برده‌اند و این مسابقات را به شدت رقابتی کرده‌اند[32][38]. جالب اینجاست که از زمان آغاز مسابقات زنان، تنها استرالیا و نیوزلند عنوان قهرمانی را کسب کرده‌اند[32]. اما صبر کن، این همه‌اش نیست! در کنار حرفه‌ای‌ها، تورنمنت‌های دعوتی عظیمی برگزار می‌شود که صدها تیم در دسته‌های لیگ‌های خلیج [فارس]، زیر ۱۹ سال و پیشکسوتان در آن حضور دارند و آن را به یک جشنواره واقعی راگبی تبدیل کرده‌اند[29][9].
چیزی که واقعاً «دبی سونز» را متمایز می‌کند، فضای باورنکردنی آن است. صحبت از هجوم بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در طول سه روز است که بسیاری از آنها لباس‌های مبدل عجیب و غریب پوشیده‌اند و حال و هوای مهمانی منحصربه‌فردی ایجاد می‌کنند[5][9]
[26]. این فقط راگبی نیست؛ به موسیقی زنده از ستاره‌های جهانی فکر کن (کایلی مینوگ روی صحنه رفته است!)، مناطق سرگرمی، فضاهای خانوادگی و گزینه‌های بی‌پایان غذا و نوشیدنی[2][5][9]. «دهکده راگبی» اختصاصی نیز با بازی‌ها و حضور اسطوره‌های راگبی به سرگرمی اضافه می‌کند[9].
از نظر اقتصادی، این رویداد یک نیروگاه است و در میان هفت عامل برتر ورزشی سالانه دبی رتبه‌بندی شده است[26]
[27]. این رویداد به گردشگری رونق می‌بخشد، هتل‌ها و رستوران‌ها را پر می‌کند، خرده‌فروشی را تقویت می‌کند و حمایت‌های مالی قابل توجهی را جذب می‌کند و سهم عظیمی در اقتصاد ورزشی دبی دارد
[31]
[22][26]
[35]. فراتر از ترازنامه‌ها، این رویداد روحیه اجتماعی را تقویت می‌کند، ورزش‌های پایه را ترویج می‌دهد و حتی از طریق طرح‌هایی مانند «دبی سونز برای نیکوکاری» (Dubai Sevens For Good) به جامعه کمک می‌کند[31][22]. برای هر طرفدار راگبی، یا حتی کسی که به دنبال یک آخر هفته فراموش‌نشدنی است، «دبی سونز» رویدادی است که مطلقاً باید تجربه کرد[9][22].
ضربان قلب: نفوذ مهاجران و فرهنگ باشگاهی
نمی‌توانی درباره راگبی در دبی صحبت کنی بدون اینکه به نفوذ عظیم جامعه مهاجران آن اشاره کنی. افرادی از بریتانیا، آفریقای جنوبی، استرالیا و نیوزلند، کشورهایی که راگبی در آنها تقریباً یک دین است، نیروی محرکه پشت تأسیس و رشد این ورزش در اینجا بودند[20][29][9][36]. ریشه‌های اولیه آن به مهاجران بریتانیایی و پرسنل نظامی بازمی‌گردد که دهه‌ها پیش بازی‌های غیررسمی انجام می‌دادند[20][9][36].
باشگاه راگبی «دبی اکسایلز» (Dubai Exiles RFC) این تاریخ را به خوبی مجسم می‌کند. این باشگاه که در سال ۱۹۶۶ توسط بریتانیایی‌ها تأسیس شد، قدیمی‌ترین باشگاه در امارات و خاورمیانه است[37][20]
[1]
[14]. در ابتدا به صورت غیررسمی شروع به کار کرد و به زودی به یک باشگاه رسمی وابسته به RFU (اتحادیه راگبی فوتبال انگلستان) تبدیل شد و در برابر تیم‌های جدید در سراسر خلیج [فارس] بازی می‌کرد[20]. نکته مهم این است که «اکسایلز» همان تیمی بود که مسابقات «دبی راگبی سونز» را آغاز کرد[20][29][9]. امروزه، آنها همچنان یک قدرت محسوب می‌شوند، در بالاترین سطح رقابت می‌کنند و راگبی را برای همه، از کودکان نوپا (زیر ۵ سال) گرفته تا مردان و زنان بزرگسال، به‌علاوه تیم‌های پیشکسوتان و تاچ راگبی اجتماعی، ارائه می‌دهند؛ همگی به عنوان یک باشگاه اجتماعی غیرانتفاعی اداره می‌شوند[37].
سپس باشگاه راگبی «دبی هاریکنز» (Dubai Hurricanes RFC) وجود دارد که در سال ۱۹۹۹ تأسیس شد
[21]
[30]
[12]. این باشگاه که کار خود را به عنوان یک تیم مردان بزرگسال آغاز کرد، تمرکز قوی آنها بر جامعه باعث شد تا به سرعت رشد کنند و اکنون بیش از ۱۳۰۰ عضو در رشته‌های راگبی (نونهالان، جوانان، زنان)، نتبال و کریکت دارد[3][21][30]. آنها برای بسیاری از مهاجران به عنوان «خانواده‌ای دور از خانه» شناخته می‌شوند و به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌اند و اخیراً قهرمان هر دو لیگ برتر امارات (UAE Premiership) و لیگ برتر غرب آسیا (West Asia Premiership) شده‌اند[21]
[39]. باشگاه‌های دیگری مانند «دبی شارکس» (Dubai Sharks)، مستقر در مجموعه چوگان و سوارکاری زیبای «الحبتور» (Al Habtoor Polo Resort)، و باشگاه قدیمی «برل‌هاوس راگبی کلاب» (Barrelhouse Rugby Club) (تأسیس ۱۹۸۲) نیز رونق دارند و به صراحت از مهاجران استقبال می‌کنند و در کنار راگبی رقابتی، یک صحنه اجتماعی قوی را پرورش می‌ده دهند
[6]
[33]
[25].
این باشگاه‌ها چیزی فراتر از مکانی برای بازی هستند؛ آنها مراکز اجتماعی حیاتی هستند که به مهاجران یک شبکه اجتماعی آماده و حس تعلق در یک شهر جدید ارائه می‌دهند[21][6][33]
[24]. آنها را مانند خانواده‌های بزرگ در نظر بگیر. بخش عمده‌ای از کارها – مربیگری، مدیریت، سازماندهی – به شدت به داوطلبان خود جامعه مهاجران متکی است[3][21][30]. به عنوان مثال، «هاریکنز» فعالانه والدین را به مشارکت تشویق می‌کند[3]. با وجود لیگ‌هایی برای تمام سطوح (از لیگ برتر امارات گرفته تا لیگ اجتماعی (Community League)) و چندین تیم در هر باشگاه، به‌علاوه گزینه‌های محبوب تاچ راگبی، تقریباً برای همه فرصت بازی وجود دارد[37]
[19]. به پیوستن فکر می‌کنی؟ باشگاه‌ها فعالانه از بازیکنان جدید با هر توانایی و ملیتی استقبال می‌کنند، که این امر مشارکت و ادغام اجتماعی را آسان می‌کند، حتی اگر معمولاً راگبی آماتور باشد[37][6][24][33][25].
ساختن آینده: توسعه راگبی جوانان
دبی پرورش استعدادهای جوان راگبی را جدی می‌گیرد، با ساختاری محکم که حول آکادمی‌های باشگاهی و برنامه‌های توسعه اختصاصی بنا شده است[3]
[28]
[16][33]. این مسیر استعدادیابی برای زنده نگه داشتن این ورزش و تغذیه بازیکنان به تیم‌های بزرگسالان ضروری است
[13]
[18]. باشگاه‌های بزرگی مانند «دبی اکسایلز» و «دبی هاریکنز» بخش‌های فوق‌العاده نونهالان و جوانان (M&Y) را اداره می‌کنند و از کودکان ۳ یا ۴ ساله تا ۱۸ ساله استقبال می‌کنند[37][3]. در سال‌های اولیه «نونهالان» (زیر ۴ تا زیر ۸ سال)، همه چیز حول محور سرگرمی، یادگیری مهارت‌های حرکتی پایه و بازی ایمن تگ راگبی یا تاچ راگبی بدون برخورد است[3][28][16].
با ورود بچه‌ها به گروه‌های «نوجوانان» یا «میدی» (حدود زیر ۹ تا زیر ۱۲/۱۳ سال)، برخورد به تدریج با تأکید فراوان بر تکنیک‌های ایمن، به ویژه تکل زدن، معرفی می‌شود[3][16]. مربیگری بر مهارت‌های اصلی مانند پاس دادن و گرفتن توپ، کار تیمی و درک قوانین بازی تمرکز دارد[3][16]. در مرحله «جوانان» (زیر ۱۳/۱۴ تا زیر ۱۸/۱۹ سال)، بازیکنان با بازی کامل ۱۵ نفره و فرمت پویای سونز دست و پنجه نرم می‌کنند و مهارت‌های فنی، هوش تاکتیکی و آمادگی جسمانی خود را تقویت می‌کنند[3][16][18]. مربیگری در اینجا تخصصی‌تر می‌شود و اغلب توسط چهره‌های باتجربه، گاهی حتی بازیکنان حرفه‌ای سابق، هدایت می‌شود[3][18]. به عنوان مثال، تیم زیر ۱۹ سال «اکسایلز» در کنار تیم بزرگسالان تمرین می‌کند[18]، در حالی که «هاریکنز» از سن زیر ۱۱ سال به بالا مربیان متخصص تعیین می‌کند[3].
جلسات تمرینی منظم، که اغلب در امکانات فوق‌العاده‌ای مانند استادیوم «دِ سِوِنز» برگزار می‌شود، و شرکت در لیگ‌ها و تورنمنت‌ها استاندارد است[3][28][16]
[7]. برای گروه‌های سنی بالاتر، انتخاب بازیکنان می‌تواند رقابتی شود، اما بسیاری از باشگاه‌ها فرصت‌های تور بین‌المللی شگفت‌انگیزی را نیز ارائه می‌دهند[3][7]. راگبی دختران نیز در حال رونق است، با مسیرهای مشخص از «کوئیک ریپ» (Quick Rip) بدون برخورد برای بازیکنان جوان‌تر تا سونز یا ۱۵ نفره با برخورد کامل در مراحل بعدی[3][7][25]. باشگاه‌هایی مانند «اکسایلز» و «شارکس» فعالانه از بخش‌های دختران خود حمایت می‌کنند[37][7][25]. فراتر از باشگاه‌های اصلی، آکادمی‌های مستقلی مانند «آکادمی راگبی برل‌هاوس» (Barrelhouse Rugby Academy) و «اوولوشن راگبی» (Evolution Rugby) گزینه‌های مربیگری اضافی ارائه می‌دهند[28][33]
[4].
کل این سیستم مسیرهای روشنی را فراهم می‌کند. جوانان با استعداد به راگبی باشگاهی بزرگسالان راه پیدا می‌کنند و به طور بالقوه در لیگ برتر امارات بازی می‌کنند[37][18]. برخی حتی افتخارات نمایندگی امارات را در رده‌های سنی یا بزرگسالان کسب می‌کنند و تعداد کمی نیز به فرصت‌های خارج از کشور دست می‌یابند[18][7]. نظارت بر همه اینها بر عهده فدراسیون راگبی امارات (UAERF)، نهاد حاکم ملی است
[17]
[8]. برنامه مسیر بازیکن (PPP) آنها، که در سال ۲۰۱۱ با شرکایی مانند HSBC راه‌اندازی شد، راگبی (تگ/تاچ) را به هزاران دانش‌آموز اماراتی معرفی می‌کند و سبک زندگی سالم را ترویج و استعدادها را شناسایی می‌کند[13]
[34]. سایر طرح‌ها مانند برنامه اجتماعی «دیوتی فری دبی» (Dubai Duty Free Community Programme) و «مسیر رشد راگبی» (Rugby Rise Road - RRR) از توسعه پایه و رشد پایدار بیشتر حمایت می‌کنند
[40]
[23].
امکانات در سطح جهانی: استادیوم دِ سِوِنز
صحنه راگبی دبی با امکانات فوق‌العاده‌ای پشتیبانی می‌شود که هیچ‌کدام چشمگیرتر از استادیوم «دِ سِوِنز» نیستند[37][3][29][5]. اینجا فقط محل برگزاری مسابقات نمادین «دبی راگبی سونز» نیست؛ بلکه پایگاه اصلی و زمین تمرین باشگاه‌های بزرگی مانند «دبی اکسایلز» و «دبی هاریکنز» نیز هست[37][3]. آن را به راحتی در نزدیکی جاده دبی-العین (E66) و جاده جبل علی-لهباب (E77) پیدا خواهی کرد[2][5][10]
[11]
[15][38]. این استادیوم که به طور اختصاصی برای این ورزش ساخته شده، دارای هشت زمین راگبی با نورافکن، یک جایگاه تماشاگران عظیم با ظرفیت ۵۰٬۰۰۰ نفر، پارکینگ‌های وسیع و امکاناتی برای ورزش‌های دیگر نیز هست[2][5][10][11][15][38]. در حالی که «دِ سِوِنز» قطب اصلی است، باشگاه‌های دیگر نیز پایگاه‌های عالی دارند، مانند «دبی شارکس» در مجموعه چوگان و سوارکاری «الحبتور»[6][25]. این مکان‌های درجه یک برای میزبانی رویدادهای بین‌المللی و حمایت از شبکه پررونق باشگاه‌ها و آکادمی‌های شهر حیاتی هستند.
وارد بازی شو: پیوستن به جامعه راگبی دبی
خب، چطور می‌توانی در دنیای پرشور راگبی دبی مشارکت کنی؟ برای طرفداران، تجربه فضای پرهیجان «امارات دبی راگبی سونز» یک ضرورت است[9]. اگر به دنبال بازی کردن هستی، باشگاه‌هایی مانند «دبی اکسایلز»، «دبی هاریکنز»، «دبی شارکس» و «برل‌هاوس آر سی» (Barrelhouse RC) به طرز باورنکردنی از بازیکنان در تمام سطوح و از هر ملیتی استقبال می‌کنند و یک صحنه اجتماعی فوق‌العاده ارائه می‌دهند، به خصوص برای مهاجرانی که در حال جا افتادن هستند[37][6][24][33][25]. بچه‌هایی داری که به این ورزش علاقه‌مندند؟ بخش‌های نونهالان و جوانان در باشگاه‌های بزرگ، یا آکادمی‌های مستقل، محیط‌های ساختاریافته، سرگرم‌کننده و ایمنی را فراهم می‌کنند تا آنها از سنین بسیار پایین یاد بگیرند و پیشرفت کنند[3][28][16][33]. صادقانه بگویم، چه تماشاگر باشی، چه یک بازیکن باتجربه، یا یک مبتدی کامل، جامعه راگبی دبی برای همه چیزی برای ارائه دارد، که ورزش سطح بالا را با رفاقت واقعی ترکیب می‌کند.
رایگان امتحان کنید