دبی: چگونه معماری این شهر کویری، جهان را شگفت‌زده کرد؟
۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
39
نمایش منابع در متن
Google
Witpress
Magzoid
Mediaoffice
Architizer
Blog Newlaunchproperties
Homestratosphere
Austincontrarian
Baggagetaxi
Prasoon
Re-thinkingthefuture
Neuroject
Design-middleeast
Google
Armanipro
Artboothgallery
Luxuryproperty
Armanipro
Mdpi
Wfmmedia
Algedra
Dxbadventure
Researchgate
Algedra
En Wikipedia
Dergi Neu Edu
Dwtc
Thenationalnews
Breakingtravelnews
Dubaihelicopter
Architectureau
Kestates
Amazing-dubai
M Youtube
Compassesworld
En Wikipedia
Witpress
11prop
Prezi
داستان معماری دبی چیزی کمتر از شگفت‌انگیز نیست. این حکایت دگرگونی، جاه‌طلبی و تلاشی تقریباً بی‌وقفه برای رسیدن به چیزهای خارق‌العاده است
[1]
[12]. تصور کن یک سکونتگاه ساده، متکی به صید مروارید و تجارت، به یک قدرت جهانی تبدیل بشه که به خاطر معماری نفس‌گیر و توسعه شهری‌اش شناخته شده[1][12]. این سفر باورنکردنی یک شبه اتفاق نیفتاده؛ با نقاط عطف کلیدی، درس‌های ارزشمند آموخته شده (گاهی به سختی)، ایده‌های طراحی در حال تغییر، رقصی دائمی بین حفظ میراث و در آغوش گرفتن آینده، و برنامه‌های هیجان‌انگیز برای آینده مشخص شده[1]
[38]
[28]
[6]
[20]. بیا این خلاصه معماری جذاب دبی رو بررسی کنیم.
نقاط عطف کلیدی: ترسیم سفر خط آسمان دبی
قبل از رونق نفت، بقا تعیین‌کننده طراحی بود
[8]. ساختمان‌ها از مصالح در دسترس مانند شاخ و برگ نخل، گل و سنگ‌های مرجانی استفاده می‌کردند که کاملاً با آب و هوای سخت سازگار بود[28][8]
[9]. به بادگیرها (Barjeels) (همون برج‌های باد هوشمندانه) برای تهویه مطبوع طبیعی و حیاط‌های خنک برای زندگی اجتماعی فکر کن[8]
[33]. قلعه الفهیدی (Al Fahidi Fort)، که در سال ۱۷۸۷ ساخته شده و هنوز پابرجاست، این سبک اولیه رو با استفاده از مرجان و صدف به نمایش می‌گذاره[33][9]. با رونق تجارت مروارید، مصالح بادوام‌تر و تزئینات بیشتری ظاهر شد که نشانه‌ای از ارتباطات جهانی اولیه بود[8]. برنامه‌ریزی شهری اولیه هم هوشمندانه بود، با مسیرهای باریک و سایه‌دار ('سکه' - sikka) که همه چیز رو خنک نگه می‌داشت[33].
سپس دهه ۱۹۶0 و کشف نفت فرا رسید – یک تغییردهنده کامل بازی[1][8]. این ثروت تازه به دست اومده، مدرنیزاسیون و آزمایش‌های معماری جسورانه رو تقویت کرد[1][8]. بتن، فولاد و شیشه به مصالح ساختمانی جدید تبدیل شدند و تهویه مطبوع همه چیز رو تغییر داد و امکان طراحی‌هایی رو فراهم کرد که قبلاً غیرممکن بود[8]. نماد اصلی این دوره، مرکز تجارت جهانی دبی (Dubai World Trade Centre) بود که ساختش در سال ۱۹۷۹ شروع شد[9]. به عنوان یکی از اولین آسمان‌خراش‌های منطقه، جاه‌طلبی‌های جهانی دبی رو نشون داد و راه رو برای برج‌های بلند آینده هموار کرد[9]. سبک‌های بین‌المللی شروع به ترکیب شدن با ایده‌های سنتی کردند[8].
اواخر قرن بیستم شهرت دبی رو برای بزرگ فکر کردن تثبیت کرد[8]. برج العرب (Burj Al Arab) نمادین، که در سال ۱۹۹۹ تکمیل شد و شبیه بادبان یک لنج (dhow) طراحی شده، فوراً دبی رو به عنوان یک مقصد لوکس در نقشه جهانی قرار داد[8][33][9]. در کنار هتل ساحلی جمیرا (Jumeirah Beach Hotel) (۱۹۹۷) با طراحی موج‌مانندش، این بناهای شاخص قالب آسمان‌خراش‌های معمولی رو شکستند[9]. این دوره همچنین شاهد هجوم معماران مشهور بین‌المللی به شهر بود که به اعتبار معماری رو به رشد اون اضافه کرد[8][33].
اوایل دهه ۲۰۰۰ دوران پروژه‌های عظیم (megaprojects) رو به ارمغان آورد. به توسعه‌های واقعاً جسورانه‌ای مثل پالم جمیرا (Palm Jumeirah) فکر کن، یک جزیره مصنوعی به شکل درخت نخل که با بازپس‌گیری زمین از دریا، مهندسی باورنکردنی رو به نمایش گذاشت[1]
[4][12]. با وجود چالش‌ها، یک سابقه ایجاد کرد[12]. البته، نماد نهایی این دوران برج خلیفه (Burj Khalifa) است که در سال ۲۰۱۰ تکمیل شد[1][33][9][12]. به عنوان بلندترین ساختمان جهان، جاه‌طلبی دبی رو به خوبی مجسم می‌کنه و هوشمندانه تأثیرات طراحی اسلامی رو با فناوری پیشرفته ترکیب کرده[1][8][12]. شگفتی‌های دیگه‌ای مثل برج پیچان کیان (Cayan Tower) (۲۰۱۳) نوآوری معماری رو بیشتر برجسته کردند[33][9].
اخیراً، تمرکز به سمت پایداری و مفاهیم آینده‌نگر تغییر کرده[1]
[3]. پروژه‌هایی مثل شهر پایدار دبی (Dubai Sustainable City) در زمینه زندگی سازگار با محیط زیست پیشگام هستند[1]
[39]. موزه خیره‌کننده آینده (Museum of the Future)، با شکل منحصربه‌فرد و نمای پوشیده از خوشنویسی‌اش، نشان‌دهنده حرکت به سمت ساختمان‌های پیچیده، فناورانه و نمادین است[38]
[24]. سرمایه‌گذاری‌های عظیم در انرژی خورشیدی، مانند پارک خورشیدی محمد بن راشد آل مکتوم (Mohammed bin Rashid Al Maktoum Solar Park)، تعهد به انرژی‌های تجدیدپذیر رو نشون میده[3]. همچنین قدردانی رو به رشدی برای حفظ تاریخ اخیرتر وجود داره، مانند تلاش‌ها برای حفاظت از مناطقی مثل الفهیدی (بستکیه) (Al Fahidi (Bastakiya))
[15]
[30]
[31]. هر قدم در این تکامل معماری دبی، بازتاب‌دهنده یک استراتژی برای استفاده از توسعه‌های شاخص برای تقویت اقتصاد، جذب گردشگر و کسب شناخت جهانی است، که جاه‌طلبی رو با تمرکز فزاینده بر زمینه و پایداری ترکیب می‌کنه[1][12]
[2][4][28].
درس‌هایی از رشد سریع دبی
اول از همه، رهبری قوی و آینده‌نگر بسیار حیاتی بوده[3]
[18]
[19]. دولت فقط قانون‌گذاری نمی‌کرد؛ فعالانه سرمایه‌گذاری می‌کرد و توسعه رو از طریق شرکت‌های دولتی پیش می‌برد و یک جهت‌گیری روشن و بلندمدت تعیین می‌کرد[18][19]. این رویکرد قاطع 'دولت نگهبان'، همراه با همکاری بین دولت، کسب‌وکارهای خصوصی و فعالیت‌های بشردوستانه، مؤثر ثابت شد[18]
[34].
دبی همچنین با متنوع‌سازی اقتصادش و فاصله گرفتن از اتکای صرف به نفت، حرکت هوشمندانه‌ای انجام داد
[17][18][19][34]. به طور استراتژیک بخش‌های گردشگری، املاک و مستغلات، لجستیک، مالی و فناوری رو توسعه داد[17][18][19][34]. استفاده از ابزارهایی مانند مناطق آزاد، زیرساخت‌های درجه یک (بنادر، فرودگاه‌ها) و سیاست‌های دوستدار کسب‌وکار، بازیگران جهانی رو جذب کرد[17][18][19]. این نشون میده که چطور کاهش اتکا به منابع طبیعی می‌تونه در واقع رشد اقتصادی گسترده‌تر رو تقویت کنه[18].
خود معماری به یک ابزار قدرتمند برندسازی تبدیل شد[6][2]. ساختمان‌های نمادینی مثل برج العرب (Burj Al Arab) و برج خلیفه (Burj Khalifa) فقط سازه نبودند؛ تبلیغات جهانی بودند که توجه، سرمایه‌گذاری و گردشگران رو به خودشون جلب می‌کردند[8][12]
[10]. این موضوع نشون میده که چطور معماری چشمگیر می‌تونه تصویر و اقتصاد یک شهر رو شکل بده[2].
با این حال، رشد سریع چالش‌هایی رو هم به همراه داشت
[29]
[23][10]. گاهی اوقات، توسعه از برنامه‌ریزی پیشی می‌گرفت و منجر به شهری تا حدی پراکنده، ترافیک سنگین و فشارهای زیست‌محیطی می‌شد[29][6][10]. تمرکز بر 'بزرگی' برای برندسازی عالی بود اما گاهی به دلیل نادیده گرفتن مقیاس انسانی و ایجاد پراکندگی شهری مورد انتقاد قرار می‌گرفت[23][10]. این موضوع بر نیاز به برنامه‌ریزی منسجم و یکپارچه که در کنار اهداف اقتصادی، قابلیت زندگی رو هم در نظر بگیره، تأکید می‌کنه
[5][10].
بحران مالی سال ۲۰۰۸ آسیب‌پذیری‌ها رو آشکار کرد، به ویژه اتکای شدید به املاک و مستغلات و بدهی‌هایی که برای تأمین مالی پروژه‌های عظیم استفاده شده بود[17]. این یک درس حیاتی است: فراتر از بخش‌های بی‌ثبات متنوع‌سازی کن و بدهی‌ها رو با دقت مدیریت کن[17]. تعدیلات دبی پس از بحران، اهمیت سازگاری رو نشون میده[17].
در نهایت، ضرورت پایداری آشکار شد[6][39]. دبی که در ابتدا بر 'بزرگترین و بهترین' بودن تمرکز داشت، به نیاز به شیوه‌های سبزتر پی برد[6][39]. ردپاهای زیست‌محیطی بالا منجر به تغییر جهت به سمت پایداری شد که در پروژه‌هایی مانند شهر پایدار دبی (Dubai Sustainable City) و طرح‌های بزرگ خورشیدی دیده میشه[3][6][39]. درسش چیه؟ پایداری رو از مراحل اولیه توسعه در نظر بگیر، با تمرکز بر بهره‌وری منابع و طراحی هوشمند، نه فقط اصلاحات مهندسی[29][6]. طرح جامع شهری دبی ۲۰۴۰ (Dubai 2040 Urban Master Plan) این منحنی یادگیری رو منعکس می‌کنه و فضاهای سبز و کیفیت زندگی رو در اولویت قرار میده
[27]
[36]
[37]. داستان دبی از طریق چشم‌انداز و سرمایه‌گذاری‌اش الهام‌بخش است، اما چالش‌های اون به ما یادآوری می‌کنه که استراتژی‌های متعادل، انعطاف‌پذیر و پایدار برای موفقیت بلندمدت کلیدی هستند[6][17][10][18][14].
فلسفه‌های طراحی در حال تکامل: از کارکردگرایی تا آینده
در ابتدا، همه چیز حول محور کارکرد و آب‌وهوا بود[1][8][33]. معماری بومی از مصالح محلی و تکنیک‌های هوشمندانه غیرفعال مانند برج‌های باد (Barjeels) صرفاً برای راحت کردن زندگی در گرمای بیابان استفاده می‌کرد[1][8][33]. سپس، ثروت نفت بازی رو تغییر داد[1][8]. مصالح جدیدی مانند بتن و فولاد، به علاوه تهویه مطبوع، دوران مدرنیسم رو آغاز کردند[8]. سبک‌های بین‌المللی جا افتادند، آسمان‌خراش‌ها ظاهر شدند و تمرکز به نمایش گذاشتن رفاه تازه به دست اومده تغییر کرد، که نشان‌دهنده گسست از سنت بود[8][9][10].
بعد نوبت به دوران 'نمادگرایی' (iconism) رسید[8][9][2]. فلسفه طراحی بر ایجاد بناهای شاخص مشهور جهانی و پروژه‌های عظیم دیدنی متمرکز شد تا دبی رو در نقشه جهانی قرار بده[6][2]. معماری به ابزاری برای برندسازی و جذب سرمایه‌گذاری تبدیل شد و تأثیر بصری، مقیاس عظیم و تصویری آینده‌نگر رو در اولویت قرار داد[6][10]. به 'معماران ستاره' (starchitects) فکر کن که آثار شاخصی مانند برج العرب (Burj Al Arab) و برج خلیفه (Burj Khalifa) رو طراحی کردند[8][33]. هدف، نمایش جاه‌طلبی بود، گاهی با نادیده گرفتن زمینه محلی یا نحوه تجربه واقعی فضا توسط مردم[31][2][10]. هدف، ممکن کردن 'رویای غیرممکن' بود[6].
اخیراً، تغییر قابل توجهی به سمت پایداری و توجه به زمینه (context) صورت گرفته[1][6][31]. با هدایت آگاهی زیست‌محیطی و ابتکارات دولتی، تمرکز به سمت توسعه آگاهانه از نظر زیست‌محیطی در حال حرکت است[6][24]. پروژه‌هایی مانند شهر پایدار دبی (Dubai Sustainable City) این رویکرد رو به نمایش می‌گذارند و انرژی‌های تجدیدپذیر و برنامه‌ریزی جامعه‌محور رو یکپارچه می‌کنند[1][3][39]. همچنین قدردانی مجددی از تکنیک‌های سنتی و هوشمند از نظر اقلیمی وجود داره که با فناوری مدرن بازتفسیر شده‌اند[1][29][31]. به بیوفیلیا (biophilia) (آوردن طبیعت به داخل ساختمان)، ویژگی‌های سلامتی و مصالح پایدار فکر کن
[11][3]. معماران اکنون در مورد ایجاد یک 'معماری معاصر منطقه‌ای' صحبت می‌کنند که به محیط اطراف خود احترام بگذاره
[7]
[21]. این به معنای ترکیب عناصر سنتی مانند الگوها و سایه‌اندازی با فرم‌های مدرن است[1][4][28][31]. طرح جامع شهری دبی ۲۰۴۰ (Dubai 2040 Urban Master Plan) پایداری، قابلیت زندگی و میراث رو به عنوان ارزش‌های اصلی تثبیت می‌کنه[27][36][37].
در کنار پایداری، تأکید فزاینده‌ای بر طراحی انسان‌محور و کیفیت زندگی وجود داره[11][5][10]. دولت در حال تشویق طراحی‌هایی است که مردم رو به مکان‌ها متصل می‌کنه و فراتر از صرفاً سازه‌های عظیم حرکت می‌کنه[5]. طرح ۲۰۴۰ بر جوامع یکپارچه با دسترسی آسان به امکانات رفاهی، فضاهای سبز و قابلیت پیاده‌روی تمرکز داره
[22]
[25][36]. فناوری شهر هوشمند (Smart City) هم بخشی از این ترکیب است و از هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیاء (IoT) برای بهبود بهره‌وری در حمل‌ونقل و انرژی استفاده می‌کنه و در حالت ایده‌آل تجربه انسانی رو ارتقا میده[3]
[13][37][11]
[26]. این تکامل نشون میده که معماری دبی در حال بلوغ است و نوآوری شاخص خودش رو با پایداری، هویت فرهنگی و رفاه انسانی متعادل می‌کنه[11][6][31].
پل زدن میان دوران‌ها: میراث با جاه‌طلبی آینده‌نگر تلاقی می‌کند
دبی تلاش‌های واقعی برای حفظ گذشته فیزیکی خود انجام داده[31]. یک مثال عالی، محله تاریخی الفهیدی (Al Fahidi Historical Neighbourhood) (که زمانی بستکیه نامیده می‌شد) است که از تخریب نجات یافت و اکنون یک منطقه فرهنگی پرجنب‌وجوش است که معماری سنتی بادگیرها رو به نمایش می‌گذاره[20][31]. قلعه الفهیدی (Al Fahidi Fort)، قدیمی‌ترین ساختمان شهر، اکنون به عنوان موزه دبی عمل می‌کنه و پیوندی ملموس با دوران پیش از نفت رو زنده نگه می‌داره[33][20]. با درک اینکه تاریخ فقط باستانی نیست، امارات متحده عربی حتی سیاستی رو برای حفاظت از ساختمان‌های مهم از دهه ۱۹۶۰ به بعد راه‌اندازی کرد و اذعان داشت که سازه‌های مدرن نیز داستان سفر ملت رو روایت می‌کنند[15][30][31]. ساختمان‌های میراثی اکنون محافظت می‌شوند و توسعه‌های جدید در مناطق تاریخی اغلب باید به شخصیت منطقه احترام بگذارند[31].
این پل رو می‌تونی در خود معماری هم ببینی. بسیاری از ساختمان‌های مدرن عناصر طراحی سنتی عربی و اسلامی رو در خود جای داده‌اند – به الگوهای هندسی، جزئیات پیچیده یا برداشت‌های مدرن از فرم‌های کلاسیک فکر کن[1][38][4][28]. برای مثال، برج خلیفه (Burj Khalifa) شامل نقوشی الهام‌گرفته از معماری اسلامی است[8]، در حالی که حتی ساختمان‌های قدیمی‌تری مانند مرکز تجارت جهانی (World Trade Centre) مدرنیسم رو با تکنیک‌های سایه‌اندازی سنتی ترکیب کرده بودند[31]. خانه‌های مدرن ممکنه ضمن برخورداری از آخرین فناوری‌ها، به میراث اماراتی هم اشاره داشته باشند[28]. هدف فقط کپی کردن گذشته نیست، بلکه افزودن عمق فرهنگی و ایجاد هویتی منحصربه‌فرد است که چیزی فراتر از طراحی جهانی عمومی باشه[1][4][28]. برخی از معماران فعالانه در تلاشند تا یک 'معماری معاصر منطقه‌ای' ایجاد کنند که واقعاً ریشه در مکان خود داشته باشه[7][31].
طرح‌بندی شهر اغلب تضاد قابل توجهی بین مناطق قدیمی و جدید ایجاد می‌کنه و ارتباط بین دوران‌ها رو برجسته می‌کنه[38][33][20]. می‌تونی در بازارهای سنتی نزدیک خور تاریخی قدم بزنی و سپس، تنها در فاصله کوتاهی، توسط برج‌های درخشان مرکز شهر (Downtown) احاطه بشی[38][33][20]. بناهای شاخصی مانند قاب دبی (Dubai Frame) به طور خاص برای نمادسازی این پیوند طراحی شده‌اند و نماهایی از دبی تاریخی و خط آسمان مدرن رو ارائه میدن[38]. نکته مهم اینه که طرح جامع شهری دبی ۲۰۴۰ (Dubai 2040 Urban Master Plan) حفظ میراث رو یک هدف کلیدی قرار داده و هدفش حفاظت از مکان‌های فرهنگی و تقویت ارتباط مردم با مناطق قدیمی‌تر، همزمان با برنامه‌ریزی برای مراکز شهری آینده‌نگر است[25][36]. این طرح شهری رو تصور می‌کنه که به زیبایی روح جامعه، جذابیت گردشگری، مدرنیته و احترام عمیق به میراث رو با هم ترکیب می‌کنه[25]. حتی برنامه‌های مربوط به مناطق روستایی مانند حتا (Hatta) بر تقویت گردشگری ضمن حفظ جذابیت طبیعی و فرهنگی تمرکز دارند[25]
[32].
البته، این کار همیشه آسان نیست. سرعت محض توسعه گاهی اوقات زمینه تاریخی رو تحت‌الشعاع قرار داده[31][10]. برخی از منتقدان احساس می‌کردند که توسعه‌های مدرن اولیه، فرهنگ و اقلیم محلی رو نادیده گرفته‌اند[31]. اما آگاهی و تعهد فزاینده‌ای برای مدیریت این رابطه پیچیده وجود داره که با سیاست‌های میراثی، رویکردهای طراحی متفکرانه و طرح‌های جامع آینده نشان داده شده[30][7][21][36]. توانایی منحصربه‌فرد دبی در اتصال سادگی گذشته‌اش با جاه‌طلبی‌های جسورانه آینده‌نگر، همچنان در مرکز هویت اون قرار داره[38].
نگاهی به آینده: فصل بعدی معماری دبی (۲۰۲۵ و پس از آن)
پایداری فقط یک کلمه باب روز نیست؛ در حال تبدیل شدن به یک اصل اساسی است[11][6]
[16][37]. انتظار داشته باش شیوه‌های پایدار پیچیده‌تری مانند طراحی غیرفعال (استفاده از شکل و جهت‌گیری ساختمان برای کاهش نیاز به انرژی)، مهندسی فوق‌العاده کارآمد و استفاده گسترده از انرژی‌های تجدیدپذیر، به ویژه انرژی خورشیدی که به طور فزاینده‌ای مقرون‌به‌صرفه و کارآمد می‌شود رو ببینی[11]. طرح ۲۰۴۰ دبی جاه‌طلبانه است و هدفش اینه که ۶۰ درصد از امارت به فضاهای سبز و ذخایر طبیعی اختصاص یابه، در کنار تلاش‌های عمده برای انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره‌وری منابع[27][32][36]. این نشان‌دهنده یک تغییر واقعی از هدف‌گذاری برای 'بلندترین' به شاید 'سبزترین' است[6]. مصالح سازگار با محیط زیست، بازیافت آب، سیستم‌های سرمایش منطقه‌ای و گواهینامه‌های ساختمان سبز به استاندارد تبدیل خواهند شد[3][27][16].
فناوری هوشمند عمیق‌تر در بافت شهر تنیده خواهد شد[1][3][37]. به هوش مصنوعی (AI) که در فرآیند طراحی کمک می‌کنه، حسگرهای اینترنت اشیاء (IoT) که منابع شهری رو به طور کارآمد مدیریت می‌کنند، حمل‌ونقل خودران که رایج‌تر میشه (شاید حتی هایپرلوپ (Hyperloop)؟) و فناوری خانه هوشمند که زندگی روزمره رو ارتقا میده فکر کن[11][3][26][13]. طرح ۲۰۴۰ شهری متصل به صورت دیجیتالی رو پیش‌بینی می‌کنه که از این نوآوری‌ها پشتیبانی می‌کنه[37]. خود ساختمان‌ها ممکنه دارای نماهای واکنش‌گرا باشند که با محیط سازگار میشن[1].
همچنین حرکت روشنی به سمت افزایش قابلیت زندگی و مقیاس انسانی وجود داره[11]. توسعه‌های آینده احتمالاً بر ایجاد جوامع یکپارچه و چندمنظوره تمرکز خواهند کرد که در اون‌ها مردم بتونن بدون رفت‌وآمدهای طولانی زندگی، کار و تفریح کنند[11]. طرح ۲۰۴۰ دبی بر 'جوامع پرجنب‌وجوش، سالم و فراگیر' با دسترسی عالی به حمل‌ونقل عمومی تأکید داره[22][25][36]. مفاهیمی مانند 'سوپر بلوک' (Super Block) و مسیرهای پیاده‌روی گسترده ('پیاده‌راه دبی' - Dubai Walk) با هدف تبدیل شهر به مکانی دوستانه‌تر برای عابران پیاده هستند[5][22]. انتظار طراحی بیوفیلیک بیشتر – آوردن طبیعت به داخل ساختمان‌ها – و ویژگی‌های متمرکز بر سلامتی، مانند کیفیت هوای بهتر و نورپردازی که از ریتم‌های طبیعی پشتیبانی می‌کنه و کیفیت زندگی رو بهبود می‌بخشه، داشته باش[11][13]
[35].
خود مسکن هم تکامل خواهد یافت[11]. کارشناسان رشد پروژه‌های مسکونی و چندمنظوره رو پیش‌بینی می‌کنند که ناشی از تمایل به زندگی باکیفیت در نزدیکی محل کار است[11]. اقامتگاه‌های برنددار (Branded residences) که به هتل‌های لوکس مرتبط هستند نیز در حال افزایش‌اند[11]. خانه‌های آینده ممکنه ماژولارتر و سازگارتر باشند[13] و طرح ۲۰۴۰ گزینه‌های متنوع و مقرون‌به‌صرفه‌ای رو هدف قرار داده[32]. در حالی که پروژه‌های عظیم احتمالاً ادامه خواهند داشت، تمرکز قوی‌تری بر جامعه و پایداری خواهند داشت[37]. از دیدن مفاهیم آینده‌نگر بیشتری مانند ویلاهای شناور، شاید مرتبط با پروژه‌هایی مانند جزایر جهان (The World Islands)، تعجب نکن[28]. روش‌های ساخت پیشرفته مانند چاپ سه‌بعدی (3D printing) نیز ممکنه رایج‌تر بشن و به طور بالقوه ساخت طرح‌های پیچیده رو سریع‌تر و ارزان‌تر کنند[26].
دبی بدون شک به پیش بردن مرزهای معماری ادامه خواهد داد و از پلتفرم‌هایی مانند اکسپو سیتی (Expo City) برای نمایش نوآوری و حفظ جایگاه جهانی خود استفاده خواهد کرد[28][24]. این شهر قصد داره همچنان آهنربایی برای تجارت بین‌المللی، گردشگری و استعدادها باقی بمونه و محیط شهری پویای اون یک جاذبه کلیدی باشه[17][18][34]. حتی ممکنه شاهد ظهور فرم‌های معماری بدیعی باشیم، شاید رفتن به زیر زمین یا ادغام عمیق با سیستم‌های زنده[9][26]. مرحله بعدی معماری دبی به نظر یک ترکیب جذاب میاد: ترکیب جسارت معروفش با تمرکز بالغ بر پایداری، انعطاف‌پذیری، عمق فرهنگی و در نهایت، رفاه مردمش، که همگی با برنامه‌های بلندمدت جاه‌طلبانه هدایت میشن[1][11][6][36].
رایگان امتحان کنید