نبرد سبز امارات: چگونه بیابان به باغ تبدیل می‌شود؟
۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
34
نمایش منابع در متن
Google
Moccae Gov
Wikifarmer
U
Climatestotravel
En Wikipedia
Everbrighttr
Biosaline
Summitdialogues
Uaestories
Worldweatheronline
Tamimi
Araburban
Thenationalnews
Smartfoodsafe
Google
Google
Wam
Wam
Worlddata
En Wikipedia
Khaleejtimes
Visitabudhabi
Openknowledge Fao
Wam
Enhg
Worldsensorium
Abudhabiculture
Biosaline
Adtt Dct Gov
Abudhabiculture
Enhg
Alifodder
Researchgate
زندگی و شکوفایی در قلب یک چشم‌انداز خشک، کار ساده‌ای نیست، به‌خصوص وقتی بیش از سه‌چهارم امارات متحده عربی بیابان طبقه‌بندی می‌شه
[5]
[26]
[8]. این محیط به‌طور طبیعی چالش‌هایی مثل بارندگی کم، دمای بالا و خاک نه‌چندان ایده‌آل رو به همراه داره که روی همه‌چیز، از کشاورزی گرفته تا اکوسیستم‌ها، تأثیر می‌گذاره[5][26]
[22]. حالا رشد سریع، شهرهای شلوغ و گسترش صنعتی رو هم به این ترکیب اضافه کن تا با فشارهای شدیدتری مثل کمبود آب، بیابان‌زایی، تخریب زمین و از دست دادن تنوع زیستی روبه‌رو بشی[8][22]
[10]
[11]
[13]. اما نکته اینجاست: امارات فقط این چالش‌ها رو نمی‌پذیره؛ بلکه فعالانه با استراتژی‌های بلندپروازانه سبزسازی، راه‌حل‌های نوآورانه و تعهد به پایداری با اون‌ها مقابله می‌کنه[8][5]
[3]
[30]. بیا با هم موانع و روش‌های چشمگیری رو که دبی و کل امارات برای ایجاد آینده‌ای سبزتر، بر اساس تحقیقات اختصاصی و تلاش‌های مداوم، به کار می‌گیرن، بررسی کنیم.
پیشروی بیابان: موانع زیست‌محیطی در امارات متحده عربی
بیابان‌زایی و فرسایش خاک: از دست دادن زمین
بیابان‌زایی در اصل به معنی تبدیل شدن زمین حاصلخیز به بیابانه؛ یک مسئله جدی همین‌جا در امارات[8][10]. چه چیزی باعثش می‌شه؟ ترکیبی از عوامل، از جمله تأثیرات تغییرات اقلیمی، چرای بی‌رویه که پوشش گیاهی محافظ رو از بین می‌بره، شیوه‌های کشاورزی ناپایدار (مثل آبیاری که منجر به شور شدن خاک می‌شه) و گسترش شهرها به زمین‌های کشاورزی بالقوه[8][13]
[23][10]. شرایط طبیعی خشک و بادهای شدید هم نقش مهمی در فرسایش بادی دارن که زمین رو بیشتر تخریب می‌کنه[13]
[16]. پیامدهای این موضوع قابل توجهه: از دست دادن خاک سطحی باارزش، کاهش توانایی تولید غذا، آسیب به زیستگاه‌ها که بر گیاهان و جانوران بومی تأثیر می‌گذاره و تهدیداتی برای امنیت غذایی[10][22][8]. این مسئله حتی چشم‌انداز رو تکه‌تکه می‌کنه، کار رو برای حیات وحش سخت می‌کنه و با تجزیه خاک به انتشار CO2 هم کمک می‌کنه[10][23]. در سراسر شبه‌جزیره عربستان، ۷۰ تا ۹۰ درصد زمین به طرز حیرت‌انگیزی در معرض تهدیده و خود امارات هم بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۸ شاهد از دست دادن قابل توجه زمین به دلیل تخریب بوده[23]
[2].
کمبود آب: یک محدودیت حیاتی
کمبود آب شاید حیاتی‌ترین چالش در این منطقه خشک باشه[8][10]. به‌طور طبیعی، آب شیرین زیادی در دسترس نیست[8][5]. این رو با تقاضای بالای جمعیت رو به رشد، اقتصاد در حال توسعه و کشاورزی ترکیب کن تا فشار بر منابع آب بسیار زیاد بشه[8][22]. این موضوع منجر به اتکای شدید به شیرین‌سازی آب (حذف نمک از آب دریا) و بهره‌برداری از آب‌های زیرزمینی می‌شه[8][10]
[4]. اما آب‌های زیرزمینی، که اغلب یک منبع غیرقابل تجدید هستن، سریع‌تر از اونی که بتونن دوباره پر بشن، مصرف می‌شن و باعث پایین رفتن سطح آب‌های زیرزمینی، نشست زمین و نفوذ آب شور به منابع آب شیرین نزدیک ساحل می‌شن[8][4]. شیرین‌سازی آب، با اینکه حیاتیه، انرژی زیادی مصرف می‌کنه (که به انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کنه) و پساب شور تولید می‌کنه که می‌تونه به مناطق ساحلی آسیب برسونه[10]. تغییرات اقلیمی با نرخ تبخیر بالاتر و بارندگی غیرقابل پیش‌بینی، اوضاع رو پیچیده‌تر می‌کنه[8][22]
[28]. به‌علاوه، کشاورزی مقدار قابل توجهی آب مصرف می‌کنه و این باعث می‌شه شیوه‌های کشاورزی کارآمد کاملاً ضروری باشن[8]
[14]. مقابله با این مسئله نیازمند نوآوری، سیاست‌های هوشمندانه و آگاهی بیشتر همه ما از مصرف آبه[8]
[29].
عقب راندن شن‌ها: استراتژی‌های سبزسازی دبی
با وجود پس‌زمینه دشوار زیست‌محیطی، امارات تعهد قابل توجهی به مبارزه با بیابان‌زایی و سبزتر کردن چشم‌انداز نشون می‌ده[8]. این شامل کاشت در مقیاس وسیع، ایجاد موانع سبز محافظ و استفاده از تکنیک‌های هوشمندانه برای نگه داشتن شن‌های روان در جای خودشه.
کاشتن آینده: جنگل‌کاری و کمربندهای سبز
کاشت درخت در جاهایی که قبلاً درختی نبوده، معروف به جنگل‌کاری (درخت‌کاری)، بخش عمده‌ای از برنامه اماراته[8][13][2]. این کار به تثبیت خاک، کاهش فرسایش و ایجاد خانه برای حیات وحش کمک می‌کنه[8]. تمرکز زیادی روی استفاده از گیاهان بومی وجود داره که می‌تونن با شرایط سخت بیابانی کنار بیان، مثل درخت نمادین غاف (Prosopis cineraria)[8][2]. غاف، به‌عنوان درخت ملی، فوق‌العاده مقاومه، به چسبندگی خاک کمک می‌کنه و از حیوانات محلی حمایت می‌کنه[8]. به کمپین‌های بزرگ کاشت فکر کن – از پروژه‌های تاریخی با هدف کاشت میلیون‌ها درخت گرفته تا تلاش‌های مدرن با استفاده از پهپاد برای کاشت بذر غاف و سمر[2]
[21]. مناطق ساحلی هم فراموش نشدن و پروژه‌های قابل توجه احیای مانگرو در حال انجامه[13]. مانگروها برای محافظت از سواحل، جذب کربن و ایفای نقش به‌عنوان پرورشگاه برای حیات دریایی حیاتی هستن و هدف، کاشت ۱۰۰ میلیون اصله تا سال ۲۰۳۰ است[13][21]. این تلاش‌ها نتیجه‌بخش بوده و مساحت جنگل‌ها بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ افزایش قابل توجهی داشته[13]
[19]. کمربندهای سبز – نوارهایی از درختان کاشته شده در اطراف شهرها یا مزارع – هم با مبارزه با بیابان‌زایی، کاهش فرسایش بادی و حتی بهبود اقلیم‌های محلی نقش ایفا می‌کنن و اغلب مستقیماً در برنامه‌ریزی شهری ادغام می‌شن[3]
[32][8].
نگه داشتن زمین: تکنیک‌های تثبیت شن
با توجه به اینکه حدود ۸۰ درصد امارات بیابانه، جلوگیری از پیشروی شن به زیرساخت‌ها، مزارع و خانه‌ها حیاتیه[13][2]. چطور این کار انجام می‌شه؟ از طریق ترکیبی از روش‌ها. از نظر بیولوژیکی، کاشت پوشش گیاهی بومی خاص، از جمله درختانی که در جنگل‌کاری استفاده می‌شن، به چسباندن شن‌های سست با سیستم ریشه‌ای‌شون کمک می‌کنه[8][13]. از نظر فیزیکی، چیزهایی مثل حصارها یا موانع می‌تونن سرعت باد رو کم کنن و شن رو به دام بندازن، در حالی که گاهی اوقات می‌شه از عوامل تثبیت‌کننده خاص مستقیماً روی شن استفاده کرد. این‌ها فقط تلاش‌های تصادفی نیستن؛ بلکه بخشی از استراتژی‌های گسترده‌تر مدیریت زمین برای جلوگیری از تخریب هستن[16]. تحقیقات مداومی در امارات برای بهبود مستمر این تکنیک‌ها و مؤثرتر کردن اون‌ها برای محیط زیست محلی در جریانه[21]. راستش رو بخوای، این یه نبرد دائمی با عناصر طبیعیه، اما امارات با قدرت باهاش مقابله می‌کنه.
کشاورزی برای آینده: نقش کشاورزی در سبزسازی
تبدیل خاک به راه‌حل: ترسیب کربن
ترسیب کربن فقط یه اصطلاح شیک برای جذب و ذخیره دی‌اکسید کربن از اتمسفره. باورت بشه یا نه، زمین‌های کشاورزی می‌تونن در این کار عالی باشن. شیوه‌هایی مثل کشاورزی ارگانیک، که اغلب شامل افزودن کمپوست و سایر مواد آلی می‌شه، سلامت خاک و توانایی اون برای نگهداری کربن رو تقویت می‌کنه[11][32]. خاک سالم‌تر همچنین در مقاومت در برابر فرسایش و نگهداری آب بهتر عمل می‌کنه – یه وضعیت برد-برد
[18]. کاشت درختان، چه در پروژه‌های بزرگ جنگل‌کاری، کمربندهای سبز، یا حتی نخلستان‌های خرما، با رشد گیاهان، کربن رو هم محبوس می‌کنه[13][11]. تخمین زده می‌شه که جنگل‌های امارات به‌تنهایی میلیون‌ها تن کربن رو در خودشون جای دادن[19]. در حالی که هنوز داریم یاد می‌گیریم که روش‌های مختلف کشاورزی در اینجا دقیقاً چقدر کربن می‌تونن ذخیره کنن، تمرکز بر بهبود سلامت خاک و کاشت درختان قطعاً با این هدف همسوئه[18][11][13]. و اون مانگروهای ساحلی رو هم فراموش نکنیم که در ذخیره «کربن آبی» فوق‌ستاره هستن[21].
شیوه‌های هوشمندانه‌تر برای منابع کمیاب: مدیریت پایدار زمین (SLM)
مدیریت پایدار زمین (SLM) یعنی استفاده مولد از زمین و در عین حال اطمینان از سالم موندنش برای آینده[8][11]. با توجه به اقلیم امارات، SLM حیاتیه. شیوه‌های کلیدی شامل تغییر به آبیاری فوق‌العاده کارآمد مثل سیستم‌های قطره‌ای یا حتی روش‌های بدون خاک مثل هیدروپونیک می‌شه که می‌تونه مصرف آب رو به طرز چشمگیری کاهش بده[8]
[6]
[25][26][29][18]
[20]. بهبود سلامت خاک از طریق مواد آلی و کمپوست‌سازی هم یکی دیگه از موارد مهمه[6][18][5][11][20][32]. انتخاب محصولاتی که به‌طور طبیعی مقاوم هستن و می‌تونن شرایط خشکی یا شوری رو تحمل کنن، فشار بر منابع آب رو کم می‌کنه[6][25]. استفاده از مدیریت تلفیقی آفات (IPM) استفاده از مواد شیمیایی مضر رو کاهش می‌ده و از محیط زیست و تنوع زیستی محافظت می‌کنه[6][5]. به‌علاوه، استفاده از گلخانه‌ها امکان کشاورزی در تمام طول سال رو با کنترل بهتر بر منابعی مثل آب فراهم می‌کنه[25]. نهادهای دولتی مثل MOCCAE و ADAFSA فعالانه این روش‌ها رو از طریق حمایت، تحقیق و مشوق‌ها ترویج می‌کنن و اون‌ها رو به استراتژی‌های ملی برای مبارزه با بیابان‌زایی و ترویج کشاورزی هوشمند اقلیمی مرتبط می‌کنن[26][11][6][18][13]
[34].
اقدام جمعی: قدرت جامعه و آگاهی در ایجاد تغییر
رساندن پیام: کمپین‌های آگاهی‌بخشی عمومی
رسوندن پیام به مردم خیلی مهمه. هم گروه‌های دولتی و هم سازمان‌های مردم‌نهاد کمپین‌هایی رو برای آموزش مردم در مورد مسائل زیست‌محیطی و تشویق به عادات سبزتر اجرا می‌کنن[1]
[12]. دولت امارات فعالانه مسئولیت‌پذیری زیست‌محیطی رو از طریق این کمپین‌ها ترویج می‌ده[1]. ممکنه ابتکاراتی از شهرداری دبی ببینی که کسب‌وکارها رو هدف قرار داده یا نشریات زیست‌محیطی سرگرم‌کننده‌ای برای بچه‌ها ایجاد می‌کنه
[24]
[27]. کمپین‌ها اغلب روی صرفه‌جویی در مصرف آب، کاهش زباله، استفاده هوشمندانه از انرژی و حفاظت از حیات وحش محلی تمرکز می‌کنن[8][3]
[31]. حرکت‌های بزرگ ملی مثل «کمپین ملی پایداری» و «سال پایداری» هدفشون اینه که کل جامعه رو در مورد تغییرات مثبت به هیجان بیارن[30][3]
[33]. سازمان‌هایی مثل بنیاد بین‌المللی زاید و حتی شرکت‌هایی مثل Dulsco با رویدادها، کارگاه‌ها و اطلاع‌رسانی مشارکت می‌کنن، در حالی که پروژه‌هایی مثل 'یک غاف هدیه بده' جامعه رو مستقیماً با کاشت درخت مرتبط می‌کنن[1][12]
[7]
[9].
پرورش نسل آینده: مشارکت مدارس و جوانان
می‌دونی چیه؟ ساختن آینده‌ای پایدار واقعاً با آموزش شروع می‌شه[1][12]
[15]. موضوعات زیست‌محیطی به‌طور فزاینده‌ای در دروس مدرسه، از علوم گرفته تا اقتصاد، گنجانده می‌شن[1][15]. MOCCAE با وزارت آموزش و پرورش همکاری می‌کنه تا برنامه‌های پایداری و برنامه‌های درسی سبز رو وارد کلاس‌های درس کنه[1]. ابتکارات جالبی هم مخصوص جوانان وجود داره، مثل 'حلقه‌های جوانان' که در مورد تغییرات اقلیمی بحث می‌کنن، برنامه‌های مدرسه‌ای که توسط شهرداری دبی و دیگران اجرا می‌شه، ابتکار جهانی مدارس زیست‌محیطی (Eco-Schools) و کمپین‌های سراسری مثل 'پاکسازی امارات' گروه زیست‌محیطی امارات که هزاران دانش‌آموز رو در اقدامات عملی زیست‌محیطی مشارکت می‌ده[1][27][7][15][31]. برنامه‌هایی مثل 'امارات را بکاریم' حتی کارآفرینی جوانان در کشاورزی رو تشویق می‌کنن[17]. هدف روشنه: پرورش نسلی که چالش‌های زیست‌محیطی رو درک کنه و احساس توانمندی کنه تا بخشی از راه‌حل باشه[1][27][30][31].
رایگان امتحان کنید