دبی و فریلنسینگ: وقتی کارفرما زیر قولش می‌زند، چه باید کرد؟
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
25
نمایش منابع در متن
بیا صادق باشیم، فریلنسینگ در دبی فرصت‌های باورنکردنی‌ای ارائه می‌ده، اما همیشه هم همه‌چیز آروم و بی‌دردسر نیست. دیر یا زود، ممکنه به مشکلی بر بخوری – شاید کارفرمایی پولت رو نمی‌ده، محدوده پروژه بی‌نهایت گسترش پیدا می‌کنه، یا سر موارد تحویلی اختلاف نظر پیش میاد 
[1]. وقتی این اختلافات فریلنسری پیش میاد، دونستن گزینه‌هات در چارچوب قانونی دبی و امارات متحده عربی خیلی مهمه [1]
[20]. رابطه بین فریلنسرها و کارفرماها معمولاً تحت اصول قانون قراردادها که در قانون مدنی امارات و قانون معاملات تجاری پیدا می‌شه، اداره می‌شه، نه قانون کار که کارمندهای سنتی رو پوشش می‌ده [1]
[15]. این راهنما مسیرهای احتمالی پیش روت رو، از گفتگوهای ساده گرفته تا اقدامات رسمی دادگاهی، بر اساس چارچوب امارات مشخص می‌کنه [1][20].
پیشگیری کلید اصلیه: قدرت قراردادهای محکم
قبل از اینکه وارد حل اختلافات بشیم، بیا در مورد پیشگیری صحبت کنیم. قرارداد فریلنسری تو، سپر و کتابچه قوانینته [1]
[25]. به عنوان یک پیمانکار مستقل در دبی، تو معمولاً خارج از حیطه قانون کار امارات در مورد مزایایی مثل مرخصی با حقوق یا پاداش پایان خدمت قرار می‌گیری 
[3]
[24]
[6]
[10][15]
[19]. این باعث می‌شه قراردادت، سند اصلی تعریف‌کننده حقوق و تعهداتت باشه [3][24][19]. یک توافق‌نامه کتبی و دقیق برای هر پروژه، غیرقابل مذاکره‌ست [1]
[13]
[18].
مطمئن شو که قراردادات به وضوح موارد ضروری رو پوشش می‌دن: طرفین قرارداد کی هستن، دقیقاً چه کاری انجام می‌دی (محدوده کار!)، مهلت‌ها، چطور و کی پولت رو می‌گیری، مالکیت معنوی متعلق به کیه، و چطور می‌شه قرارداد رو فسخ کرد [1][3][25][13][18]. خیلی مهمه که یک بند مشخص برای حل اختلاف (Dispute Resolution Clause) هم توش باشه [1][25][18]. این بند، مراحل توافق‌شده‌ای رو که تو و کارفرمات در صورت بروز اختلاف طی می‌کنید، مشخص می‌کنه و می‌تونه بعداً کلی در وقت و استرست صرفه‌جویی کنه [1][25]. پایبندی به قرارداد، مسئولیت قانونی هر دو طرفه [1].
گزینه ۱: مذاکره مستقیم
اغلب، ساده‌ترین راه، بهترین نقطه برای شروعه. مذاکره مستقیم یعنی تلفن رو برداری یا یه ایمیل واضح بنویسی تا مستقیماً با کارفرمات در مورد مشکل صحبت کنی 
[12]. این روش، کم‌هزینه‌ترین و سریع‌ترین راه برای حل سوءتفاهم‌ها یا اختلافات جزئیه [20]. به‌علاوه، بهترین شانس رو برای حفظ یه رابطه کاری خوب فراهم می‌کنه [20]. با رویکردی حرفه‌ای وارد گفتگو شو، مشکل و نتیجه دلخواهت رو به وضوح بیان کن، و برای پیدا کردن یه راه‌حل میانه آماده باش [25]. این مرحله غیررسمی برای مسائل کوچیک‌تر که ارتباط باز می‌تونه فضا رو شفاف کنه، خوب جواب می‌ده [12].
گزینه ۲: میانجی‌گری - پیدا کردن زمینه مشترک
اگه گفتگوهای مستقیم جواب نداد، میانجی‌گری اغلب قدم منطقی بعدیه [1][12][20]. میانجی‌گری رو مثل یه مذاکره ساختاریافته در نظر بگیر که توسط یه شخص ثالث بی‌طرف – یعنی میانجی – تسهیل می‌شه [24][19]. کار اون این نیست که تصمیم بگیره کی درست می‌گه و کی غلط، بلکه کمک می‌کنه هر دو طرف به طور مؤثر ارتباط برقرار کنن و به یه توافق داوطلبانه برسن [24]. میانجی‌گری در امارات، که تحت فرمان فدرال شماره ۴۰ سال ۲۰۲۳ اداره می‌شه، مزایای قابل توجهی داره 
[4]. محرمانه‌ست، معمولاً سریع‌تر و ارزون‌تر از رفتن به دادگاهه، و روی پیدا کردن راه‌حل‌هایی تمرکز می‌کنه که در صورت امکان، به ادامه رابطه تجاری کمک کنه [24]
[8][12][19]. نرخ توافق از طریق میانجی‌گری اغلب بالاست [4].
کجا می‌تونی خدمات میانجی‌گری پیدا کنی؟ گزینه‌ها شامل پلتفرم آنلاین 'وساطه' (Wasata) وزارت دادگستری [4]، مرکز میانجی‌گری مرجع حل اختلاف DIFC 
[17][20]، مرکز حل و فصل دوستانه اختلافات اتاق بازرگانی دبی (CASD) [20]، و تعداد زیادی شرکت خصوصی و میانجی‌های معتبر می‌شه [4][24][8][12][13][19]. میانجی‌گری برای طیف وسیعی از اختلافات مدنی و تجاری مناسبه و حتی ممکنه در بعضی موارد، یه قدم اجباری قبل از اینکه بتونی شکایت قانونی کنی باشه [1]
[14].
گزینه ۳: داوری - یک تصمیم الزام‌آور
داوری نسبت به میانجی‌گری، یه پله رسمی‌تره [1][12][20]. اینجا، تو و کارفرمات پرونده‌هاتون رو به یک یا چند داور بی‌طرف ارائه می‌دید که مثل قاضی‌های خصوصی عمل می‌کنن [19]. اون‌ها به شواهد و استدلال‌ها گوش می‌دن و بعد یه تصمیم نهایی و قانوناً الزام‌آور به نام 'رأی داوری' (arbitral award) صادر می‌کنن [1][19]. نکته خیلی مهم اینه که فقط در صورتی می‌تونی مسیر داوری رو بری که هر دوتون از قبل باهاش موافقت کرده باشید، معمولاً از طریق یه بند داوری واضح در قرارداد فریلنسریت 
[7][15]
[21].
داوری در امارات تحت قوانین خاصی اداره می‌شه: قانون فدرال شماره ۶ امارات سال ۲۰۱۸ برای رسیدگی‌های داخل کشور (onshore) و قانون شماره ۱ DIFC سال ۲۰۰۸ اگه داوری در مرکز مالی بین‌المللی دبی (DIFC) مستقر باشه [15][19]. نهادهای برجسته‌ای که داوری رو تسهیل می‌کنن شامل مرکز داوری بین‌المللی دبی (DIAC) [24][7][19]، مرکز داوری DIFC-LCIA [24][7][15][19]، و مرکز سازش و داوری تجاری ابوظبی (ADCCAC) [24][19] می‌شن. مزایاش شامل محرمانگی، انعطاف‌پذیری رویه‌ای، حل و فصل بالقوه سریع‌تر از دادگاه‌ها، امکان انتخاب داورانی با تخصص صنعتی خاص، و قابلیت اجرای بین‌المللی آرا تحت معاهداتی مثل کنوانسیون نیویورک می‌شه [7][19][20]. با این حال، داوری می‌تونه پرهزینه باشه، شامل هزینه‌های نهادی، هزینه‌های داور، و هزینه‌های قانونی، و دلایل اعتراض به رأی داوری خیلی محدوده [7]. اغلب برای اختلافات تجاری پیچیده که محرمانگی در اون‌ها کلیدیه، ترجیح داده می‌شه [19].
گزینه ۴: دعوی قضایی - بردن پرونده به دادگاه
وقتی مذاکره، میانجی‌گری، و داوری مشکل رو حل نکردن، یا اگه توافق قبلی برای روش‌های جایگزین حل اختلاف (ADR) وجود نداره، دعوی قضایی – یعنی بردن پرونده‌ات به دادگاه – گزینه نهایی می‌شه [1][12][20]. این معمولاً برای موقعیت‌هایی نگه داشته می‌شه که روش‌های دیگه شکست خوردن، نقض قرارداد قابل توجهی وجود داره، یا هیچ مکانیسم ADRی توافق نشده. انتخاب دادگاه مناسب خیلی مهمه. تو دبی معمولاً دو سیستم اصلی دادگاه داری:
•
دادگاه‌های دبی (Onshore): این دادگاه‌ها تحت قوانین فدرال امارات، عمدتاً قانون مدنی و قانون تجارت فعالیت می‌کنن 
[9]. رسیدگی‌ها عمدتاً به زبان عربی انجام می‌شه، یعنی اسناد معمولاً به ترجمه رسمی قانونی نیاز دارن [9]
[11]. این سیستم چندین سطح داره: دادگاه بدوی، دادگاه تجدیدنظر، و دیوان عالی کشور (دادگاه تمییز) [9]. صلاحیت قضایی معمولاً برای اختلافات مربوط به شرکت‌های مستقر در سرزمین اصلی (mainland) یا جایی که قرارداد، دادگاه‌های دبی رو مشخص کرده، اعمال می‌شه [7][9].
•
دادگاه‌های DIFC (Offshore/منطقه آزاد): این دادگاه‌ها که در مرکز مالی بین‌المللی دبی قرار دارن، تحت یک سیستم حقوقی کامن لا (common law) مستقل و به زبان انگلیسی بر اساس قوانین DIFC فعالیت می‌کنن [9][15]. اون‌ها صلاحیت رسیدگی به پرونده‌های مربوط به شرکت‌های ثبت‌شده در DIFC، قراردادهایی که در DIFC اجرا می‌شن، یا مهم‌تر از اون، جایی که هر دو طرف صراحتاً و کتباً با استفاده از دادگاه‌های DIFC موافقت کردن، حتی اگه هیچ ارتباط دیگه‌ای با این منطقه آزاد نداشته باشن، رو دارن [7][9][11]. یک کمیته قضایی مشترک به حل تعارض صلاحیت بین دادگاه‌های دبی و دادگاه‌های DIFC کمک می‌کنه [7].
فرآیند دعوی قضایی معمولاً شامل مراحل پیش از اقدام مثل ارسال نامه‌های رسمی مطالبه یا تلاش‌های اجباری برای سازش می‌شه [1][14]. ثبت شکایت مستلزم ارائه مدارک مفصل و پرداخت هزینه‌های دادگاهه [11][14]. این فرآیند شامل تبادل استدلال‌های حقوقی (لوایح)، ارائه شواهد، شرکت در جلسات دادرسی، و در نهایت دریافت رأی دادگاه می‌شه [9][11]. آرا معمولاً قابل تجدیدنظر هستن [9]. اجرای رأی نهایی شامل مراحل بیشتر دادگاهی برای بازپس‌گیری دارایی‌ها یا مطالبات می‌شه [9]. یادت باشه که دعوی قضایی می‌تونه پرهزینه، زمان‌بر، و پیچیده باشه، و رسیدگی‌های دادگاهی معمولاً علنی هستن [9][11][17]. همچنین محدودیت‌های زمانی دقیقی (مرور زمان) برای ثبت شکایات وجود داره – اغلب ۱۰ سال برای نقض قراردادهای تجاری یا ۱۵ سال برای مسائل مدنی عمومی تحت قانون داخل کشور (onshore)، اگرچه قانون DIFC ممکنه متفاوت باشه 
[5]
[22][17].
نکته‌ای در مورد شکایات MoHRE
ممکنه در مورد ثبت شکایت، به‌خصوص برای مطالبات پرداخت‌نشده، به وزارت منابع انسانی و بومی‌سازی (MoHRE) چیزهایی بشنوی [1]. MoHRE به برخی مسائل مربوط به کار رسیدگی می‌کنه و مجوزهای فریلنسری خاصی هم صادر می‌کنه [14]
[16]. با این حال، خیلی مهمه که بدونی MoHRE عمدتاً به روابط کارفرما-کارمندی تحت قانون کار رسیدگی می‌کنه 
[23]. تو به عنوان یه فریلنسر که به عنوان پیمانکار مستقل فعالیت می‌کنی، معمولاً خارج از حیطه این قانون و حمایت‌هاش قرار می‌گیری [3][24][6][10][15][19]. در حالی که بعضی منابع میگن MoHRE ممکنه یه راه باشه [1]، قابلیت اعمالش برای اختلافات قراردادی معمول فریلنسری نیاز به بررسی دقیق داره، و ممکنه به نوع مجوز خاصی که داری یا اینکه آیا ترتیب کاریت مرزهای بین فریلنسری و استخدام رو کمرنگ می‌کنه، بستگی داشته باشه [3][14][16].
ملاحظات کلیدی و درخواست مشاوره حقوقی
مدیریت یه اختلاف نیاز به فکر دقیق داره. هر روش حل اختلاف – مذاکره، میانجی‌گری، داوری، دعوی قضایی – پیامدهای متفاوتی از نظر هزینه، زمان، محرمانگی، و نتیجه بالقوه داره [20]. صرف‌نظر از مسیر انتخابی، نگهداری مستندات کامل حیاتیه: قرارداد امضاشده‌ات، تمام مکاتبات، فاکتورها، و اثبات کار انجام‌شده، شواهد ضروری هستن [1][25]. با توجه به پیچیدگی‌های قانون قراردادهای امارات و انجمن‌های مختلف حل اختلاف، گرفتن مشاوره حقوقی حرفه‌ای در مراحل اولیه خیلی توصیه می‌شه [1][25][20][10]. یه وکیل متخصص در قانون قراردادهای امارات یا حل اختلاف می‌تونه وضعیتت رو ارزیابی کنه، حقوق و تعهداتت رو تحت قرارداد و قوانین مربوطه (مثل قانون مدنی) توضیح بده، و تو رو به سمت مؤثرترین استراتژی راهنمایی کنه [1][25][10].
محافظت از کسب‌وکار فریلنسریت در دبی با اقدامات پیشگیرانه‌ای مثل قراردادهای محکم شروع می‌شه [1]
[2]. اما وقتی اختلافات پیش میاد، درک مسیرهای موجود – از بحث دوستانه گرفته تا اقدام قانونی رسمی از طریق میانجی‌گری، داوری، یا دادگاه‌های دبی/DIFC – بهت قدرت می‌ده تا چالش رو به طور مؤثر مدیریت کنی [1][2][10]. دونستن حقوق و گزینه‌هات برای موفقیت بلندمدت در این بازار پویا ضروریه [1].
رایگان امتحان کنید