دبی فریم: سفر در زمان از گذشته تا آینده دبی در بزرگترین قاب جهان
۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
34
نمایش منابع در متن
Google
Object-1
Magzoid
Mediaoffice
Architizer
Blog Newlaunchproperties
Homestratosphere
Austincontrarian
Baggagetaxi
Dubaiideal
Re-thinkingthefuture
Neuroject
Design-middleeast
Beyracarchitects
Artsandculture Google
Artboothgallery
Armanipro
Mdpi
Wfmmedia
Bidoun
Algedra
Dxbadventure
Dubaibusinessdirectory
Ibnbattutamall
Algedra Com
Dergi Neu Edu
Bayut
Khaleejtimes
Breakingtravelnews
Saadatrent
Global Ctbuh
Armanipro
Architectureau
Kreafolk
تا حالا به این فکر کردی که چه حسی داره داخل بزرگترین قاب عکس روی کره زمین بایستی؟ این دقیقاً همون چیزیه که دبی فریم ارائه میده – یک شاهکار معماری خیره‌کننده که با شکوه از پارک زعبیل
[32]
[15] سر برآورده. این قاب که در ژانویه ۲۰۱۸ افتتاح شد، فقط یک سازه عظیم نیست؛ بلکه تجربه‌ای با دقت طراحی شده است تا چشم‌اندازهای منحصربه‌فردی از دبی ارائه بده و به طور نمادین گذشته غنی شهر رو با حال پر زرق و برقش پیوند بده
[1]
[3][32]
[14]
[22]. به عنوان یک جاذبه گردشگری مهم، از تو دعوت می‌کنه تا داستان دبی رو از یک نقطه دید واقعاً خاص ببینی[15][1][3]. بیا با هم مفهوم، سفر فراموش‌نشدنی بازدیدکنندگان، مهندسی چشمگیر، و اینکه چرا این قاب توجه جهانیان رو به خودش جلب کرده، بررسی کنیم.
دبی فریم چیست؟ حقایق کلیدی و ریشه‌ها
خب، «بزرگترین قاب جهان» واقعاً چقدر بزرگه؟ دبی فریم با ارتفاع ۱۵۰ متر و عرض ۹۵.۵۳ متر، رسماً این رکورد رو در اختیار داره[1][15][32]. این قاب که در پارک زعبیل قرار گرفته، در ژانویه ۲۰۱۸ پس از ساخته شدن توسط شهرداری دبی، پذیرای اولین بازدیدکنندگانش بود[1]
[31][15]. هزینه گزارش شده حدود ۲۳۰ میلیون درهم (تقریباً ۶۲.۶ میلیون دلار آمریکا) است، اگرچه برخی ارقام قبلی ۱۶۰ میلیون درهم رو ذکر کرده بودند[1][15][31]
[9].
این ایده همینطوری از ناکجاآباد نیومد. بلکه از یک مسابقه طراحی بین‌المللی در سال‌های ۲۰۰۸-۲۰۰۹ نشأت گرفت که با همکاری شهرداری دبی و شرکت تیسن‌کروپ الویتور (ThyssenKrupp Elevator) و تحت نظارت اتحادیه بین‌المللی معماران (UIA) برگزار شد[1]
[11]
[8]
[27][32][15]. طرح برنده، که از بین ۹۲۶ اثر انتخاب شد، متعلق به معمار مکزیکی، فرناندو دونیس بود[1][11][27]
[28]
[18]. دیدگاه او چی بود؟ نه یک نماد سر به فلک کشیده دیگه، بلکه سازه‌ای که بناهای موجود دبی رو قاب می‌کنه و یک فضای خالی قدرتمند ایجاد می‌کنه که سفر شهر رو جشن می‌گیره
[4]
[10][18]. اما، اوضاع پیچیده شد؛ دونیس بعداً ادعا کرد که طرحش بدون قرارداد مناسبی فراتر از پول جایزه استفاده شده، که منجر به اختلاف بر سر مالکیت معنوی شد[11][8][27][28][9][15]. اجرای نهایی پروژه با مشارکت هایدر کانسالتینگ (Hyder Consulting) (اکنون آرکادیس - Arcadis) و پیمانکار اصلی ال روستامانی پگل LLC (Al Rostamani Pegel LLC) انجام شد[15]
[2]
[34]
[7].
مفهوم اصلی: پلی میان دوران‌ها
نبوغ دبی فریم در موقعیت و هدفش نهفته است: این قاب به عنوان یک پل نمادین، «دبی قدیم» در شمال رو به «دبی جدید» در جنوب متصل می‌کنه[3]
[13][32][14][22]. قرارگیری اون در پارک زعبیل عمدی بود و طوری طراحی شده که از سکوی تماشای اسکای دک (Sky Deck)، مناظر کاملاً متضادی رو ارائه بده[1]
[12]. به شمال نگاه کن، و به قلب تاریخی شهر خیره میشی – مناطقی مثل دیره، ام هریر و کرامه، که یادآور ریشه‌های دبی به عنوان یک دهکده ماهیگیری و مرکز تجاریه[1][4]
[29][12][22]. منظره‌ای سرشار از میراثه[1][3].
برگرد و به جنوب نگاه کن، و منظره کاملاً تغییر می‌کنه. با خط افق درخشان دبی مدرن روبرو میشی که تحت سلطه غول‌هایی مثل برج خلیفه و برج‌های امارات قرار داره[1][4][29][12][31][22]. این چشم‌انداز، رشد باورنکردنی، جاه‌طلبی و جایگاه جهانی شهر رو به نمایش می‌گذاره[1][4][29][12][31][22]. همین کنار هم قرار گرفتن مناظر هست که به بازدیدکنندگان اجازه میده سرعت و مقیاس تکامل دبی رو واقعاً درک کنن[1][29]. ایده اصلی دونیس دقیقاً همین بود: قاب کردن بناهای شهر، نه رقابت با اون‌ها[1][4][10][18]. خود سازه، روایت دبی رو از آغازهای فروتنانه تا رویاهای آینده، مجسم می‌کنه[1][3][13][32][7]. حتی بعضی‌ها میگن که نسبت‌های اون از «نسبت طلایی» برای تعادل کامل الهام گرفته شده[3]
[6][7]
[33]. و اون روکش طلایی چشم‌نوازش؟ دارای یک الگوی حلقه‌ای الهام گرفته از لوگوی اکسپو ۲۰۲۰ دبی هست که نماد رفاه و لقب دبی، یعنی «شهر طلا» است[1][6][10][7][33]. این قاب با افتخار به عنوان یک نماد فرهنگی ایستاده و جوهره اصلی دبی رو به تصویر می‌کشه[1][3][10][13].
سفر بازدیدکننده: تجربه گذشته، حال و آینده
بازدید از دبی فریم فقط به خاطر مناظرش نیست؛ بلکه یک سفر برنامه‌ریزی شده در طول زمانه که در طبقات مختلف گسترده شده[8][4][6]. ماجراجویی تو از طبقه همکف یا نیم‌طبقه در «گالری دبی قدیم» شروع میشه[4][6][14]. اینجا، نمایشگاه‌های چندرسانه‌ای فراگیر، با پروجکشن‌های سه‌بعدی، هولوگرام‌ها و حتی جلوه‌های جوی مثل مه و رایحه‌ها، تاریخ دبی رو زنده می‌کنن[6]
[26][14][22]. تو شاهد تبدیل شدن دبی از یک دهکده ماهیگیری به یک مرکز جهانی خواهی بود و در طول مسیر با سنت‌های اماراتی آشنا میشی[4][6][26][14]. این یک مقدمه عالی برای درک مقیاس تغییرات قبل از بالا رفتنه[1][29].
بعد، سوار یک آسانسور شیشه‌ای پرسرعت میشی تا به اسکای دک (Sky Deck) بری[1][6]. خود سواری بخشی از نمایشه، فقط ۴۷ تا ۷۵ ثانیه طول می‌کشه تا تو رو ۱۵۰ متر بالا ببره و از پشت دیوارهای شفاف، نماهای وسوسه‌انگیزی از شهر رو بهت نشون بده[1][3][6][32][7]. وقتی رسیدی، روی پل ۹۳ متری هستی که دو برج رو به هم وصل می‌کنه – اینجا «دبی حال حاضر» است[1][4][6][31][32]. برای مناظر پانورامای ۳۶۰ درجه، نفس‌گیر و بدون وقفه آماده شو[1][3][4][6][34]. در شمال، دبی قدیم قرار داره؛ در جنوب، شگفتی‌های مدرن دبی جدید، از جمله برج خلیفه[1][4][6][29][26][14]. احساس شجاعت می‌کنی؟ روی گذرگاه هیجان‌انگیز کف شیشه‌ای قدم بذار (گزارش‌ها به ۲۵ متر مربع یا ۱۱۶ متر مربع پنل شیشه‌ای هوشمند اشاره دارن) و حس بی‌نظیر «راه رفتن در هوا» رو در ارتفاع ۱۵۰ متری از پارک زعبیل تجربه کن[1][11][6][29][26][32][14][22]. صفحه‌های تعاملی با استفاده از واقعیت افزوده بهت کمک می‌کنن تا بناهای دیدنی رو شناسایی کنی، و حتی یک کافه هم هست اگه دلت بخواد با اون منظره باورنکردنی یک قهوه بنوشی[3][4][26][3][29][22]
[23].
بعد از اینکه حسابی از حال لذت بردی، با آسانسور از سمت دیگه به نیم‌طبقه پایین میری[6]. اینجا، وارد «گالری آینده دبی» میشی[6]. این فضای تونل‌مانند از نورپردازی هوشمندانه، صدا و واقعیت مجازی استفاده می‌کنه تا تصویری از دبی ۵۰ سال آینده رو به نمایش بگذاره و پیشرفت‌های بالقوه در فناوری و معماری رو نشون بده[6]. احساس می‌کنی داری از یک گرداب زمان عبور می‌کنی و قبل از پایان بازدیدت، نگاهی اجمالی به آینده جاه‌طلبانه شهر میندازی[6][14]. کل این تجربه طوری طراحی شده که آموزشی، فراگیر و کاملاً تماشایی باشه[1][28][14].
مهندسی این نماد: سازه و مصالح
ساخت یک قاب به ارتفاع ۱۵۰ متر و عرض ۹۳ متر دقیقاً کار ساده‌ای نبود؛ به نبوغ مهندسی جدی و مواد پیشرفته نیاز داشت[1][3][31][32][34]. سازه اساساً از دو برج عمودی تشکیل شده که در بالا توسط پل اسکای دک (Sky Deck) به هم متصل میشن[1][11][4][31][2][34][22]. برای دستیابی به استحکام و پایداری مطلوب و در عین حال حفظ فرم باریک، مهندسان از ترکیبی از بتن مسلح و فولاد سازه‌ای استفاده کردن[1]
[5][32][2]. صحبت از مقادیر قابل توجهیه: بیش از ۹۹۰۰ متر مکعب بتن مسلح و ۲۰۰۰ تن فولاد (یک منبع فقط برای پل به ۲۷۰۰ تن اشاره می‌کنه)[3][6][32][7]
[25]. به این‌ها ۲۹۰۰ متر مربع شیشه لمینت برای آسانسورها و گذرگاه معروف (با شیشه هوشمند قابل تغییر) و بیش از ۱۵۰۰۰ متر مربع از اون روکش فولاد ضد زنگ طلایی رنگ خاص، با طرح حلقه‌های لوگوی اکسپو ۲۰۲۰ دبی رو اضافه کن[1][3][5][6][13][7][33][31][32].
چالش‌های متعددی باید پشت سر گذاشته میشد. تضمین پایداری چنین برج‌های بلند و باریک و پل طولانی، حیاتی بود[1][34]. بار باد یکی دیگه از عوامل اصلی بود؛ آزمایش‌های گسترده تونل باد انجام شد و روکش با تخلخل خاصی برای کاهش نیروی پسار طراحی شد[1][5][34][25]. میراگرهای جرمی تنظیم‌شده (Tuned Mass Dampers) در پایه‌ها و پل برای مدیریت ارتعاشات نصب شدن[34][25]. آب و هوای دبی همچنین به موادی مقاوم در برابر گرما و انبساط نیاز داشت[1][5]
[16]. شاید پیچیده‌ترین بخش، بالا بردن سازه عظیم پل فولادی (با وزنی بین ۷۰۰ تا ۲۷۰۰ تن، بسته به منبع) به ارتفاع ۱۵۰ متری در هوا بود[4][34][25]. این کار با استفاده از تکنیک استرند جکینگ (strand-jacking)، یک فرآیند آهسته و دقیق که دو روز طول کشید، انجام شد[34][32][25]. شرکت‌های کلیدی مانند هایدر کانسالتینگ (Hyder Consulting) (آرکادیس - Arcadis)، ورنر زوبک (Werner Sobek) و ال روستامانی پگل (Al Rostamani Pegel) در به ثمر رساندن این شاهکار مهندسی نقش اساسی داشتن[31][15][2][34]
[19][7]. اقدامات پایدار، مانند استفاده از مواد محلی و طراحی‌های کم‌مصرف انرژی، نیز بخشی از برنامه بود[1][5][13].
چرا بازدید کنیم؟ جذابیت، بازخوردها و نکات کاربردی
از زمان بازگشایی درهایش در سال ۲۰۱۸، دبی فریم به سرعت جایگاه خودش رو به عنوان یک جاذبه دیدنی ضروری تثبیت کرده و سالانه میلیون‌ها نفر رو به خودش جذب می‌کنه (پیش‌بینی‌های اولیه ۲ میلیون نفر در سال بود)[1][4][14][2]. جاذبه اصلیش چیه؟ ترکیبی از چند چیزه. مفهوم منحصربه‌فرد قاب کردن دبی قدیم و جدید، داستان قدرتمندی رو ارائه میده[1][29][13]. مناظر پانوراما از ارتفاع ۱۵۰ متری واقعاً تماشاییه، و اون کف شیشه‌ای هم قطعاً هیجان رو بیشتر می‌کنه[1][3][26]
[20]
[30][29][14]. از نظر معماری، بدون شک خیره‌کننده است – بزرگترین قاب عکس جهان، با روکش طلا، چیزی نیست که بشه نادیده‌اش گرفت[32]
[17][33][30]. اغلب در کنار برج خلیفه و برج العرب ازش نام برده میشه[11][26].
کل سفر بازدیدکننده، با حرکت در گالری‌های گذشته، حال و آینده با فناوری تعاملی، اون رو به چیزی فراتر از یک نقطه دید تبدیل می‌کنه[6][28][26][14][30]. به علاوه، در پارک زعبیل موقعیت مناسبی داره، به راحتی از طریق ایستگاه مترو الجافلیه قابل دسترسه و برای ویلچر و کالسکه هم مناسبه[6][13][14][20]
[24]
[21]. در مقایسه با برخی جاذبه‌های گران‌قیمت دیگه، نسبتاً مقرون به صرفه هم هست، معمولاً حدود ۵۰ درهم برای بزرگسالان و ۲۰ درهم برای کودکان، با ورود رایگان برای کوچکترین بازدیدکنندگان و افراد مصمم[17][20][21][24].
واکنش عمومی عمدتاً مشتاقانه بوده و بازدیدکنندگان عاشق مناظر و تجربه کلی شدن[20][29][17]. اما، بازخورد منتقدان کمی پیچیده‌تره، عمدتاً به دلیل جنجال مالکیت معنوی پیرامون طرح اصلی فرناندو دونیس[11][8][28][9]. خود دونیس از روکش طلایی نهایی راضی نبود و طرح مینیمالیستی سفید اصلی خودش رو ترجیح میداد، اگرچه اذعان کرد که سازه تا حد زیادی هدفش رو برآورده می‌کنه[11][27]. علی‌رغم این سایه، مفسران معماری اغلب نمادگرایی جسورانه اون رو تحسین می‌کنن و موسسه مهندسان سازه (Institution of Structural Engineers) مهندسی پیچیده پشت فرم «غیرمعمول و جاه‌طلبانه» اون رو ستایش کرده[1][10][34].
چه دوستش داشته باشی چه جنجال‌هاش حواست رو پرت کنه، نمیشه انکار کرد که دبی فریم حالا یک نماد مهمه. این قاب راهی منحصربه‌فرد و جذاب برای تجربه داستان باورنکردنی تحول دبی ارائه میده[1][13][14]. این سازه واقعاً یک چارچوب مرجع برای درک این شهر پویا فراهم می‌کنه و گذشته و آینده‌اش رو از طریق مناظر خیره‌کننده و یک سفر فراگیر به هم پیوند میده[1][3][13][32]. قطعاً ارزش داره که اون رو به برنامه سفر دبی خودت اضافه کنی تا دیدگاه تازه‌ای نسبت به تکامل چشمگیر این امارت به دست بیاری[14].
رایگان امتحان کنید