دبی چگونه درهای خود را به روی "سفر برای همه" می‌گشاید؟
۳ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
30
نمایش منابع در متن
جهان در حال پی بردن به یک حقیقت ساده است: سفر باید برای همه باشد. گردشگری دسترس‌پذیر فقط یک چیز خوب و مطلوب نیست؛ بلکه به عنوان یک ضرورت شناخته می‌شود و تضمین می‌کند که مقاصد و خدمات توسط همه مردم، صرف‌نظر از محدودیت‌های جسمی، معلولیت‌ها یا سنشان قابل استفاده باشد
[28]
[18]. به این موضوع فکر کن – با وجود حدود ۱.۳ میلیارد نفر در سراسر جهان که معلولیت قابل توجهی را تجربه می‌کنند، این تقریباً ۱۶٪ از جمعیت جهان یا ۱ از هر ۶ نفر است
[21]
[30]. این گروه کوچکی نیست و تعدادشان به دلیل پیر شدن جمعیت و شایع‌تر شدن بیماری‌های مزمن در حال افزایش است[21]
[24]. دسترس‌پذیر کردن سفر به حقوق اساسی بشر مربوط می‌شود، همانطور که در کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت سازمان ملل (CRPD) تأکید شده است، اما همچنین یک حرکت اقتصادی هوشمندانه است
[13][28]
[1]
[17]. در این حرکت جهانی، دبی با چشم‌اندازی جسورانه برای پیشگامی قدم برمی‌دارد.
تعهد استراتژیک دبی برای تبدیل شدن به شهری برای همه
دبی فقط به دنبال دسترس‌پذیری نیست؛ بلکه به طور استراتژیک خود را به عنوان یک مقصد جهانی برتر، فراگیر و دسترس‌پذیر معرفی می‌کند
[3]
[20]
[26]. این جاه‌طلبی عمیقاً در تعهد گسترده‌تر امارات متحده عربی به توانمندسازی همگان، به‌ویژه افرادی که به عنوان «اصحاب همت» (People of Determination) شناخته می‌شوند، ریشه دارد و تضمین می‌کند که آنها بتوانند مستقل و با عزت زندگی کنند[1]
[6]. این فقط حرف نیست؛ قوانین محکمی از آن پشتیبانی می‌کنند. قانون فدرال شماره ۲۹ امارات متحده عربی (از سال ۲۰۰۶) حقوق برابر را تضمین می‌کند و صراحتاً بیان می‌دارد که داشتن نیازهای ویژه نباید مانع دسترسی هیچ‌کس به حقوق خود در زمینه‌هایی مانند آموزش، مراقبت‌های بهداشتی و اشتغال شود
[9]
[10]
[14]. اخیراً، قانون شماره ۳ دبی (۲۰۲۲) این حقوق را تقویت کرده و بر مشارکت مستقیم اصحاب همت در شکل‌دهی به سیاست‌هایی که بر زندگی آنها تأثیر می‌گذارد، تأکید می‌کند
[4].
خب، دبی چگونه این امر را محقق می‌کند؟ چندین طرح کلیدی این تحول را پیش می‌برند. در سال ۲۰۱۳، طرح «جامعه من... شهری برای همه» (My Community... A City for Everyone) کار را آغاز کرد و هدف آن تبدیل دبی به شهری دوستدار معلولین بود
[22]. این امر منجر به استراتژی معلولیت دبی ۲۰۲۰ شد که بر حوزه‌های حیاتی مانند آموزش فراگیر، مراقبت‌های بهداشتی، اشتغال، حمایت اجتماعی و مهم‌تر از همه، دسترس‌پذیری همگانی تمرکز داشت[22]. بخش عمده‌ای از این پازل، استراتژی و برنامه اقدام دسترس‌پذیری همگانی دبی (DUASAP) است که هدف آن دسترسی یکپارچه و همگانی در سراسر شهر است، پروژه‌ای که با میزبانی Expo 2020 به طور قابل توجهی تقویت شد
[7]. هدف، فراتر رفتن از دسترس‌پذیری پراکنده و ایجاد یک محیط همواره دسترس‌پذیر برای همه است[7]. اما این فقط به رمپ‌ها و آسانسورها محدود نمی‌شود؛ این تعهد به دنیای دیجیتال نیز گسترش می‌یابد، با الزاماتی برای وب‌سایت‌های دولتی جهت رعایت استانداردهای دسترس‌پذیری (WCAG)، و رویدادهایی مانند اجلاس بین‌المللی سفر و گردشگری دسترس‌پذیر دبی که فعالانه این چشم‌انداز را ترویج می‌کنند
[23]
[25]
[27][26].
درک مفهوم «اصحاب همت» (PoD) در امارات متحده عربی
شاید اصطلاح «اصحاب همت» یا «PoD» را به کرات در امارات متحده عربی بشنوی. این به چه معناست؟ خب، در سال ۲۰۱۷، امارات متحده عربی با راه‌اندازی سیاست ملی توانمندسازی افراد دارای نیازهای ویژه، آگاهانه از اصطلاحاتی مانند «نیازهای ویژه» یا «معلولیت‌ها» فاصله گرفت[4][6]
[8]
[11]. اصطلاح «اصحاب همت» عمداً انتخاب شد. چرا؟ این به معنای شناخت دستاوردها و پتانسیل ذاتی افراد است، و از تمرکز بر محدودیت‌ها (مدل قدیمی «نقص») به سمت توانمندسازی و فراگیری حرکت می‌کند[3][4][6][8][11]. این رویکردی مبتنی بر حقوق را منعکس می‌کند که برای افراد به خاطر عزم و مشارکتشان در جامعه ارزش قائل است[6]
[16].
تعریف رسمی، برگرفته از قانون فدرال شماره ۲۹ (۲۰۰۶)، یک «صاحب همت» را به عنوان فردی توصیف می‌کند که دارای «نقص یا ناتوانی موقت یا دائمی، کلی یا جزئی در توانایی‌های جسمی، حسی، ذهنی، ارتباطی، آموزشی یا روانی» خود است که توانایی او را برای انجام کارهای عادی در مقایسه با دیگران محدود می‌کند
[2][4]
[5]. این یک تعریف گسترده است که برای فراگیر بودن طراحی شده است[2][4]. این طیف وسیعی را پوشش می‌دهد: معلولیت‌های جسمی، چالش‌های حسی (مانند کم‌بینایی یا کم‌شنوایی)، شرایط فکری یا سلامت روان، مشکلات ارتباطی، اختلالات یادگیری و مسائل روانی[2][4]
[12]. این اذعان دارد که این شرایط می‌توانند موقت یا دائمی باشند، از بدو تولد وجود داشته باشند یا بعداً اکتسابی شوند، و از نظر شدت بسیار متفاوت باشند[2][12]. دولت امارات حتی از لوگوهای خاصی برای نشان دادن دسته‌های مختلف مانند اختلال طیف اوتیسم یا ADHD استفاده می‌کند[4]. برای رسمی کردن امور، وزارت توسعه جامعه برای افراد واجد شرایط «کارت اصحاب همت» صادر می‌کند که به عنوان مدرک عمل کرده و به آنها در دسترسی به حقوق و خدمات تضمین شده کمک می‌کند[1]
[29].
چشم‌انداز دسترس‌پذیری دبی برای بازدیدکنندگان چه معنایی دارد؟
بسیار خب، پس دبی قوانین، استراتژی‌ها و اصطلاحات فراگیر را دارد. اما این واقعاً برای تو، بازدیدکننده‌ای که قصد سفر داری، چه معنایی دارد؟ اساساً، تعهد دبی و چارچوب «اصحاب همت» با هدف ایجاد محیطی واقعاً پذیرا و کاربرپسندتر برای مسافرانی با نیازهای دسترس‌پذیری است[3]
[15]. در حالی که سفر به سوی دسترس‌پذیری کامل همگانی ادامه دارد (DUASAP هنوز یک پروژه بزرگ است)، این چشم‌انداز به مزایای ملموسی تبدیل می‌شود که می‌توانی پیش‌بینی کنی[7]. می‌توانی انتظار بهبودهایی در دسترسی فیزیکی در سراسر شهر، از فضاهای عمومی گرفته تا حمل‌ونقل، را داشته باشی که توسط طرح‌هایی مانند DUASAP و کدهای دسترس‌پذیری هدایت می‌شوند[7][15].
تمرکز بر ستون‌هایی مانند مراقبت‌های بهداشتی و حمایت اجتماعی در استراتژی معلولیت دبی، نشان‌دهنده خدمات بهتر و احتمالاً کارکنان آموزش‌دیده بیشتری برای کمک به بازدیدکنندگان با نیازهای متنوع است[22]. یافتن اطلاعات نیز باید آسان‌تر شود، به لطف الزاماتی که دسترس‌پذیری دیجیتال را برای وب‌سایت‌های دولتی ضروری می‌دانند و احتمالاً بر پلتفرم‌های گردشگری نیز تأثیر می‌گذارند[23][25][27]. مهم است به یاد داشته باشی که این یک کار در حال پیشرفت است، اما مسیر روشن است: دبی فعالانه در حال رفع موانع است[7]. و نکته اینجاست – این تلاش‌ها فقط به نفع اصحاب همت نیست. دسترس‌پذیرتر کردن یک شهر به همه کمک می‌کند: سالمندان، خانواده‌هایی که کالسکه هل می‌دهند، افرادی با آسیب‌دیدگی‌های موقت – اساساً، دبی را به مقصدی راحت‌تر و مناسب‌تر برای همه مسافران تبدیل می‌کند[7][17]
[19]. تلاش دبی برای فراگیری، به معنای ایجاد شهری است که واقعاً برای همه کسانی که در آن زندگی می‌کنند یا از آن بازدید می‌کنند، کارآمد باشد[3][20][26].
رایگان امتحان کنید