راز دبی: چگونه سنت و نوآوری، معماری آن را شکل دادند؟
۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
41
نمایش منابع در متن
Google
Object-1
Witpress
Magzoid
Mediaoffice
Architizer
Blog Newlaunchproperties
Homestratosphere
Austincontrarian
Baggagetaxi
Dubaiideal
Prasoon
Re-thinkingthefuture
Neuroject
Design-middleeast
Google
Beyracarchitects
Armanipro
Artsandculture Google
Artboothgallery
Luxuryproperty
Armanipro
Continents
Mdpi
Wfmmedia
Gulfnews
Bidoun
Algedra
Ierek
Dxbadventure
Dubaibusinessdirectory
Ibnbattutamall
Researchgate
Algedra Com
Mgsarchitecture
Kaarwan
Algedra
En Wikipedia
Dergi Neu Edu
Designconceptsint
Continents
خط افق دبی فوراً قابل تشخیص است، جنگلی از برج‌های درخشان که آسمان صحرا را می‌شکافند. اما اگر دقیق‌تر نگاه کنی، خواهی دید که این چیزی فراتر از ارتفاع سرسام‌آور است؛ این بیانیه‌ای درباره شهری است که دائماً در حال تعریف خود است
[11]
[20]. چه چیزی واقعاً روح معماری دبی را شکل می‌دهد؟ این یک سبک واحد نیست، بلکه ترکیبی جذاب و پیچیده است
[1]
[9]
[17][20]
[31]
[39]. تعریف هویت معماری دبی به معنای درک همجوشی پویای آن است: ریشه‌های فرهنگی عمیق که با پاسخ به اقلیم خشن تلاقی می‌کنند، گفتگوهای طراحی جهانی که با طعم محلی آمیخته شده‌اند، و جاه‌طلبی بی‌وقفه و آینده‌نگر[1]
[8][9][17][20][31]. این هویت از تار و پود میراث اسلامی و اماراتی، چالش‌های محیط بیابانی، تأثیر روندهای بین‌المللی، و ادغام سنجیده سنت با مدرنیته پیشرفته بافته شده است[1]
[3]
[7][8][9][11]
[12][17]
[19]
[21]
[26]
[29]
[30][31]
[35]
[38][39]
[40]. بیا تأثیرات چندوجهی را که محیط ساخته‌شده منحصربه‌فرد دبی را شکل می‌دهند، کاوش کنیم.
بستر فرهنگی و مذهبی: سنت در برج‌ها
در قلب خود، زبان معماری دبی ریشه در اصول اسلامی و سنت‌های محلی اماراتی دارد[1]
[2][3][7][8][9][12][19][26][29][31]
[32][40]. این تأثیرات فقط پاورقی‌های تاریخی نیستند؛ آنها امروزه به طور فعال ساختمان‌ها را شکل می‌دهند، از سازه‌های باشکوه گرفته تا جزئیات ظریف[1][2][3][32]. خود معماری اسلامی ترکیبی غنی است که با باور متحد شده و زیبایی‌شناسی اصلی را ارائه می‌دهد[1][2][3][32]. این را در الگوهای هندسی پیچیده‌ای می‌بینی که نماها و فضاهای داخلی را تزئین می‌کنند و نمادی از بی‌نهایت و وحدت هستند – حتی Burj Khalifa نیز این طرح‌ها را در خود جای داده است[1][3][9][12][29][31][32][35][40]. خوشنویسی پرآذین، عمق معنوی و زیبایی می‌افزاید[1][3][8][9][29][31][32][40]. فرم‌های سنتی مانند گنبدها، که نمادی از آسمان‌ها هستند، و طاق‌های زیبا در مساجدی مانند Jumeirah Mosque تکرار می‌شوند و الهام‌بخش تفسیرهای مدرن، مانند طرح پیشنهادی Crescent Mosque هستند[1][3][7][12][21][26][31][32]
[33].
از نظر تاریخی، حیاط مرکزی کلیدی بود و حریم خصوصی، نور و خنک‌کنندگی طبیعی را فراهم می‌کرد و بازتاب‌دهنده ارزش‌های خانوادگی اسلامی بود – مفهومی که گاهی امروزه نیز تطبیق داده می‌شود[2][3][7][8][12]
[14][26][31][38]. حریم خصوصی، یا hijab، به طور سنتی منجر به خانه‌های درون‌گرا می‌شد، اصلی که هنوز از طریق عناصر مدرنی مانند لوورها محترم شمرده می‌شود[2][12]
[13]. فراتر از سبک‌های گسترده‌تر اسلامی، سنت‌های محلی برجسته هستند[7][8][11][21]
[22][26]
[34][38]. بادگیرهای مبتکرانه (barjeels)، که در گذشته برای خنک‌سازی حیاتی بودند، در مناطقی مانند Al Fahidi حفظ شده‌اند و اغلب به صورت نمادین یا عملکردی در طراحی‌های جدید به آنها ارجاع داده می‌شود[7][8][11][21][22][26][34][38]. Mashrabiya، صفحه‌های شبکه‌ای زیبا، برای حریم خصوصی و کنترل نور مدرن تطبیق داده شده‌اند
[23][29][35]
[37][40]. تاریخ تجارت دبی همچنین تأثیرات ایرانی و هندی را به همراه داشته است که در مصالح و سبک‌های قدیمی‌تر دیده می‌شود[1][2][7][19]. و چه کسی می‌تواند Burj Al Arab را نادیده بگیرد، که فرم آن به طور مشهور از بادبان یک dhow سنتی الهام گرفته شده و گذشته دریایی منطقه را جشن می‌گیرد[1][7][21]؟ در این شهر «دیگ ذوب»، حساسیت فرهنگی طراحی را هدایت می‌کند و هدف آن ایجاد فضاهایی است که با ساکنان متنوع طنین‌انداز شود، ضمن ارج نهادن به هویت اماراتی[1][8]
[10][16][23]
[27][29][40]
[41].
ساخت‌وساز در بیابان: اقلیم به عنوان محرک طراحی
نمی‌توانی معماری دبی را بدون اذعان به تأثیر قدرتمند جغرافیا و اقلیم آن درک کنی[2][7][12][19][30][37][38]. این شهر که در صحرای عربستان در ساحل خلیج واقع شده است، با گرمای شدید، رطوبت بالا، آفتاب بی‌امان و شرایط خشک دست و پنجه نرم می‌کند
[4][7]
[28][30]
[36][38]. دمای تابستان به طور منظم از ۴۰ درجه سانتی‌گراد (۱۰۴ درجه فارنهایت) فراتر می‌رود، گاهی بسیار بالاتر، که با رطوبت ساحلی تشدید شده و باعث می‌شود گرما حتی شدیدتر احساس شود[4]
[15][28][30][36][38]. آفتاب فراوان، در حالی که در جاهای دیگر دلپذیر است، به معنای افزایش قابل توجه گرمای ساختمان‌ها است[4][28][38]. از نظر تاریخی، این امر به نوآوری باورنکردنی دامن زد[7][8][12][26][38]. سازندگان سنتی از مصالح محلی مانند سنگ مرجان، گل و شاخ و برگ نخل (barasti) استفاده می‌کردند که جرم حرارتی ایجاد کرده و رطوبت را جذب می‌کردند[7][8][26][38].
طراحی غیرفعال (پسیو) کلیدی بود: خانه‌های حیاط‌دار پناهگاه‌های سایه‌دار ایجاد می‌کردند، کوچه‌های باریک (sikkas) قرار گرفتن در معرض آفتاب را به حداقل می‌رساندند و ساختمان‌ها با دقت جهت‌یابی می‌شدند[7][12][14][26][38]. barjeel یا بادگیر یک شاهکار نبوغ بود، یک سیستم تهویه مطبوع طبیعی که نسیم را گرفته و فضاهای داخلی را خنک می‌کرد[3][7][12][21][22][26][34][38]. امروزه، در حالی که ساختمان‌های مدرن به شدت به تهویه مطبوع متکی هستند، یک تغییر رو به رشد به سمت طراحی پاسخگو به اقلیم وجود دارد که اغلب از این روش‌های سنتی الهام گرفته شده است[3]
[5][7][11][26][34][38]. سایه‌بانی کاملاً حیاتی است – که از طریق پیش‌آمدگی‌ها، لوورها، صفحه‌ها و حتی نماهای تطبیق‌پذیر مانند آنچه به صورت منطقه‌ای در Al Bahr Towers ابوظبی دیده می‌شود، به دست می‌آید[23]
[24][31]. استراتژی‌های تهویه مدرن با هدف جریان هوای بهتر، و انتخاب مصالح بر روی شیشه‌های کم‌مصرف، عایق‌بندی و سطوح بازتابنده تمرکز دارد، که توسط ابتکاراتی مانند Dubai's Green Building Regulations هدایت می‌شود
[6][11][24][26][34][38]. فضای سبز شهری با پارک‌ها و آبنماها به خنک شدن شهر کمک می‌کند، اگرچه تأمین آب از طریق شیرین‌سازی چالش‌های خاص خود را دارد[6][11][28]. موقعیت ساحلی و محیط بیابانی دبی همچنان به شکل‌دهی توسعه ادامه می‌دهد و نیازمند طراحی‌هایی است که به این نیروهای قدرتمند محیطی احترام بگذارند[4][7][24][30][37].
چهارراه جهانی: سبک‌های بین‌المللی، طعم محلی
نقش دبی به عنوان یک چهارراه جهانی به وضوح در معماری آن منعکس شده است[7][9][10][16][29][31][41]. این شهر به طور فعال معماران و شرکت‌های طراحی برتر بین‌المللی را جذب می‌کند، که منجر به خط افقی می‌شود که روندهای و سبک‌های جهانی را به نمایش می‌گذارد[1][10][24][34]. به مدرنیسم، های‌تک، آینده‌نگر فکر کن – همه آنها در اینجا نمایندگی می‌شوند، اغلب با مصالحی مانند فولاد، شیشه و بتن تحقق می‌یابند که ساخت‌وساز معاصر در سراسر جهان را تعریف می‌کنند[1][7][11]
[18][20][35]. شرکت‌های مشهور جهانی اثر خود را به جا گذاشته‌اند و تخصص خود را در همه چیز از آسمان‌خراش‌ها تا سازه‌های آوانگارد به ارمغان آورده‌اند[1][7][8][33]. جنبش‌های جهانی، مانند حرکت به سوی معماری پایدار و سبز، نیز در حال ریشه دواندن هستند، با گواهینامه‌های LEED و طراحی‌های دوستدار محیط زیست که به طور فزاینده‌ای رایج می‌شوند و همسو با اهداف پایداری خود دبی هستند[3][5][6][10][11][34].
اما بخش جالب اینجاست: دبی فقط سبک‌های جهانی را به صورت عمده وارد نمی‌کند. یک فرآیند متمایز تطبیق وجود دارد، که گاهی اوقات «glocalization» نامیده می‌شود، جایی که روندهای بین‌المللی متناسب با زمینه محلی تنظیم می‌شوند[34]. واضح‌ترین محرک، اقلیم است؛ طراحی‌هایی که برای آب و هوای معتدل‌تر تصور شده‌اند باید اصلاح شوند تا با گرمای شدید و آفتاب مقابله کنند[7][24][34]. به همان اندازه مهم، یکپارچگی فرهنگی است – ترکیب زیبایی‌شناسی بین‌المللی با نقوش اسلامی و اماراتی تضمین می‌کند که طراحی‌ها به صورت محلی طنین‌انداز شده و حس مکان را حفظ کنند[1][3][8][10][12][16][23][29][31][34][35][39][40]. مسائل عملی نیز اهمیت دارند. طراحی‌ها باید سبک زندگی محلی را در نظر بگیرند، مانند اتکای شهر به خودروها، که شرکت‌های بین‌المللی گاهی اوقات آن را اشتباه ارزیابی می‌کنند[24]. انتخاب مصالح نیز نیازمند بررسی دقیق است، و باید آنهایی انتخاب شوند که بتوانند در برابر محیط خشن مقاومت کنند[23][24]. چالش در دستیابی به تعادل نهفته است، و باید از طراحی‌هایی که احساس گسستگی می‌کنند اجتناب شود[24]. موفقیت اغلب از همکاری حاصل می‌شود، یعنی ادغام نوآوری جهانی با درک محلی برای ایجاد معماری که واقعاً مرتبط، حساس و آینده‌نگر باشد[16][23][24][34][37].
هنر همجوشی: جایی که سنت با فردا ملاقات می‌کند
این ترکیب سنجیده عناصر سنتی اماراتی و اسلامی با سبک‌های معاصر جهانی شاید شاخص‌ترین ویژگی معماری دبی باشد[1][3][8][9][11][12][20][21][26][29][31][34][35][39][40]. این چیزی فراتر از قرار دادن قدیمی در کنار جدید است؛ این یک همجوشی آگاهانه است با هدف حفظ هویت فرهنگی ضمن پذیرش مدرنیته[21][23][31][39]. این چگونه به دست می‌آید؟ اغلب، عناصر سنتی به طرز هوشمندانه‌ای با استفاده از مصالح و تکنیک‌های مدرن بازتفسیر می‌شوند[11][29]. به mashrabiya فکر کن: الگوهای پیچیده آن ممکن است روی صفحه‌های فلزی ظاهر شوند یا الهام‌بخش نماهای جنبشی پیچیده‌ای باشند که با نور خورشید تنظیم می‌شوند، مانند آنچه در Al Bahr Towers دیده می‌شود[23][29][35][40]. بادگیرها (barjeels) ممکن است به صورت نمادین مورد ارجاع قرار گیرند یا اصول خنک‌کنندگی آنها با استفاده از مهندسی مدرن تطبیق داده شود[3][21][22][26][34].
الگوهای هندسی اسلامی و خوشنویسی بر روی نماهای شیشه‌ای جان تازه‌ای می‌یابند یا با استفاده از ابزارهای طراحی پیشرفته در سازه‌ها ادغام می‌شوند[1][3][8][9][11][29][32][35][40]. طاق‌ها و گنبدهای سنتی اغلب انتزاعی می‌شوند یا به طور ظریف در فرم‌های معاصر گنجانده می‌شوند[3][12][21][26][31][32]. همچنین گفتگویی بین مصالح می‌بینی، با سنگ یا چوب سنتی که در کنار شیشه و فولاد مدرن استفاده می‌شود[1][35][40]. گاهی اوقات، الهام مفهومی است، با فرم‌های مدرنی که از اشکال سنتی مانند dhow یا عناصر طبیعی مانند گل‌های صحرایی الهام می‌گیرند[1][12][18][34][35]. به Burj Khalifa نگاه کن: طراحی پیشرفته آن الگوهای اسلامی را در خود جای داده است، به مناره‌های مارپیچ ارجاع می‌دهد، و پلان آن بر اساس یک گل محلی است[3][7][12][18][35]. Burj Al Arab به طور مشهور بادبان dhow را تداعی می‌کند[1][7][21]. Dubai Opera نیز به dhow ارجاع می‌دهد و از الگوهای هندسی استفاده می‌کند[1]. حتی Museum of the Future آینده‌نگر نیز شکل چنبره‌ای خود را با خوشنویسی عربی و اهداف پایداری ترکیب می‌کند[5][26]. در مناطق قدیمی‌تر مانند Al Fahidi، ساختمان‌های تاریخی به عنوان گالری‌ها و کافه‌های معاصر جان تازه‌ای می‌یابند و عملکردهای گذشته و حال را با هم ترکیب می‌کنند[9][11][14]. خانه‌های مدرن اغلب نقوش سنتی را در خود جای می‌دهند، و پروژه‌هایی مانند Souk Al Bahar تفاسیر موضوعی از معماری سنتی ارائه می‌دهند[8][40]. این همجوشی مداوم هویتی را می‌سازد که به ریشه‌های دبی احترام می‌گذارد در حالی که جسورانه به سوی آینده گام برمی‌دارد[8][9][20][21][26][31][39].
بنابراین، هویت معماری دبی ایستا نیست؛ این یک گفتگوی زنده است بین میراث، محیط، تأثیرات جهانی و جاه‌طلبی‌های سر به فلک کشیده‌اش[1][2][8][14][23][31]. شخصیت منحصربه‌فرد شهر از این مذاکره و همجوشی مداوم پدیدار می‌شود، ترکیبی از جسارت و سنت[1][8][17][20][31][35][40]. در حالی که سازه‌های نمادین و بیانیه‌ساز سرفصل خبرها را به خود اختصاص می‌دهند، همچنین قدردانی فزاینده‌ای برای طراحی در مقیاس انسانی و قابلیت زندگی وجود دارد، که تضمین می‌کند شهر نه تنها از نظر بصری بلکه از نظر عملکردی نیز تکامل یابد[14][20]
[25]. در نهایت، معماری دبی آینه‌ای از خود شهر است – پویا، جسور، دائماً در حال تحول، و برای همیشه در جستجوی جایگاه منحصربه‌فرد خود بین گذشته‌ای غنی و آینده‌ای متصور[1][9][17][20][31][39].
رایگان امتحان کنید