دبی و رویای گیمینگ: چگونه یک شهر صحنه ورزش‌های الکترونیک را فتح می‌کند؟
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
30
نمایش منابع در متن
Novotel-dubai-world-trade-centre
Bookmybooking
Forevertourism
Focus Hidubai
Travelsaga
Twocontinents
Dxboffplan
Arabianbusiness
Archive Aramcoworld
Dxbnewsnetwork
Dxbnewsnetwork
Uaestories
Mexicohistorico
Agulhasocean
Gradesfixer
Resources Enwwf
Propertyfinder
Magnumphotos
Dubaiexiles
Landsurvival
Alwaslsc
Astrosafe
Uaeerf
Hopasports
Uaeerf
Dubai
En Wikipedia
Econstor
Ebsco
Camel-racing
دبی داره خیلی جدی وارد عرصه جهانی ورزش‌های الکترونیک (eSports) می‌شه و راستش رو بخوای، تماشای این اتفاق خیلی جذابه
[26]
[3]
[1]. این امارت فقط یه سرک کوچیک نمی‌کشه؛ داره یه اکوسیستم کامل می‌سازه که برای جذب استعدادها، میزبانی رویدادهای عظیم و تبدیل شدن به یه مقصد برتر گیمینگ طراحی شده[26]
[23][1]
[7]
[15]. دبی که تو قلب منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) – یکی از بازارهای گیمینگ با سریع‌ترین رشد به لطف جمعیت جوان و حمایت دولتی – قرار گرفته، اهداف بلندپروازانه‌ای رو تعیین کرده[1]
[30]
[20]
[8]
[21]
[28]. برنامه دبی برای گیمینگ 2033 (DPG 2033) هدفش اینه که شهر رو به ۱۰ مرکز برتر گیمینگ جهان پرتاب کنه، ۳۰٬۰۰۰ شغل ایجاد کنه و یه میلیارد دلار ناقابل به تولید ناخالص داخلیش اضافه کنه[23][1][21]. خب، نقشه راه چیه؟ بیا قوانین، بازیکنان و پولی که آینده ورزش‌های الکترونیک دبی رو شکل می‌ده، بررسی کنیم[1][7][21].
گشت‌وگذار در قوانین: چارچوب نظارتی ورزش‌های الکترونیک دبی
خب، آیا یه کتاب قانون واحد برای ورزش‌های الکترونیک تو دبی وجود داره؟ نه دقیقاً. چشم‌انداز نظارتی هنوز داره شکل می‌گیره و با تصویر بزرگتر امارات متحده عربی برای بخش‌های دیجیتال و خلاق گره خورده[1]
[6]. کمتر بهش به عنوان یه سری قوانین خشک و بیشتر به عنوان یه استراتژی در حال تحول نگاه کن. پیشتاز این حرکت، برنامه دبی برای گیمینگ 2033 (DPG 2033) هست که به عنوان نقشه راه استراتژیک، جاه‌طلبی‌های این امارت رو هدایت می‌کنه[23][1][7]. با اینکه هنوز یه نهاد اختصاصی برای ورزش‌های الکترونیک وجود نداره، چندین نهاد دولتی تو این زمینه نقش دارن[6]. سازمان تنظیم مقررات ارتباطات و دولت دیجیتال (TDRA) مسئول بخش زیرساخت‌های دیجیتاله، در حالی که شورای ملی رسانه (NMC) به طور سنتی بر محتوای رسانه‌ای، از جمله گیمینگ، نظارت داشته
[14].
اوضاع تو سپتامبر ۲۰۲۳ با تأسیس سازمان تنظیم مقررات عمومی بازی‌های تجاری (GCGRA) جالب شد
[24]
[9]. الان، تمرکز اولیه‌اش به وضوح روی «بازی‌های تجاری» – مثل لاتاری‌ها، کازینوهای آنلاین، شرط‌بندی ورزشی – هست
[16][9]. اما، حوزه اختیارات گسترده‌اش به این معنیه که می‌تونه در آینده وارد نظارت بر ورزش‌های الکترونیک هم بشه و هدفش ایجاد یه محیط گیمینگ مسئولانه و با مدیریت خوبه[16][24][9]. گرفتن مجوز از GCGRA شامل یه بررسی حسابی از شرکت و برنامه‌هاش برای گیمینگ مسئولانه می‌شه[16][9]. مناطق آزاد رو فراموش نکن! جاهایی مثل مرکز کالاهای چندگانه دبی (DMCC) و سازمان جدید منطقه آزاد بین‌المللی ورزش و سرگرمی (ISEZA) تو منطقه آزاد مرکز تجارت جهانی دبی خیلی مهمن و با ارائه ساختارهای مناسب برای کسب‌وکار، صدور مجوز راحت‌تر و مزایای مالیاتی، شرکت‌های گیمینگ رو جذب می‌کنن
[2]
[5]. ISEZA به طور خاص روی کسب‌وکارهای ورزشی، ورزش‌های الکترونیک و سرگرمی تمرکز کرده[5]. و البته، قوانین معمول رویدادها هم اعمال می‌شه – مثل استانداردهای تبلیغات، ایمنی، صدور مجوز و قوانین حفاظت از داده‌ها[6][14].
سازماندهی صنعت: فدراسیون‌ها و همکاری
برخلاف عربستان سعودی که فدراسیون اختصاصی خودش (SAFEIS) رو داره، به نظر می‌رسه امارات متحده عربی رویکرد یکپارچه‌تری رو در پیش گرفته و ورزش‌های الکترونیک رو در برنامه‌های گسترده‌تر دولتی جا داده، به جای اینکه یه فدراسیون واحد و غالب ایجاد کنه[6]. اما این به معنی عدم وجود سازماندهی نیست. تو ژانویه ۲۰۲۴، با تشکیل گروه گیمینگ و ورزش‌های الکترونیک دبی (GEG) زیر نظر اتاق بازرگانی دبی، قدم مهمی برداشته شد
[22]. این گروه ۲۹ بازیگر کلیدی صنعت رو گرد هم میاره که توسط چهره‌هایی مثل کیشان دیپاک پالیجا (گروه Geekay) و ودیع الصایغ (المساعد) رهبری می‌شن[22]. مأموریتشون چیه؟ نمایندگی صنعت، پیگیری سیاست‌های مفید، انجام تحقیقات، برقراری ارتباط بین افراد، اجرای برنامه‌های آموزشی و حمایت از استعدادهای محلی[22]. این یه حرکت به سمت ساختار رسمی‌تره، حتی اگه به جای یه نهاد ورزشی مستقل، زیرمجموعه اتاق بازرگانی باشه[22].
در مورد مقامات ورزشی سنتی چطور؟ شورای ورزش دبی قطعاً از ورزش‌های مجازی آگاهه و به فناوری‌هایی مثل VR علاقه نشون داده، که به مشارکت یا نظارت احتمالی در آینده اشاره داره
[17]. ما همچنین شاهد مفاهیم گذشته‌ای بودیم که توسط نهادهایی مثل بنیاد آینده دبی مطرح شده، از جمله ایده‌هایی برای یه «X-Stadium» که نشون‌دهنده علاقه بلندمدت به زیرساخت‌های اختصاصی ورزش‌های الکترونیکه[6]. واضحه که استراتژی فعلی، همکاریه نه یه نهاد حاکم واحد[6][22].
حرفه‌ای شدن: ویزای گیمینگ دبی و صدور مجوز
دبی چطور برای حرفه‌ای‌های ورزش‌های الکترونیک فرش قرمز پهن می‌کنه؟ یه جواب اصلی، ویزای گیمینگ دبی هست، که بخش کلیدی از ابتکار DPG 2033 محسوب می‌شه[23][7]
[25]
[27]. این فقط یه مجوز کوتاه‌مدت نیست؛ یه ویزای اقامت بلندمدته، که به طور بالقوه تا ۱۰ سال اعتبار داره و اغلب تحت دسته‌بندی معتبر ویزای طلایی قرار می‌گیره[3][7]
[29][25]. این ویزا طوری طراحی شده که به حرفه‌ای‌ها ثبات لازم برای ساختن یه مسیر شغلی تو صحنه پررونق گیمینگ دبی رو بده[3][7][29][25].
خب، چه کسایی واجد شرایط این بلیت طلایی هستن؟ به طور کلی، باید حداقل ۲۵ سال سن داشته باشی و تجربه خوبی – معمولاً بیش از ۲ سال ذکر می‌شه – تو دنیای گیمینگ داشته باشی[3][23][7][29][25]. این شامل طیف وسیعی از نقش‌ها می‌شه: بازیکنان حرفه‌ای که تو مسابقات رقابت می‌کنن، مربیانی که نسل بعدی استعدادها رو شکل می‌دن، توسعه‌دهندگان بازی که دنیاهای مجازی رو می‌سازن، و تولیدکنندگان محتوای محبوب مثل یوتیوبرها و استریمرها[3][23][7][29]. برای درخواست، به پاسپورتت، یه رزومه گیمینگ دقیق که تجربه و دستاوردهات رو نشون بده (مثل بردهای مسابقات، میزان دسترسی محتوا، پروژه‌های توسعه بازی) و احتمالاً مدرک تحصیلی یا مشارکت‌های اجتماعی نیاز داری[3][23][7][29]. ممکنه مدرک تمکن مالی هم درخواست بشه[7]. فرآیند معمولاً با ثبت‌نام آنلاین، ارسال مدارک و در صورت موفقیت، دریافت گواهی اعتبار خلاق و با استعداد شروع می‌شه که بعداً به نهایی کردن درخواست ویزا کمک می‌کنه[23][25].
مزایاش چیه؟ فراتر از اقامت بلندمدت واضح، داشتن این ویزا بهت اعتبار رسمی می‌ده، پروفایل حرفه‌ای‌ات رو تقویت می‌کنه، درهای فرصت‌های شغلی و شبکه‌سازی رو باز می‌کنه، دسترسی به امکانات درجه یک رو فراهم می‌کنه و بهت اجازه می‌ده از محیط بدون مالیات دبی بهره‌مند بشی[23][25][27]. این یه سیگنال واضحه که دبی برای گیمرها و متخصصان صنعت به عنوان مشارکت‌کنندگان کلیدی در اقتصادش ارزش قائله[3][7][27]. و برای کسب‌وکارهایی که می‌خوان اینجا مستقر بشن؟ اون‌ها به مجوزهای مناسب نیاز دارن، که به طور بالقوه از طریق GCGRA برای فعالیت‌های گیمینگ خاص یا از طریق فرآیندهای ساده‌شده تو مناطق آزاد مثل ISEZA قابل دریافته[14][9][5].
بازی قدرت اقتصادی: بازار ورزش‌های الکترونیک دبی
جذب سرمایه: اسپانسرشیپ و سرمایه‌گذاری
اسپانسرشیپ پادشاه درآمدهای ورزش‌های الکترونیکه و دبی فعالانه داره نقش واسطه رو بازی می‌کنه[1]
[13]
[4]. برنامه DPG 2033 برای جذب سرمایه‌گذاری از طریق ارائه بودجه، مشاوره و شبکه‌سازی طراحی شده[23][7][27]. مناطق آزاد مثل ISEZA با معافیت‌های مالیاتی و گزینه‌های مالکیت کامل خارجی، معامله رو شیرین‌تر می‌کنن و راه‌اندازی کسب‌وکارهای ورزش‌های الکترونیک رو آسون‌تر می‌کنن[5]. ارقام سرمایه‌گذاری خودشون گویای همه‌چیز هستن: گزارش‌ها به بیش از ۱.۳ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری فقط تو زیرساخت‌های ورزش‌های الکترونیک تو سال ۲۰۲۴ اشاره دارن، و یه تخصیص دولتی سنگین ۱ میلیارد دلاری هم از استراتژی گسترده‌تر حمایت می‌کنه[26][21]. چرا برندها دارن وارد این حوزه می‌شن؟ ساده‌ست: برای ارتباط با اون مخاطب عظیم، جوان و فوق‌العاده درگیر[1][13][4]. خود بازار گیمینگ منطقه MENA یه جاذبه بزرگه که تو سال ۲۰۲۳، ۱.۹۲ میلیارد دلار ارزش داشته و پیش‌بینی می‌شه تا سال ۲۰۲۸ به ۲.۸۷ میلیارد دلار برسه، و امارات و عربستان سعودی پیشتاز این حرکت هستن[30][20][1]. یه سابقه محکم هم اینجا وجود داره، با بیش از ۳۹۱ میلیون دلار سرمایه‌گذاری در ۱۷۰ معامله تو صنعت گسترده‌تر گیمینگ منطقه MENA بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱[8].
مبارزه برای جایزه: برنده‌های مسابقات و درآمدها
جوایز نقدی بزرگ، استعدادهای بزرگ رو جذب می‌کنه و دبی قصد داره میزبان اصلی مسابقات باشه[1][26][23]. گفته می‌شه این شهر یه تقویم گیمینگ با ۱۴ تورنمنت بزرگ بین‌المللی در هر سال داره[26]. صحبت‌هایی از جام جهانی ورزش‌های الکترونیک دبی با جایزه هنگفت ۱۲ میلیون دلاری بود که اون رو در بین بزرگترین‌های جهان قرار می‌داد – هرچند همیشه عاقلانه است که ارقام فعلی رو بررسی کنی، مخصوصاً با غول‌هایی مثل جام جهانی ورزش‌های الکترونیک عربستان که گزارش شده جوایز ۶۰ میلیون دلاری ارائه می‌ده و تیتر خبرها رو به خودش اختصاص داده[26][28]. صرف‌نظر از ارقام خاص رویدادها، روند افزایش جوایز نقدی تو دبی و منطقه غیرقابل انکاره و یه عامل جذب خیلی بزرگه[26][1]. بازیکن‌ها چطور پول درمیارن؟ معمولاً ترکیبی از حقوق تیمی، اسپانسرشیپ‌های شخصی و اون بردهای حیاتی مسابقات هست، و بازیکنان برتر به طور بالقوه می‌تونن درآمدهای هفت رقمی داشته باشن[4]. و فراموش نکنیم، ویزای گیمینگ دبی به بازیکن‌ها کمک می‌کنه به لطف محیط مالیاتی مطلوب، بخش بیشتری از درآمدشون رو برای خودشون نگه دارن[3][25].
فراتر از بازی: تولید محتوا و استریمینگ
نمی‌تونی در مورد اقتصاد ورزش‌های الکترونیک صحبت کنی و به استریمرها و تولیدکنندگان محتوا اشاره نکنی – اون‌ها شریان حیاتی اتصال بازی‌ها به میلیون‌ها طرفدار هستن
[10][13][20]. دبی به آهنربایی برای این ستاره‌های دیجیتال تبدیل شده که جوامع رو می‌سازن و روندها رو هدایت می‌کنن، عمدتاً روی پلتفرم‌هایی مثل Twitch و YouTube
[19][2][10]. لیست تولیدکنندگان برجسته مرتبط با دبی و منطقه MENA چشمگیر و در حال رشده[19][2][10]
[11]
[12]. به اسم‌هایی مثل احمد النشیط (@DVLZGame)، معروف به استریم‌ها و تحلیل‌هاش؛ مو ولاگز (@mo_vlogs_)، که گیمینگ رو تو محتوای متنوعش جا می‌ده؛ لانا رز (@LanaRose)، که گیمینگ رو با سبک زندگی ترکیب می‌کنه؛ و ابوفلاح (@aboflah_)، محبوب در Twitch به خاطر استریم‌های جذابش، فکر کن[19][2]. همچنین ستاره‌های رقابتی مثل MSDossary (@MSDossary7)، یوتیوبرهای پرانرژی مثل POWR Suhaib (@suhaib) و Aburob Gaming (@aburobgaming)، به علاوه تولیدکنندگانی مثل 7mzawii Tube (@7mzawiitube)، نواف النقبی (@nawafsama) و محمد الکعبی (@uaeskills) رو هم داری[19][12][11]. این لیست ادامه داره و شامل استعدادهای بین‌المللی فعال تو منطقه هم می‌شه[19][2][10][12]. این اینفلوئنسرها موتورهای اقتصادی هستن، اسپانسرشیپ جذب می‌کنن و مخاطبان رو میخکوب نگه می‌دارن[2][10]. دبی هم از اون‌ها حمایت می‌کنه، با زیرساخت‌هایی مثل اتاق‌های استریم تو مکان‌هایی مثل Astral، و مهم‌تر از همه، با واجد شرایط کردن تولیدکنندگان محتوا برای ویزای گیمینگ دبی
[18][3][23][7].
رایگان امتحان کنید