قلب پنهان دبی: کاوش موزه‌هایی که تاریخ و هنر را زنده می‌کنند
۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
45
نمایش منابع در متن
Google
Object-1
Witpress
Magzoid
Mediaoffice
Architizer
Blog Newlaunchproperties
Homestratosphere
Austincontrarian
Baggagetaxi
Dubaiideal
Prasoon
Re-thinkingthefuture
Neuroject
Design-middleeast
Beyracarchitects
Armanipro
Artsandculture Google
Artboothgallery
Armanipro
Mdpi
Wfmmedia
Bidoun
Ierek
Dxbadventure
Dubaibusinessdirectory
Ibnbattutamall
Algedra
En Wikipedia
Dergi Neu Edu
Designconceptsint
Bayut
Khaleejtimes
Breakingtravelnews
Saadatrent
Global Ctbuh
Armanipro
Architectureau
Kestates
M Youtube
Compassesworld
En Wikipedia
Witpress
Kreafolk
Researchgate
خط افق خیره‌کننده دبی در سراسر جهان مشهور است، اما فراتر از آسمان‌خراش‌های سر به فلک کشیده، قلبی فرهنگی در حال تحول سریع نهفته است
[17]
[27]. این شهر سرمایه‌گذاری قابل توجهی برای تبدیل شدن به یک مقصد فرهنگی جهانی انجام داده و موزه‌ها و مراکز فرهنگی آن در مرکز این چشم‌انداز قرار دارند
[37]
[12]. این‌ها فقط ساختمان‌هایی برای نگهداری آثار باستانی نیستند؛ بلکه مراکز پر جنب و جوشی برای یادگیری، ارتباط اجتماعی و درک فرهنگ‌های مختلف هستند[37]
[20][12]. ما سه بازیگر کلیدی – موزه اتحاد، موزه الشندغه و مرکز هنری جمیل – را بررسی خواهیم کرد و به معماری خیره‌کننده، مجموعه‌های جذاب، نقش‌های آموزشی و چگونگی کمک آن‌ها به حفظ میراث و در عین حال پرورش ایده‌های نو خواهیم پرداخت. این موسسات که عمدتاً تحت نظارت اداره فرهنگ و هنر دبی (Dubai Culture & Arts Authority) هستند، رشته‌های حیاتی در بافت فرهنگی غنی دبی محسوب می‌شوند و تجربیات منحصربه‌فردی را برای همه ارائه می‌دهند[37][27].
معماری، خود، داستان می‌گوید
در دبی، ساختمان‌های موزه‌ها اغلب چیزی فراتر از نگهداری صرف نمایشگاه‌ها هستند؛ آن‌ها بیانیه‌های معماری غنی از نمادگرایی‌اند که شخصیتی منحصربه‌فرد به محیط ساخته‌شده متنوع شهر می‌بخشند. این سازه‌ها غالباً خود داستان‌هایی را که در بر دارند، مجسم می‌کنند و به نوبه خود به نمادهایی شهری تبدیل می‌شوند.
موزه اتحاد: نماد وحدت
موزه اتحاد که در کنار خانه تاریخی اتحاد، محل تولد امارات متحده عربی در سال ۱۹۷۱، قرار گرفته، نمادی قدرتمند از معماری آن لحظه خاص است
[5]
[6]
[33]. این موزه که توسط Moriyama & Teshima Architects طراحی و در سال ۲۰۱۷ افتتاح شد، برجسته‌ترین ویژگی‌اش سقف سفید منحنی پاویون ورودی است که به شکل دست‌نوشته معاهده اتحاد طراحی شده است[6][33]
[11]
[30]
[45]. هفت ستون طلایی زیبا و مخروطی‌شکل، نمادی از قلم‌هایی که پدران بنیان‌گذار برای امضای توافقنامه تاریخی استفاده کردند، این سقف را نگه داشته‌اند[5][6][33][11][30][45]. به نظر می‌رسد این پاویون بر فراز یک استخر آرام انعکاسی و میدانی شناور است[33]. ساختمان دارای جزئیات فنی چشمگیری است، مانند نمای منحصر به فرد شیب‌دار با تیغه‌های شیشه‌ای به ارتفاع ۱۲ متر که توسط Werner Sobek مهندسی شده و نیازمند راه‌حل‌های سفارشی بوده و به صورت سازه‌ای در برابر پیش‌آمدگی‌های بزرگ ساختمان عمل می‌کند[5][30]. این پیش‌آمدگی‌ها هوشمندانه سایه ایجاد می‌کنند و بهره‌وری انرژی را افزایش می‌دهند؛ اقدامی هوشمندانه با توجه به اینکه ۸۵ درصد عظیم موزه در واقع زیرزمینی است و این امر تأثیر زیست‌محیطی آن را در گرمای دبی بیشتر کاهش می‌دهد[5][33][11][37]
[24][45]. این طراحی زیرزمینی، پاویون مدرن را به خانه تاریخی بازسازی‌شده اتحاد و مهمانسرا متصل می‌کند و معماری معاصر را با تاریخ بنیادین ملت به طور یکپارچه در هم می‌آمیزد[33][24]
[40][11][30].
موزه الشندغه: احیای میراث
قدم به منطقه تاریخی الشندغه در کنار خور دبی بگذار، تا تجربه‌ای کاملاً متفاوت از موزه را بیابی – شبکه‌ای از خانه‌های سنتی به زیبایی بازسازی‌شده که بزرگترین موزه روباز دبی را تشکیل می‌دهند
[34]
[23]
[29]
[25]. این پروژه بلندپروازانه که توسط شهرداری دبی با همکاری شرکایی مانند X Architects رهبری می‌شود، نه درباره یک ساختمان باشکوه، بلکه درباره احیای هویت کل یک محله است[34]
[2][23][25][29]. رویکرد معماری بر حفظ بافت میراثی منطقه و در عین حال ادغام نیازهای موزه‌ای معاصر متمرکز بود و گفتگویی بین قدیم و جدید ایجاد کرد[23]. حتی برندینگ موزه نیز از معماری خانه شیخ سعید آل مکتوم در همان نزدیکی الهام گرفته است[34]. با قدم زدن در کوچه‌ها، مصالح سنتی مانند سنگ، گچ، چوب ساج و چوب نخل را می‌بینی که با دقت بازسازی شده‌اند[29]. در داخل این سازه‌های تاریخی، تکنیک‌های نمایشگاهی مدرن – نمایش‌های لایه‌ای، فناوری تعاملی و نورپردازی دقیق – هم آثار باستانی و هم معماری اصلی را برجسته می‌کنند[2]
[44]
[39]. نمونه‌ای عالی از ترکیب قدیم و جدید، پاویون خوشامدگویی اکسپو ۲۰۲۰ شندغه (Shindagha Expo 2020 Welcome Pavilion) است، سازه‌ای جدید که توسط X Architects با سقفی متمایز از چوب ساج طراحی شده و به لنج‌های چوبی حیاتی برای تاریخ خور ادای احترام می‌کند[23].
مرکز هنری جمیل: چشم‌اندازی معاصر بر کرانه خور
مرکز هنری جمیل (Jameel Arts Centre)، با چشم‌اندازی به خور دبی از جداف واترفرانت، به عنوان نمادی از هنر معاصر و یکی از اولین موسسات مستقل و غیرانتفاعی از این نوع در شهر، قد علم کرده است
[13]
[4]
[15][20]. این مرکز که توسط شرکت معماری Serie Architects مستقر در بریتانیا طراحی و در سال ۲۰۱۸ افتتاح شد، فرمی چشمگیر دارد: مجموعه‌ای از «جعبه‌های» سفید با روکش آلومینیومی در اندازه‌های مختلف[13][4][15]. این طراحی ماژولار انعطاف‌پذیری فوق‌العاده‌ای را برای کیوریتورها فراهم می‌کند و همه چیز را از نمایش‌های کوچک و صمیمی گرفته تا چیدمان‌های بزرگ‌مقیاس در گالری‌هایی با ارتفاع دو برابر، در خود جای می‌دهد[13][4]
[32]
[10]. این جعبه‌ها توسط یک رواق در سطح همکف به هم متصل شده‌اند که فضای اجتماعی جذابی را در امتداد اسکله ایجاد می‌کند[13][4]. در حالی که به طور ظریفی از سنت‌های منطقه‌ای مانند خانه‌های شعبی اماراتی الهام گرفته شده، حس کلی کاملاً مدرن است، با روکش سفید درخشان، ستون‌های بتنی و پیاده‌روهای ترازو[13][15]. یکی از ویژگی‌های بارز آن، گنجاندن هفت باغ حیاط منحصربه‌فرد است که توسط Anouk Vogel طراحی شده و هر کدام نمایانگر یک محیط بیابانی متفاوت هستند[13][10][15]. این باغ‌ها فقط زیبا نیستند؛ بلکه نور را به داخل گالری‌ها می‌آورند، مکان‌هایی برای تأمل آرام فراهم می‌کنند و تعامل بین هنر، طبیعت و بازدیدکنندگان را تقویت کرده و بر باز بودن و ارتباط تأکید دارند[13][15][10].
درون دیوارها: مجموعه‌ها و نمایشگاه‌ها
موزه‌های دبی سفری جذاب را از طریق روایت‌های گوناگون، از تولد یک ملت تا پیشرفته‌ترین هنر معاصر جهانی، ارائه می‌دهند. هر موسسه داستان خود را به شیوه‌ای منحصربه‌فرد و جذاب ارائه می‌کند.
موزه اتحاد: روایت تولد یک ملت
قلب موزه اتحاد با داستان شکل‌گیری امارات متحده عربی می‌تپد و به شدت بر سال‌های حیاتی بین ۱۹۶۸ و ۱۹۷۴ تمرکز دارد[37][24]
[42]. این موزه سفر سیاسی به سوی اتحاد را بررسی می‌کند، شخصیت‌های کلیدی درگیر را برجسته می‌سازد و امضای قانون اساسی را که عنصری مرکزی در تشریح حقوق و مسئولیت‌های شهروندان است، جشن می‌گیرد[6][45]. از آنجا که آثار تاریخی مستقیماً مرتبط با اتحاد محدود بودند، موزه به طرز درخشانی از نمایشگاه‌های تجربه‌محور، نمایشگرهای تعاملی و چندرسانه‌ای برای جان بخشیدن به این داستان عمدتاً مفهومی استفاده می‌کند[6][37][24][45][42]. تو یادبودهایی از پدران بنیان‌گذار شامل پرتره‌ها و وسایل شخصی، گاه‌شماری واضح از وقایع و نمایشگرهای تعاملی جذاب را در فضاهایی با معماری چشمگیر خواهی یافت[45][42]. با نگاه به آینده، موزه در حال بازنگری موقعیت خود (۲۰۲۲-۲۰۲۶) توسط Alserkal Advisory به سفارش اداره فرهنگ دبی است تا به فضایی برای گفتگو و آزمایش تبدیل شود و رسانه‌های جدید و فصول فرهنگی پویا را که به موضوعاتی فراتر از داستان تأسیس می‌پردازند، در خود جای دهد
[43].
موزه الشندغه: کاوش در زندگی اماراتی و گذشته دبی
موزه الشندغه از طریق شبکه خانه‌های میراثی خود، غواصی عمیقی در تکامل دبی و غنای فرهنگ اماراتی ارائه می‌دهد[25]
[28][29]. مأموریت آن شرح سفر شهر و جشن گرفتن سنت‌های محلی است[34][28]. این موزه مجموعه‌های متعددی را در پاویون‌های موضوعی مختلف جای داده است که به طور بالقوه بیش از ۵۰ مجموعه را در کل شامل می‌شود[25]. می‌توانی پاویون‌های اختصاص‌یافته به صنایع دستی سنتی، دریانوردی، تجارت، رشد شهر (پاویون شهر نوظهور) و حتی اهمیت فرهنگی عطر در خانه عطر (Perfume House) را کاوش کنی[44][25][39][2][28]. نمایشگاه «داستان خور» از چندرسانه‌ای، نقشه‌ها و آثاری مانند لوازم کشتی‌رانی برای توضیح نقش حیاتی خور در تاریخ و تجارت دبی استفاده می‌کند[2][28][39]
[31]. مجموعه‌ها اقلام جذابی مانند جعبه تاجر مروارید (Al-Bashtakhta) و مجلات تاریخی را به نمایش می‌گذارند
[38]. برای جذاب کردن تاریخ برای همه، موزه به طرز ماهرانه‌ای نمایش‌های سنتی را با عناصر تعاملی مدرن مانند ویدئوها و صفحه‌های لمسی ترکیب می‌کند و ارتباطی ملموس با فرهنگ محلی ارائه می‌دهد[2][44][28][39].
مرکز هنری جمیل: قطبی برای هنر معاصر
مرکز هنری جمیل تماماً درباره «اکنون» است و بر هنر معاصر از خاورمیانه، شمال آفریقا، جنوب آسیا (MENASA) و فراتر از آن تمرکز دارد[4][32][20]. این مرکز بیشتر شبیه یک «Kunsthalle» اروپایی عمل می‌کند، به این معنی که به جای نمایش یک مجموعه دائمی بزرگ، بر نمایشگاه‌های چرخشی، سفارش‌های جدید و پژوهش تأکید دارد[10][15][20]. با این حال، برای برخی نمایش‌ها از آثار مجموعه چشمگیر Art Jameel Collection استفاده می‌کند[4][20]. این مرکز به پرورش استعدادهای منطقه‌ای در کنار هنرمندان تثبیت‌شده بین‌المللی اختصاص دارد[4][20]. فضاهای گالری انعطاف‌پذیر آن میزبان برنامه‌ای پویا است، از جمله نمایشگاه‌های گروهی موضوعی که مفاهیم جذاب را بررسی می‌کنند، نمایشگاه‌های انفرادی که هنرمندان خاصی را برجسته می‌کنند، و چیدمان‌های سفارشی ویژه که اغلب مستقیماً با معماری و باغ‌های منحصربه‌فرد ساختمان تعامل دارند[13][4]
[16]
[35][10][15].
فراتر از نمایش: آموزش و مشارکت
موزه‌های دبی بسیار فراتر از نمایش‌های ایستا هستند؛ آن‌ها مراکز پویایی برای یادگیری و تعامل اجتماعی‌اند و نقشی حیاتی در بافت آموزشی شهر ایفا می‌کنند[37].
فرصت‌های یادگیری در موزه‌های کلیدی
هر موزه بزرگ مسیرهای آموزشی منحصربه‌فردی ارائه می‌دهد. موزه اتحاد با استفاده از فضاهای آموزشی اختصاصی و یک سالن اجتماعات برای برنامه‌ها، قصد دارد بازدیدکنندگان، به ویژه جوانان، را با داستان تأسیس امارات متحده عربی الهام بخشد[37][24][40][42]. نقش آن به توسعه حرفه‌ای نیز گسترش می‌یابد که همکاری آن برای کنفرانس عمومی آتی ICOM در سال ۲۰۲۵ گواه این مدعاست
[36]. موزه الشندغه به طور فعال خانواده‌ها و دانش‌آموزان را از طریق برنامه‌های عمومی، بازدیدهای مدارس و یک پاویون اختصاصی کودکان، که اغلب توسط راهنمایان فرهنگی پرشور اماراتی که میراث خود را به اشتراک می‌گذارند، هدایت می‌شود، درگیر می‌کند[28][38]
[26]. نمایشگاه‌های تعاملی تجربه یادگیری درباره گذشته دبی را بیشتر تقویت می‌کنند[2][28][39]. مرکز هنری جمیل یادگیری را در هسته خود قرار داده و طیف وسیعی از فعالیت‌ها را برای همه سنین ارائه می‌دهد – از روزهای خانوادگی و کارگاه‌های هنرمندان گرفته تا برنامه‌های فشرده مانند «مدرسه شبانه» (Night School) و منابعی مانند کتابخانه جمیل (Jameel Library) برای تحقیقات عمیق
[19]
[14][16][13][4][15]
[7]. روزهای مشاغل خلاق (Creative Careers Days) آن‌ها دانشجویان را با متخصصان هنر مرتبط می‌کند و استعدادهای آینده را پرورش می‌دهد[14].
اکوسیستم آموزشی گسترده‌تر
تعهد به آموزش فراتر از این سه موسسه است. اداره فرهنگ دبی (Dubai Culture) سایت‌های میراثی و کتابخانه‌ها را مدیریت می‌کند و از طرح‌های آموزشی در سراسر امارت حمایت می‌کند
[9][37][27]
[1]. مکان‌هایی مانند «تشکیل» (Tashkeel) کارگاه‌های عملی هنرمندان را ارائه می‌دهند[9]. مرکز تفاهم فرهنگی شیخ محمد بن راشد آل مکتوم (SMCCU) برنامه‌های سفارشی برای تعمیق آگاهی فرهنگی ارائه می‌دهد
[18]. حتی اکسپو سیتی دبی (Expo City Dubai) پاویون‌های خود را برای کارگاه‌ها و تورهای آموزشی، به ویژه پیرامون موضوعاتی مانند پایداری، بازسازی می‌کند[31]. ارتباط با جامعه یک رشته مشترک است که از کارگاه‌ها و پلتفرم‌های دیجیتال برای مشارکت دادن مخاطبان متنوع، به ویژه جوانان، استفاده می‌کند[7][14][16][19]
[3][31]
[41].
حفظ گذشته، پرورش آینده
پاسداران میراث اماراتی
حفظ داستان امارات متحده عربی از اهمیت بالایی برخوردار است. موزه اتحاد با دقت روایت اتحاد ملت را پاسداری می‌کند و اطمینان می‌دهد که این لحظه محوری در تاریخ درک و به یاد سپرده شود[6][11][37]. موزه الشندغه به عنوان یک نگهبان فیزیکی گذشته عمل می‌کند و معماری سنتی را در منطقه تاریخی حفظ می‌کند، در حالی که نمایشگاه‌های آن فرهنگ اماراتی و توسعه دبی در امتداد خور را جشن می‌گیرند[34][23][28][29]. اداره فرهنگ دبی، با نظارت بر این تلاش‌ها، موظف به حفاظت از میراث ملموس (مانند ساختمان‌ها) و میراث ناملموس (مانند سنت‌ها)، مدیریت سایت‌های کلیدی و ترویج درک تاریخی است[37][27]. این امر نشان‌دهنده تعهد سراسری به میراث به عنوان پیوندی حیاتی است که نسل‌ها را به هم متصل می‌کند، و موزه‌ها به عنوان حافظان مورد اعتماد حافظه فرهنگی و حقیقت تاریخی عمل می‌کنند
[8][12][36][1].
پرورش خلاقیت و تبادل معاصر
در کنار حفظ، تمرکز قوی بر آینده وجود دارد. مرکز هنری جمیل در حمایت از هنرمندان معاصر منطقه MENASA نقش اساسی دارد و پلتفرم‌های نمایشگاهی، سفارش‌ها و اقامت‌هایی را فراهم می‌کند که به ایجاد یک اکوسیستم هنری پایدار کمک می‌کند[4][20][32][10]. «آرت جمیل» (Art Jameel)، سازمان مادر آن، به طور گسترده از جوامع خلاق حمایت می‌کند[17][20]. اداره فرهنگ دبی نیز از طریق کمک‌های مالی به گالری‌ها، رویدادهایی مانند فصل هنر دبی (Dubai Art Season) و استراتژی بلندپروازانه هنر عمومی دبی (Dubai Public Art)، که هدف آن تبدیل خود شهر به یک گالری روباز است، از هنر معاصر حمایت می‌کند[9]
[21]
[22]. این موسسات همچنین به عنوان پل‌های حیاتی بین فرهنگ‌ها عمل می‌کنند[27][12]. مرکز هنری جمیل از طریق هنر بین‌المللی گفتگو را تقویت می‌کند[20]، موزه الشندغه ارتباطات بین فرهنگی را در میراث اماراتی آشکار می‌سازد[28][29]، و SMCCU مستقیماً تفاهم بین فرهنگی را ترویج می‌کند[18]. از طریق همکاری‌های بین‌المللی و با نمایش دیدگاه‌های متنوع، این مراکز دیپلماسی فرهنگی را تقویت کرده و هویت دبی را به عنوان یک مرکز باز و جهان‌وطنی مستحکم می‌کنند[1][4][20][12][34][17].
رایگان امتحان کنید