راز تبدیل دبی به قطب جهانی مواد غذایی: از واردات تا صادرات مجدد
۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
41
نمایش منابع در متن
Google
Moccae Gov
Wikifarmer
U
Climatestotravel
U
Xtalks
Everbrighttr
Biosaline
Summitdialogues
Latingulf
Uaestories
Zawya
Worldweatheronline
Tamimi
Araburban
Thenationalnews
Wam
Fastcompanyme
Google
Google
Wam
Worlddata
En Wikipedia
Thehindu
Prddsgofilestorage Blob Core Windows
Researchgate
Foodtechvalley
Wam
Khaleejtimes
Emiratesnaturewwf
Visitabudhabi
Openknowledge Fao
Worldsensorium
Biosaline
Adtt Dct Gov
Wam
Abudhabiculture
Alifodder
Alaseelservicesuae
Globalsupplychainme
دبی دقیقاً در یک تقاطع حیاتی در زنجیره‌های تأمین غذای جهان قرار گرفته؛ یک مرکز شلوغ و پرجنب‌وجوش که در اون سلیقه‌های جهانی با تقاضای محلی تلاقی پیدا می‌کنن
[32]
[14]
[35]
[22]
[23]. اینجا جاییه با یک هویت دوگانه جذاب: از یک طرف، به خاطر آب‌وهوا و زمین‌های کشاورزی محدودش، به‌شدت به واردات مواد غذایی وابسته است – داریم در مورد تأمین ۸۰ تا ۹۰ درصد نیازش از طریق واردات صحبت می‌کنیم
[1]
[30][35][20]
[37][14]. اما از طرف دیگه، یک قطب قدرتمند برای صادرات مجدد مواد غذاییه و کالاها رو به مناطق وسیع‌تری ارسال می‌کنه[32][14][35][22][23]. با وجود این وابستگی به واردات، امارات متحده عربی به لطف قدرت اقتصادی و توانایی‌اش در تأمین غذا از تمام نقاط جهان، امنیت غذایی قوی‌ای رو حفظ کرده[37]
[7][20]. این مطلب به این می‌پردازه که دبی چطور این تجارت پیچیده مواد غذایی رو مدیریت می‌کنه، و بررسی می‌کنه که چرا چنین مرکزیه، چه نوع مواد غذایی از اینجا عبور می‌کنه، و قوانین ضروری که باعث می‌شن همه‌چیز روان پیش بره، چی هستن.
چرا دبی یک قدرت جهانی در تجارت مواد غذایی است
مزیت استراتژیک جغرافیایی
موقعیت، موقعیت، موقعیت – این یک کلیشه است، اما دلیل داره. دبی دقیقاً بین شرق و غرب قرار گرفته و مثل یک پل طبیعی عمل می‌کنه که بازارهای اروپا، خاورمیانه، آفریقا، جنوب آسیا (MEASA) و فراتر از اون، آسیا رو به هم وصل می‌کنه[32]
[11][23]
[25]. این موقعیت عالی به معنی دسترسی سریع‌تر و ارزان‌تر هم برای واردات و هم برای صادرات مجدده[32][11]. نزدیکی به بازارهای مصرفی بزرگ در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس (GCC) و مناطق اطراف هم اون رو به یک نقطه مرکزی ایده‌آل برای توزیع تبدیل کرده[32]. راستش رو بخوای، جغرافیای دبی اون رو به یک کانون طبیعی برای محموله‌های جهانی تبدیل کرده و جایگاهش رو در بین مراکز تجاری برتر جهان تثبیت کرده[32].
زیرساخت‌های لجستیکی در سطح جهانی
دبی فقط به موقعیتش تکیه نکرده؛ بلکه سرمایه‌گذاری عظیمی هم برای ساخت زیرساخت‌های متناسب با اون انجام داده – فکر کن تقریباً ۳۰ میلیارد دلار آمریکا فقط بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۸[22][11][23][25]. در قلب این زیرساخت‌ها، بندر جبل علی (Jebel Ali Port) قرار داره که توسط DP World اداره می‌شه، بزرگترین بندر کانتینری خارج از آسیا و بخش حیاتی تجارت دریایی دبی، که به‌طور یکپارچه با منطقه آزاد جبل علی (Jafza) مرتبطه[14][22][32][23]. دولت داره سرمایه‌گذاری بیشتری هم می‌کنه تا جبل علی رو به یک نقطه کلیدی جهانی برای ترانشیپمنت مواد غذایی تبدیل کنه[14][20]. بعد می‌رسیم به بخش هوایی: فرودگاه بین‌المللی دبی (DXB) و دبی ورلد سنترال (DWC) با هم Emirates SkyCentral رو تشکیل می‌دن، یک مرکز لجستیک هوایی عظیم
[10]
[41]. DWC در نزدیکی جبل علی در حال توسعه بزرگیه و هدفش رسیدن به ظرفیت باورنکردنیه
[28]. این فرودگاه‌ها با هم سالانه میلیون‌ها تن بار جابجا می‌کنن[10][41]. نکته حیاتی برای مواد غذایی، وجود تأسیسات پیشرفته زنجیره سرد هست، مثل مناطق با دمای کنترل‌شده Emirates SkyCentral و عملیات زنجیره سرد dnata که از 'cool dollies' (چرخ دستی‌های خنک‌کننده) مخصوص برای مقابله با گرما استفاده می‌کنن[10][21][28]. یک کریدور جاده‌ای اختصاصی، بندر و DWC رو به هم وصل می‌کنه و انتقال دریایی-هوایی رو روان می‌کنه، که همه این‌ها با سیستم‌های گمرکی و لجستیکی کارآمد پشتیبانی می‌شن[22][28][41][10][11]. این شبکه یکپارچه دلیل برتری دبی در تجارت مواد غذاییه[32][11]
[34][14][35][20][22][23].
سبد غذایی دبی: درک واردات عمده
با توجه به اینکه ۸۰ تا ۹۰ درصد مواد غذایی دبی از خارج تأمین می‌شه، لیست وارداتش طولانی و متنوعه[1][30]
[12]
[18][35][37]. مقیاسش قابل توجهه؛ فقط واردات محصولات مصرفی در سال ۲۰۲۳ به ۱۳.۶ میلیارد دلار رسید، و کل واردات کشاورزی در سال ۲۰۲۱ به ۱۶ میلیارد دلار آمریکا رسیده بود[1][35]. این نشون می‌ده که واردات چقدر برای تأمین غذای جمعیت امارات و عرضه به منطقه وسیع‌تر حیاتیه.
دسته‌بندی‌های برتر مواد غذایی وارداتی
خب، دقیقاً چه چیزهایی سبد خرید دبی رو پر می‌کنه؟ میوه‌ها و آجیل‌ها به‌طور مداوم یک دسته بزرگ رو تشکیل می‌دن، که در اوایل سال ۲۰۲۱، ۱۳ درصد از واردات مواد غذایی و آشامیدنی رو به خودشون اختصاص دادن، که این ناشی از سلیقه‌های متنوع جمعیت برای چیزهایی مثل انبه، آووکادو و غیره است
[5]
[8][21]
[2][32][18]. گوشت، لبنیات و ماکیان هم بازیگران اصلی هستن و در همون دوره به ترتیب ۱۱ درصد و ۱۰ درصد رو به خودشون اختصاص دادن[5][8]. فکر کن به گوشت گاو، ماکیان، گوشت بره، پودر شیر و پنیر که در مقادیر قابل توجهی وارد می‌شن
[13][1][2]. کالاهای اساسی مثل غلات و حبوبات (برنج، گندم) بخش دیگه‌ای رو تشکیل می‌دن (۷ درصد در اوایل ۲۰۲۱) و به‌شدت به مدیریت کارآمد بندر وابسته‌ان[5][1]. طیف وسیعی از سبزیجات برای تکمیل تولید محلی وارد می‌شن، به‌خصوص اقلامی که به‌راحتی در داخل کشور قابل کشت نیستن[2][18][30]. علاوه بر این‌ها، واردات قابل توجهی از دانه‌های روغنی، غذاهای دریایی، پاستا، روغن زیتون، غذاهای فرآوری‌شده، شیرینی‌جات، مغزهای درختی و نوشیدنی‌ها به این امارت سرازیر می‌شه[5][8][2][1]
[29].
مواد غذایی از کجا می‌آیند؟ کشورهای عمده تأمین‌کننده
برای تضمین عرضه پایدار و حفظ امنیت غذایی، امارات متحده عربی تأکید داره که مواد غذایی رو از کشورهای مختلفی تأمین کنه[7][20]. این واقعاً یک لیست خرید جهانیه. شرکای کلیدی که غذا به دبی و امارات می‌فرستن شامل هند (اغلب شریک اصلی)، برزیل، ایالات متحده، کشورهای مختلف اتحادیه اروپا (مثل فرانسه و هلند)، همسایه‌اش عربستان سعودی، استرالیا، کانادا، نیوزلند، چین، ترکیه، تایلند، پاکستان، مصر و کشورهای متعدد آفریقایی می‌شن[1][2][30][12]
[19][8][32][34]. این تنوع‌بخشی برای نقش دبی در تأمین غذای کشور کلیدیه[7][20].
فراتر از واردات: فعالیت‌های صادرات و صادرات مجدد دبی
درحالی‌که دبی به وارداتش مشهوره، عمیقاً در ارسال مواد غذایی به خارج هم نقش داره، به‌خصوص از طریق صادرات مجدد[32][14][35][22]. صادرات مجدد اساساً به معنی وارد کردن کالا، اغلب به یک منطقه آزاد مثل Jafza، و بعد ارسال اون‌ها به کشور دیگه بدون تغییرات زیاده[23]. این برای دبی، با استفاده از موقعیت مرکزی‌اش، یک معامله بزرگه؛ در نه ماه اول سال ۲۰۲۱، ارزش صادرات مجدد مواد غذایی ۳.۳ میلیارد دلار بود، در کنار ۴.۱ میلیارد دلار صادرات مستقیم[5][8]. این کار به‌طور کامل از ارتباطات و زیرساخت‌های شهر استفاده می‌کنه[14][22].
کالاهای کلیدی صادراتی و صادرات مجدد
چه نوع مواد غذایی از دبی خارج می‌شه؟ یک بخش رو به رشد فرآوری مواد غذایی محلی وجود داره که مواد خام وارداتی (مثل پودر شیر) رو به محصولات با ارزش افزوده مثل اقلام لبنی، ماکیان، محصولات نانوایی و پاستا برای صادرات تبدیل می‌کنه، اغلب با حمایت پلتفرم‌های دولتی مثل Dubai Exports[1][23]. محصولات سنتی محلی مثل خرما هم صادر می‌شن[2][30]. به‌علاوه، به لطف فناوری‌های کشاورزی (agritech) مثل مزارع عمودی، اقلام خاصی مثل سبزیجات برگی، گیاهان دارویی و برخی محصولات ارگانیک به‌طور فزاینده‌ای به‌صورت محلی کشت می‌شن و برخی از اون‌ها پتانسیل پیدا کردن بازارهای صادراتی رو دارن[30][11][2]
[17]. حتی شیر و ماست تازه هم به‌صورت منطقه‌ای صادر می‌شن[21]. با این حال، بازی صادرات مجدد اغلب شامل کالاهایی می‌شه که از سراسر جهان تأمین شدن – فکر کن به میوه‌ها، سبزیجات، ادویه‌جات، گوشت و غذاهای دریایی که از جاهایی مثل هند یا ویتنام وارد و بعد دوباره صادر می‌شن[32].
مقاصد اصلی صادرات مجدد
تمام این مواد غذایی صادرات مجدد شده کجا می‌رن؟ تمرکز اصلی بر منطقه است. مقاصد کلیدی شامل کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس (GCC) مثل عربستان سعودی، کویت و عمان می‌شن[32]. فراتر از همسایگی نزدیک، دبی به‌عنوان دروازه‌ای به بازارهای دیگه در سراسر خاورمیانه و آفریقا عمل می‌کنه و از نقاط قوت لجستیکی خودش برای رسیدن به شبکه گسترده‌ای از مصرف‌کنندگان بهره می‌بره[32].
آشنایی با قوانین: مقررات تجارت مواد غذایی در دبی
چشم‌انداز نظارتی: چه کسی مسئول است؟
چندین نهاد دولتی بر تجارت مواد غذایی نظارت دارن. در سطح فدرال، وزارت تغییرات اقلیمی و محیط زیست (MOCCAE) قوانین اصلی ایمنی مواد غذایی رو تعیین می‌کنه، در حالی که سازمان استاندارد و اندازه‌شناسی امارات (ESMA) مسئول استانداردهای ملیه
[16]
[36]
[24]
[40]
[6]
[39]. در خود دبی، شهرداری دبی (DM) و اداره ایمنی مواد غذایی اون بازیگران کلیدی هستن که قوانین رو اجرا می‌کنن، بازرسی‌ها رو مدیریت می‌کنن و سیستم‌هایی مثل سیستم واردات و صادرات مجدد مواد غذایی (FIRS) رو اداره می‌کنن
[9]
[4][16][36][39]. گمرک دبی هم طبیعتاً ترخیص واقعی کالاها در بنادر رو مدیریت می‌کنه
[3][16].
شروع کار: مجوز و ثبت محصول
اول از همه، هر شرکتی که مواد غذایی وارد می‌کنه به یک مجوز تجاری معتبر نیاز داره و باید در MOCCAE ثبت‌نام کنه تا کد واردکننده بگیره[3][39][16]. اینجا یک مرحله حیاتی وجود داره: هر تک‌تک قلم مواد غذایی که قصد واردات یا صادرات مجددش رو داری، حتی تا اندازه‌های مختلف بسته‌بندی، باید قبل از ارسال به‌صورت آنلاین از طریق سیستم FIRS شهرداری دبی ثبت بشه[9][4][39]. از دست دادن این ثبت‌نام پیش از ورود می‌تونه مشکلات بزرگی ایجاد کنه. یک پورتال فدرال به نام ZAD هم برای اطمینان از انطباق وجود داره[9].
اسناد ضروری برای ترخیص گمرکی
برای ترخیص محموله غذایی‌ات به یک دسته کاغذبازی نیاز داری. لیست استاندارد شامل فاکتور تجاری (Commercial Invoice)، لیست بسته‌بندی دقیق (Packing List)، بارنامه (Bill of Lading) (برای حمل دریایی) یا بارنامه هوایی (Air Waybill) (برای حمل هوایی)، و گواهی مبدأ (Certificate of Origin) می‌شه[9][3][4]
[33][39]
[38]. نکته بسیار مهم اینه که برای بسیاری از اقلام غذایی، قطعاً به گواهی بهداشت اصل از دولت کشور صادرکننده و برای گوشت و ماکیان، به گواهی حلال اصل از یک نهاد مورد تأیید امارات در اون کشور نیاز داری[9][3][33][13][39][38]. برای گیاهان و محصولات کشاورزی، معمولاً گواهی بهداشت گیاهی (Phytosanitary Certificate) لازمه[38]. مطمئن شو که تمام جزئیات در همه اسناد کاملاً مطابقت داشته باشن – دقت حیاتیه[38].
درک هزینه‌ها: تعرفه‌ها و عوارض گمرکی
امارات متحده عربی بخشی از اتحادیه گمرکی شورای همکاری خلیج فارس (GCC) است که یک چارچوب کلی تعیین می‌کنه[9]. در حالی که بسیاری از مواد غذایی ضروری مثل محصولات تازه ممکنه معاف باشن، اکثر اقلام غذایی با ۵ درصد عوارض گمرکی بر اساس ارزش CIF (هزینه، بیمه، کرایه حمل) خودشون مواجه می‌شن[38]. علاوه بر این، ممکنه ۵ درصد مالیات بر ارزش افزوده (VAT) هم اعمال بشه، اگرچه کسب‌وکارها گاهی می‌تونن این رو به تعویق بندازن[38]. یکی از مزایای ساختار دبی اینه که کالاهایی که برای صادرات مجدد در نظر گرفته شدن، اغلب می‌تونن بدون پرداخت این عوارض از مناطق آزاد عبور کنن، که فرآیند صادرات مجدد رو روان‌تر می‌کنه[14][22][9].
تضمین کیفیت و ایمنی: استانداردها و انطباق
دبی ایمنی مواد غذایی رو بسیار جدی می‌گیره و از قانون مواد غذایی امارات، کد غذایی دبی و استانداردهای بین‌المللی مثل Codex پیروی می‌کنه[2]
[31][16][17][40][6][36]. قوانین برچسب‌گذاری سختگیرانه‌ان: زبان عربی الزامیه و برچسب‌ها باید نام برند/محصول، مواد تشکیل‌دهنده، وزن، مبدأ، اطلاعات تولیدکننده، تاریخ تولید/انقضا (چاپ مستقیم، بدون برچسب!)، اطلاعات نگهداری، آلرژن‌ها و اعلام واضح در صورت وجود گوشت خوک رو نشون بدن[9][4][33][16][39][38][24]. گواهی حلال از یک نهاد مورد تأیید امارات برای گوشت و ماکیان وارداتی غیرقابل مذاکره است[9][3][33][13][39]
[27]. اگه چیزی رو به‌عنوان «ارگانیک» می‌فروشی، به گواهینامه مناسب ESMA/ECAS نیاز داره[9]
[15]. برخی محصولات، مثل آب معدنی یا آبمیوه‌ها، ممکنه به نشان کیفیت امارات (EQM) نیاز داشته باشن[9]
[26]. شهرداری دبی محموله‌ها رو هنگام ورود بازرسی می‌کنه، اسناد و برچسب‌ها رو بررسی می‌کنه، از کافی بودن عمر مفید (معمولاً بیش از ۵۰ درصد باقی‌مانده) اطمینان حاصل می‌کنه، دماها رو تأیید می‌کنه و برای آزمایش‌های آزمایشگاهی نمونه‌برداری می‌کنه[36][33][16][24]. اگه چیزی با استانداردها مطابقت نداشته باشه – مثلاً مواد افزودنی ممنوعه، برچسب‌های اشتباه یا آلودگی داشته باشه – می‌تونه رد، توقیف یا بازگردانده بشه[9][33][34][38][24].
این برای تو چه معنایی داره: نکات کلیدی
درک تجارت مواد غذایی دبی فقط برای شرکت‌های بزرگ نیست؛ بلکه بر هر کسی که در این امارت زندگی می‌کنه یا از اون بازدید می‌کنه، تأثیر می‌ذاره.
برای کسب‌وکارها و تجار
فرصت‌ها واضحن: یک بازار رو به رشد که با جمعیت و گردشگری تغذیه می‌شه، سلیقه‌های متنوع مصرف‌کنندگان که به سمت سلامت و تندرستی گرایش دارن، و پتانسیل استفاده از دبی به‌عنوان سکوی پرتاب برای صادرات مجدد به منطقه[2][34][17]. با این حال، اینجا یک فضای رقابتی با قوانین سختگیرانه‌ست – درست انجام دادن اسناد، ثبت صحیح محصولات، رعایت استانداردهای بالا و مدیریت لجستیک (به‌ویژه زنجیره سرد) ضروریه[2][34][17]. راستش رو بخوای، کار کردن با شرکای محلی یا کارگزارانی که راه و چاه رو بلدن می‌تونه تفاوت بزرگی ایجاد کنه[9][40]. دقت و پشتکار کلیدیه.
برای ساکنان و مصرف‌کنندگان
برای ماهایی که اینجا زندگی می‌کنیم، بزرگترین مزیت، تنوع باورنکردنی مواد غذایی موجود از سراسر جهانه که هر سلیقه و نیاز غذایی ممکن رو برآورده می‌کنه[2][32][11][18]. به لطف مقررات ایمنی سختگیرانه و بازرسی‌های انجام‌شده توسط مقامات مثل شهرداری دبی، می‌تونی به چیزی که می‌خری اطمینان داشته باشی – اون رتبه‌بندی‌های ایمنی مواد غذایی که در رستوران‌ها می‌بینی (از A تا F) بخشی از این سیستمه[31][17][36]. به‌علاوه، دسترسی به محصولات تازه و تولید محلی، به‌ویژه چیزهایی مثل سبزیجات برگی و گیاهان دارویی از مزارع عمودی نوآورانه، رو به افزایشه و بعد دیگه‌ای به صحنه غذایی اضافه می‌کنه[30][11].
رایگان امتحان کنید