کشاورزی در کویر: داستان دبی و انقلابی که غذا را به بیابان آورد
۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
33
نمایش منابع در متن
Moccae Gov
Wikifarmer
Climatestotravel
U
Xtalks
Everbrighttr
Biosaline
Summitdialogues
Latingulf
Uaestories
Zawya
Worldweatheronline
Tamimi
Thenationalnews
Wam
Fastcompanyme
Google
Wam
Wam
Worlddata
En Wikipedia
Wam
Prddsgofilestorage Blob Core Windows
Khaleejtimes
Emiratesnaturewwf
Visitabudhabi
Openknowledge Fao
Worldsensorium
Mcy Gov
Adtt Dct Gov
Abudhabiculture
Researchgate
Alaseelservicesuae
دبی با یک معمای نسبتاً منحصر به فرد روبروست: چطور می‌تونی جمعیت رو به رشد سریع رو در حالی که در وسط یک بیابان خشک قرار داری، تغذیه کنی؟ این یک چالش قابل توجهه، که با زمین‌های قابل کشت محدود و منابع آبی کمیاب مشخص می‌شه و نیازمند تفکر واقعاً نوآورانه‌ست. پاسخ در پذیرش فناوری کشاورزی (Agritech) نهفته‌ست، و موتور محرک این تحول، تحقیق و توسعه (R&D) قوی است. تحقیق و توسعه اینجا فقط یک کلمه رایج نیست؛ بلکه استراتژی اصلی برای غلبه بر موانع زیست‌محیطی و دستیابی به اهداف بلندپروازانه برای امنیت غذایی و تنوع اقتصادیه. این مطلب به نقش حیاتی برنامه‌های تحقیقاتی تحت حمایت دولت و مشارکت‌های استراتژیک دانشگاهی در پرورش آینده پایدار Agritech دبی می‌پردازه، و مناظر بیابانی رو به بستری حاصلخیز برای نوآوری تبدیل می‌کنه.
دولت، قدرت‌بخش نوآوری: برنامه‌های کلیدی تحقیق و توسعه
دولت امارات متحده عربی فقط نظاره‌گر منفعل انقلاب Agritech نیست؛ بلکه فعالانه با بودجه‌بندی استراتژیک و حمایت قوی از طرح‌های تحقیق و توسعه، به اون سوخت‌رسانی می‌کنه. این تعهد برای توسعه فناوری‌های مناسب با محیط محلی و پیشبرد اهداف امنیت غذایی ملی ضروریه
[1]
[17]
[21]. چندین بازیگر کلیدی پیشگام این حرکت هستن و تلاشی هماهنگ برای ساختن یک اکوسیستم تحقیقاتی پررونق رو نشون می‌دن[17][21]
[31].
وزارت تغییرات اقلیمی و محیط زیست (MOCCAE) نظارت اصلی رو بر عهده داره، توسعه کشاورزی رو هدایت می‌کنه و پیشگام مشارکت‌های حیاتیه
[15]. به طرح‌هایی مثل دره فناوری غذای (Food Tech Valley) بلندپروازانه و توافقنامه‌هایی مانند توافق با صنایع بیوتکنولوژی شالیمار (Shalimar Biotech Industries) برای ایجاد چندین مزرعه عمودی فکر کن، که نشون‌دهنده تلاش برای اتخاذ روش‌های نوین کشاورزیه
[11]
[32]
[12]
[33]
[27]. بعد از اون، دفتر سرمایه‌گذاری ابوظبی (ADIO) قرار داره، یک نیروی بزرگ از طریق برنامه تشویقی AgTech خودش، که به طور خاص راه‌حل‌هایی برای کشاورزی بیابانی رو هدف قرار می‌ده
[2]
[4][17]. ADIO در ابتدا ۱۰۰ میلیون دلار در شرکت‌های پیشگامی مثل Aerofarms و Madar Farms سرمایه‌گذاری کرد و عمیقاً در خوشه AGWA، مرکزی متمرکز بر فراوانی غذا و آب، درگیره
[22][17][31].
دره فناوری غذای دبی (Food Tech Valley)، یک سرمایه‌گذاری مشترک بین MOCCAE و وصل پراپرتیز (Wasl Properties)، به عنوان یک قطب جهانی اختصاصی برای تحقیق و توسعه و نوآوری در فناوری غذا پیش‌بینی شده، با هدف سه برابر کردن ظرفیت تولید غذای امارت[11][12][33]
[5]
[29]
[30]. شورای تحقیقات فناوری پیشرفته (ATRC) هم به این توان فناوری اضافه می‌کنه و بر توسعه فناوری‌های رباتیک پیشرفته برای کارهای کشاورزی متمرکزه[21][31]. بنیاد آینده دبی (Dubai Future Foundation) نیز با حمایت از پروژه‌های تحقیق و توسعه آینده‌نگر و پایدار، به پرورش فرهنگ نوآوری آینده‌نگر کمک می‌کنه
[13][15][21]. در مقیاس جهانی، امارات متحده عربی با همکاری ایالات متحده، ابتکار AIM for Climate رو راه‌اندازی کرد که به طور قابل توجهی سرمایه‌گذاری بین‌المللی در تحقیق و توسعه کشاورزی هوشمند اقلیمی رو افزایش داد[17][21].
پیوند دانشگاه و کشاورزی: مشارکت‌های دانشگاهی، محرک اکتشافات
دانشگاه‌ها چرخ‌دنده‌های کاملاً حیاتی در ماشین تحقیق و توسعه Agritech امارات هستن، تخصص ضروری رو به ارمغان میارن، راه‌حل‌های جدید رو اعتبارسنجی می‌کنن و، مهم‌تر از همه، نیروی کار ماهر مورد نیاز برای این بخش فناوری پیشرفته رو آموزش می‌دن[2]
[7][31]. این موسسات دانشگاهی به صورت مجزا کار نمی‌کنن؛ اون‌ها در حال تشکیل همکاری‌های قدرتمند با نهادهای دولتی و صنعت خصوصی هستن و محیطی پویا برای اکتشاف ایجاد می‌کنن
[26][31][7]
[8].
دانشگاه علم و صنعت خلیفه (Khalifa University of Science and Technology) به عنوان یک قطب قدرتمند تحقیق و توسعه، به ویژه در رباتیک کشاورزی و اتوماسیون، برجسته است[1]
[25][26][8]
[14]
[16]. یک همکاری برجسته با سیلال فود اند تکنولوژی (Silal Food and Technology) منجر به تأسیس مرکز تعالی مشترک در رباتیک کشاورزی و اتوماسیون شد[1][25][26][8][14][16]. این مرکز برای ایجاد جرقه نوآوری، تسهیل تبادل دانش، کمک به تجاری‌سازی یافته‌های تحقیقاتی و آموزش دانشجویان و کشاورزان در تکنیک‌های پیشرفته طراحی شده[26][8]. حتی برنامه‌هایی برای یک گلخانه خودکار مجهز به رباتیک و حسگرهای پیچیده داره که هدفش ارائه راه‌حل‌های کشاورزی هوشمند و مقرون‌به‌صرفه‌ست[8][26]. دانشگاه خلیفه همچنین با سازمان کشاورزی و ایمنی غذایی ابوظبی (ADAFSA) در برنامه‌های کشاورزی مدرن همکاری می‌کنه و یک بازیگر کلیدی در خوشه AGWA است و در کنار نهادهایی مانند ADIO و دانشگاه امارات متحده عربی (UAEU) برای پیشبرد نوآوری در امنیت غذایی و آبی تلاش می‌کنه
[19][31].
دانشگاه امارات متحده عربی (UAEU) یکی دیگر از شرکای دانشگاهی حیاتی است که به طور قابل توجهی در تلاش‌های تحقیق و توسعه خوشه AGWA مشارکت داره[31]. UAEU از طریق دانشکده غذا و کشاورزی خود، نقش حیاتی در توسعه مجموعه استعدادهای مورد نیاز برای حفظ رشد بخش Agritech ایفا می‌کنه
[20]. فراتر از این دانشگاه‌های بزرگ، موسساتی مانند مرکز بین‌المللی کشاورزی شوره‌زی (ICBA) تحقیقات تخصصی برای محیط‌های چالش‌برانگیز ارائه می‌دن و مراکز نوآوری مانند پارک تحقیقات، فناوری و نوآوری شارجه به اکوسیستم گسترده‌تر کمک می‌کنن[20][17]. این مدل همکاری، که نهادهای دولتی، شرکت‌های خصوصی و دانشگاه‌ها رو به هم پیوند می‌ده، در پیشبرد نوآوری Agritech بسیار مؤثر ثابت شده[2]
[3].
تحقیق و توسعه در عمل: خلق راه‌حل‌های پیشرفته Agritech
خب، این همه حمایت دولتی و توان فکری دانشگاهی واقعاً چه چیزی تولید می‌کنه؟ تلاش‌های تحقیق و توسعه مستقیماً به فناوری‌های ملموس و پیشرفته‌ای تبدیل می‌شن که برای مقابله با چالش‌های کشاورزی منحصر به فرد دبی طراحی شدن[1][2][8][17]. این‌ها فقط مفاهیم نظری نیستن؛ بلکه راه‌حل‌های عملی هستن که در مزرعه (یا گاهی اوقات، مزرعه عمودی) به کار گرفته می‌شن.
به پیشرفت‌ها در رباتیک و اتوماسیون فکر کن، که مستقیماً با طرح‌هایی مانند مرکز خلیفه-سیلال و تمرکز ATRC بر کشاورزی رباتیک مرتبطه[26][8][1][21]. تکنیک‌های کشاورزی دقیق، با بهره‌گیری از هوش مصنوعی و تحلیل داده‌های بزرگ، به لطف تلاش‌های تحقیقاتی اختصاصی، به طور فزاینده‌ای پیچیده می‌شن و امکان مدیریت کارآمدتر منابع رو فراهم می‌کنن[1][8]
[23][4]. کمبود آب، شاید بزرگترین مانع، از طریق نوآوری در آبیاری هوشمند و فناوری آب مورد توجه قرار گرفته[2][22]. شرکت‌هایی مانند RDI، با حمایت ADIO، در حال توسعه آبیاری پاسخگو به گیاه برای اقلیم‌های خشک هستن، در حالی که شرکت‌های دیگری مانند Red Sea Farms پیشگام روش‌هایی برای استفاده از آب شور برای کشت هستن[22][2]. کشاورزی در محیط کنترل‌شده (CEA)، به ویژه کشاورزی عمودی که نمونه بارز اون غول‌هایی مانند Bustanica و قرارداد MOCCAE-شالیمار هستن، از تحقیق و توسعه در زمینه‌هایی مانند هیدروپونیک، کنترل اقلیم مبتنی بر هوش مصنوعی و بهینه‌سازی منابع بهره زیادی می‌بره[4][21][27].
تقویت اکوسیستم: مشارکت‌های دولتی-خصوصی در تحقیق و توسعه
یک جزء کلیدی در دستورالعمل موفقیت Agritech دبی، تاکید قوی بر مشارکت‌های دولتی-خصوصی (PPPs) است[1][3][2]
[10]. این همکاری‌ها برای تبدیل دستاوردهای تحقیق و توسعه به کاربردهای واقعی و گسترش راه‌حل‌های نوآورانه اساسی هستن[2][3]. PPPs با ترکیب تسهیل‌گری بخش دولتی با چابکی، سرمایه‌گذاری و دانش عملیاتی بخش خصوصی، به طور مؤثری شکاف‌ها رو پر می‌کنن[2][3][7][22].
این رویکرد همکاری به تقسیم ریسک‌های مرتبط با توسعه و به‌کارگیری فناوری‌های جدید کمک می‌کنه و پذیرش اون‌ها رو در سراسر بخش کشاورزی تسریع می‌کنه[7][22]. به دره فناوری غذا (Food Tech Valley) فکر کن – این یک نمونه کامل از مدل PPP است که چشم‌انداز دولتی (MOCCAE) و تخصص توسعه خصوصی (Wasl Properties) رو برای ایجاد یک قطب اختصاصی تحقیق و توسعه و نوآوری گرد هم میاره[5][11][33]. دولت فعالانه این مشارکت‌ها رو تشویق می‌کنه، گاهی اوقات با ارائه مشوق‌هایی مانند نرخ‌های تامین مالی ترجیحی یا مزایای مالیاتی، مشارکت رو برای شرکت‌های خصوصی جذاب‌تر می‌کنه و محیطی هم‌افزا برای رشد ایجاد می‌کنه
[6][1][7]
[28].
غلبه بر موانع: چالش‌های پیش روی تحقیق و توسعه Agritech
یک عامل مهم، هزینه بالای پیاده‌سازی مرتبط با بسیاری از فناوری‌های متکی بر تحقیق و توسعه مانند مزارع عمودی در مقیاس بزرگ یا رباتیک پیشرفته است[4]. تامین بودجه کافی، به ویژه برای سرمایه‌گذاری‌های جدیدتر، علی‌رغم علاقه رو به رشد سرمایه‌گذاران، یک گام حیاتی باقی می‌مونه[4]. علاوه بر این، سیستم‌های پیچیده‌ای که از تحقیق و توسعه پدید میان، نیازمند نیروی کار بسیار ماهری هستن که قادر به بهره‌برداری و نگهداری از اون‌ها باشن؛ رفع شکاف‌های مهارتی بالقوه از طریق آموزش و پرورش یک ضرورت مداومه[1][4][8]. معرفی فناوری‌های نوین همچنین می‌تونه با ملاحظات نظارتی مواجه بشه و نیازمند چارچوب‌های واضح برای مواردی مانند استفاده از پهپاد یا روش‌های جدید تولید غذا باشه[2][33]. و در پس همه این‌ها، چالش اساسی کمبود آب قرار داره که همچنان بخش عمده‌ای از تمرکز تحقیق و توسعه رو به خود اختصاص می‌ده و بر صرفه اقتصادی راه‌حل‌های مختلف تأثیر می‌گذاره[2]
[24].
کاشتن بذر برای فردا: چشم‌انداز آینده Agritech مبتنی بر تحقیق و توسعه
با نگاه به آینده، آینده‌ای که با تعهد دبی به تحقیق و توسعه Agritech پرورش یافته، فوق‌العاده حاصلخیز به نظر می‌رسه[1]
[9]. سرمایه‌گذاری مداوم و تمرکز بر نوآوری، زمینه رو برای رشد و تحول مستمر در نحوه تولید غذا در منطقه فراهم می‌کنه[4][1][9]. می‌تونیم انتظار داشته باشیم که شاهد ادغام عمیق‌تر فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی، رباتیک و اینترنت اشیاء باشیم که منجر به اتوماسیون و دقت بیشتر در شیوه‌های کشاورزی می‌شه[8][4].
پایداری همچنان یک محرک اصلی خواهد بود و تحقیق و توسعه مرزها رو در فناوری‌های صرفه‌جویی در مصرف آب، کاهش استفاده از مواد شیمیایی، ادغام انرژی‌های تجدیدپذیر و مدل‌های اقتصاد چرخشی جابجا می‌کنه[1][11][33]
[18]. مفاهیمی مانند پروژه GigaFarm در دره فناوری غذا (Food Tech Valley) رو تصور کن که برای تبدیل پسماند غذا به منابع با ارزش و در عین حال تولید محصولات کشاورزی طراحی شده – این نوعی سیستم یکپارچه و پایدار است که تحقیق و توسعه امکان‌پذیرش می‌کنه[11][12][33]. این تلاش‌ها شهرت دبی و امارات متحده عربی رو نه تنها به عنوان پیشگامان منطقه‌ای بلکه به عنوان قطب‌های جهانی نوظهور برای تحقیق و توسعه Agritech، به ویژه در زمینه‌های تخصصی مانند کشاورزی بیابانی و سیستم‌های محیط کنترل‌شده، تثبیت می‌کنه[5][9][33][30]. تعهد مستمر به تحقیق، واقعاً در حال کاشتن بذرها برای آینده غذایی مقاوم و پیشرفته از نظر فناوری است.
رایگان امتحان کنید