رازهای ویزای دبی: آنچه ملیت شما تعیین می کند و چگونه استثنا باشید
۲۷ فروردین ۱۴۰۴
کپی لینک
منابع
26
نمایش منابع در متن
دبی به عنوان یک چهارراه جهانی، مرکزی پرجنب‌وجوش برای گردشگری، تجارت و فرهنگ می‌درخشه. اما، زیر این سطح خیره‌کننده، شبکه‌ای پیچیده از مقررات ورود وجود داره. در حالی که امارات متحده عربی به طور کلی از بازدیدکنندگان استقبال می‌کنه، قوانین، محدودیت‌ها و حتی ممنوعیت‌های موقتی خاصی می‌تونه اعمال بشه که اغلب بر اساس نگرانی‌های امنیتی، روابط دیپلماتیک یا وضعیت بهداشت عمومی هست
[26]
[11]
[24]. گشت‌وگذار در این سیستم می‌تونه دلهره‌آور باشه، به خصوص وقتی اطلاعات رسمی کمیاب به نظر می‌رسه. خوشبختانه، این چارچوب شامل استثنائات واضحی هم هست، به ویژه برای پرسنل دیپلماتیک و افرادی که با بحران‌های انسانی واقعی روبرو هستن. این راهنما قصد داره محدودیت‌های شناخته‌شده رو روشن کنه و مسیرهای رسمی برای استثنائات رو توضیح بده، و فقط با تکیه بر اطلاعات موجود به تو کمک می‌کنه تا قوانین ورود به دبی برای سال ۲۰۲۵ رو درک کنی.
محدودیت‌های ویزای دبی: چیزهایی که می‌دونیم
دنبال یه لیست رسمی و سرراست از ملیت‌هایی هستی که ورودشون به دبی ممنوعه؟ راستش، کار سختیه. دولت امارات معمولاً لیست‌های ثابتی از ملیت‌های محدود شده رو از طریق کانال‌های رسمی اصلی خودش منتشر نمی‌کنه. اطلاعات اغلب از طریق به‌روزرسانی‌های عملیاتی به شرکت‌های هواپیمایی یا آژانس‌های مسافرتی می‌رسه، یعنی چیزهایی که می‌شنوی می‌تونه متفاوت باشه. به علاوه، این سیاست‌ها ثابت نیستن؛ می‌تونن به سرعت به دلیل رویدادهای جهانی، ارزیابی‌های امنیتی یا بحران‌های بهداشتی مثل همه‌گیری‌ها تغییر کنن[26][11][24].
خب، کدوم ملیت‌ها طبق گزارش‌ها با مشکلاتی روبرو شدن؟ بر اساس گزارش‌های خبری که به بخشنامه‌های گذشته استناد می‌کنن، چندین کشور در زمان‌های مختلف شاهد تعلیق موقت یا افزایش سخت‌گیری برای ویزاهای جدید بازدید یا کار بودن
[1]. گزارش‌ها به کشورهایی مثل افغانستان، لیبی، یمن، سومالی، لبنان، بنگلادش، کامرون، سودان، نیجریه، اوگاندا، ترکیه و پاکستان اشاره کردن که با چنین اقدامات موقتی روبرو شدن[1]
[2]. دلایل اغلب به نگرانی‌های امنیتی یا رویدادهای ژئوپلیتیکی خاص، مثل عادی‌سازی روابط با اسرائیل یا همه‌گیری COVID-19، اشاره داشتن[1]. خیلی مهمه که یادت باشه این گزارش‌ها اغلب به بخشنامه‌هایی اشاره می‌کنن که ممکنه قدیمی یا موقتی باشن، و تأیید رسمی معمولاً وجود نداره[1]. نکته مهم اینه که این محدودیت‌ها معمولاً روی افرادی که قبلاً به طور قانونی با مجوزهای معتبر در امارات زندگی می‌کردن، تأثیری نداشت[1].
حتی ترانزیت هم می‌تونه تحت تأثیر قرار بگیره. ویزاهای ترانزیت ۴۸/۹۶ ساعته کاربردی، که امکان اقامت کوتاه بین پروازها رو فراهم می‌کنن، طبق گزارش‌ها برای شهروندان افغانستان، عراق، نیجر، سوریه، سومالی و یمن در دسترس نیستن
[4]. حرف آخر چیه؟ همیشه، همیشه قبل از سفر، الزامات فعلی رو بررسی کن. مستقیماً با منابع رسمی امارات مثل اداره فدرال هویت، شهروندی، گمرک و امنیت بنادر (ICP)، اداره کل اقامت و امور خارجیان (GDRFA)، سفارت امارات در کشور خودت، یا شرکت هواپیمایی‌ات تماس بگیر و بررسی کن[11][24][26]
[25].
درخواست معافیت: جریمه‌های اقامت بیش از حد و موارد خاص
اگه صرفاً به خاطر ملیتت با محدودیت روبرو شدی چی؟ می‌تونی برای معافیت درخواست بدی؟ بر اساس اطلاعات موجود، به نظر نمی‌رسه فرآیند عمومی و استانداردی برای افراد وجود داشته باشه که بتونن به طور خاص برای محدودیت‌های صدور ویزا بر اساس ملیت، درخواست معافیت کنن[1]
[6]
[17]
[5]. این موقعیت‌ها، اگه اصلاً استثنائی در نظر گرفته بشه، احتمالاً به صورت داخلی توسط نهادهای دولتی یا از طریق مذاکرات دیپلماتیک رسیدگی می‌شن، نه از طریق فرم درخواست عمومی.
اما، معافیت‌ها برای موقعیت‌های دیگه وجود دارن. اگه بیشتر از مدت ویزات موندی و جریمه‌های سنگینی (مثلاً بیشتر از ۴۰۰۰ درهم) برات جمع شده، GDRFA در دبی خدمتی رو ارائه می‌ده که می‌تونی برای کاهش یا حتی معافیت کامل درخواست بدی[6]. باید ثابت کنی که اقامت بیش از حد به دلایلی خارج از کنترل تو بوده، مثل از دست دادن ناگهانی شغل، وضعیت اضطراری پزشکی، یا مشکلات مالی جدی[6]. این فرآیند شامل ارائه یک نامه مفصل برای توضیح موردت، به همراه مدارک پشتیبان مثل کپی پاسپورت، گزارش‌های پزشکی، یا نامه‌های پایان کار هست، که معمولاً از طریق مراکز خدمات Amer یا مستقیماً در دفتر GDRFA انجام می‌شه[6].
همچنین یک سرویس خاص "درخواست استثنا برای موارد بشردوستانه" توسط ICP ارائه می‌شه[17]
[16]. این مربوط به لغو ممنوعیت ورود نیست، بلکه برای گرفتن تأییدیه برای اسپانسر کردن اعضای خانواده‌ست وقتی که معیارهای استاندارد رو نداری – مثلاً، اسپانسر کردن والدین اگه حقوقت کمی پایین‌تر از حد نصابه، یا کمک به زنان مطلقه یا بیوه تحت شرایط خاص[16]. گرفتن تأییدیه این استثنای بشردوستانه اغلب اولین قدم ضروریه قبل از اینکه حتی بتونی برای ویزا یا مجوز اقامت مربوطه درخواست بدی[17]. به مدرک درآمد، محل سکونت، و مدارکی که وضعیت بشردوستانه خاص رو تأیید می‌کنن، نیاز داری[16].
استثنائات رسمی: ورود دیپلماتیک
دیپلمات‌ها و دارندگان پاسپورت‌های رسمی اغلب طبق قوانین متفاوتی عمل می‌کنن. به لطف توافق‌نامه‌های دوجانبه بین امارات و بسیاری از کشورها، دارندگان پاسپورت‌های دیپلماتیک، رسمی، خدمتی یا ویژه اغلب از ورود بدون ویزا برای دوره‌های مشخص، معمولاً تا ۹۰ روز، برخوردارن
[9]
[12][4]. این یک رویه استاندارد بین‌المللی بر اساس عمل متقابله
[10]
[13]
[22]. این توافق‌نامه‌ها به طور مؤثری به مقامات واجد شرایط اجازه می‌ده تا الزامات استاندارد ویزا و هرگونه محدودیت احتمالی مبتنی بر ملیت رو که ممکنه برای دارندگان پاسپورت عادی اعمال بشه، دور بزنن.
اگه توافق‌نامه معافیت ویزا وجود نداشته باشه، یا مأموریت نیاز به ویزای رسمی داشته باشه چی؟ هنوز به ویزا نیازه، اما فرآیند درخواست متفاوته و به شدت از طریق کانال‌های رسمی انجام می‌شه
[7][9]
[19]
[21]. آژانس‌های مسافرتی رو فراموش کن؛ این کار از طریق سفارت دیپلمات یا یک نماینده پاسپورت دولتی تعیین‌شده انجام می‌شه که مستقیماً با مقامات اماراتی مثل وزارت امور خارجه (MOFA) در ارتباطه[7][9][19][21]. این فرآیند معمولاً شامل ارائه فرم درخواست، عکس، پاسپورت رسمی، و یک نامه رسمی (که اغلب Note Verbale نامیده می‌شه) از طرف دولت یا سفارت کشور فرستنده هست که هدف و مدت بازدید رو شرح می‌ده[7][9][19]. برای دیپلمات‌های آمریکایی، نمایندگان خاصی این کار رو انجام می‌دن، در حالی که سایر ملیت‌ها معمولاً از طریق سفارت‌خونه‌هاشون اقدام می‌کنن[7]
[3][9][19]. پردازش معمولاً سریعه، اغلب فقط چند روز کاری طول می‌کشه، اما عاقلانه است که خیلی زودتر اقدام کنی[7][9][19].
استثنائات رسمی: موارد بشردوستانه
با وجود اینکه امارات امضاکننده کنوانسیون پناهندگان ۱۹۵۱ نیست، مقرراتی رو برای رسیدگی به موقعیت‌های مختلف بشردوستانه ایجاد کرده
[14]
[23]
[18]. دولت به طور فعال با کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) همکاری می‌کنه و به این آژانس اجازه می‌ده تا در داخل کشور فعالیت کنه و به پناهندگان و پناهجویان کمک کنه[14][23]. در حالی که امارات سیستم پناهندگی ملی خودش رو نداره، به طور کلی به اصل عدم بازگرداندن اجباری (عدم فرستادن افراد به جایی که در خطر هستن) احترام می‌گذاره و UNHCR فرآیند تعیین وضعیت پناهندگی رو انجام می‌ده[14][23][18]. افرادی که تحت حمایت UNHCR هستن، ممکنه به درخواست UNHCR و در حین انتظار برای اسکان مجدد، اقامت موقت دریافت کنن[14]. کسانی که به کمک نیاز دارن باید مستقیماً به دفتر UNHCR مراجعه کنن[14][23].
فراتر از موارد UNHCR، امارات مسیرهای خاصی رو برای به رسمیت شناختن مشارکت‌های بشردوستانه ارائه می‌ده، که اغلب از طریق برنامه ویزای طلایی (Golden Visa) هست
[8]
[15]. اعضای برجسته یا کارمندان با سابقه طولانی (مثلاً بیش از ۵ سال) سازمان‌های بشردوستانه بین‌المللی یا محلی شناخته‌شده، ممکنه واجد شرایط ویزای طلایی ۱۰ ساله قابل تمدید باشن[15]. متقاضیان باید مدرکی از کار بشردوستانه‌شون، تأییدیه‌ها، و قبولی در بررسی‌های امنیتی و بهداشتی استاندارد رو ارائه بدن، و از طریق پورتال‌های ICP یا GDRFA اقدام کنن[8][15].
از نظر تاریخی، امارات همچنین به بحران‌های خاص با راه‌حل‌های ویزای موقت پاسخ داده. طرح سال ۲۰۱۸ رو یادت میاد که ویزای اقامت یک ساله به اتباع کشورهای جنگ‌زده یا آسیب‌دیده از بلایا اعطا می‌کرد؟ این به مردم اجازه می‌داد تا وضعیت خودشون رو سامان بدن یا برای خروج ایمن آماده بشن
[20]. به طور مشابه، در طول همه‌گیری COVID-19، استثنائات بشردوستانه خاص به ساکنان سرگردان اجازه بازگشت داد[5]. درخواست‌ها برای این ویزاهای پاسخ به بحران معمولاً از دستورالعمل‌های خاصی که در آن زمان اعلام می‌شد پیروی می‌کردن، و اغلب از پورتال‌های دولتی مثل ICA یا GDRFA استفاده می‌شد[20][5]. و سرویس "استثنای موارد بشردوستانه" که قبلاً ذکر شد رو فراموش نکنیم، که در شرایط شخصی خاص به مشکلات اسپانسرشیپ کمک می‌کنه و نیاز به درخواست از طریق TAMM، ICP یا GDRFA با مدارک پشتیبان داره[17][16]. به طور کلی، گرفتن تأییدیه برای هرگونه استثنای بشردوستانه به اثبات واضح نیاز واقعی با اسناد محکم و برآورده کردن معیارهای خاص برنامه‌ای که براش درخواست می‌دی، بستگی داره[6][8][15][16][20][5].
نکات کلیدی و توصیه نهایی
خب، تصویر کلی چیه؟ دبی و به طور کلی امارات، محدودیت‌های ویزایی دارن که می‌تونه روی ملیت‌های خاصی تأثیر بذاره، اگرچه لیست‌های رسمی کمیاب هستن و سیاست‌ها می‌تونن تغییر کنن[1]. اما، استثنائات کاملاً مشخصی هم برای کسانی که با پاسپورت‌های دیپلماتیک سفر می‌کنن و برای موقعیت‌های مختلف بشردوستانه، از موارد UNHCR گرفته تا ویزاهای طلایی خاص و استثنائات اسپانسرشیپ، وجود داره. خوبه که تفاوت رو درک کنی: معافیت‌ها اغلب به مسائل خاصی مثل جریمه‌های اقامت بیش از حد یا قوانین اسپانسرشیپ مربوط می‌شن، در حالی که استثنائات رسمی مسیرهای ورود متمایزی رو برای دیپلمات‌ها و موارد بشردوستانه فراهم می‌کنن.
با توجه به اینکه این مقررات چقدر می‌تونن پویا باشن، مهم‌ترین توصیه اینه: همیشه قبل از هرگونه برنامه‌ریزی برای سفر، آخرین اطلاعات رو مستقیماً از منابع رسمی بررسی کن[11][24][26][25]. با وب‌سایت‌های ICP و GDRFA مشورت کن، با سفارت یا کنسولگری امارات در کشورت تماس بگیر، یا الزامات رو با شرکت هواپیمایی‌ات تأیید کن[11][24][26][25]. پیمایش موفقیت‌آمیز سیستم ویزای امارات نیازمند دقت و اتکا به اطلاعات معتبر و به‌روز هست.
رایگان امتحان کنید