Pionierskie lata sportu w ZEA: Od zera do Italia '90
8 maja 2025
Kopiuj link
Źródła
21
Pokaż źródła w tekście
Wyobraź sobie taką scenę: grudzień 1971 roku. Rodzi się nowy naród – Zjednoczone Emiraty Arabskie. To nie był tylko polityczny kamień milowy; to był sygnał startowy dla nowej ery zorganizowanego sportu w Emiratach, w tym w Dubaju 
[21]. Wcześniej sport był głównie sprawą nieformalną, uprawianą dla rozrywki. Ale zjednoczenie przyniosło dążenie do tworzenia struktur, budowania drużyn narodowych i wejścia na światową arenę [21]
[8]
[10]. Pomyśl o latach 1971-1990 jako o kluczowym etapie budowania fundamentów. To wtedy powstały plany przyszłej sportowej potęgi Dubaju i ZEA. Przyjrzyjmy się, jak powstawały kluczowe federacje sportowe, jakie były pierwsze, nieśmiałe kroki narodu na arenie międzynarodowej (w tym niezapomniana podróż na Mistrzostwa Świata w 1990 roku) oraz kim byli wpływowi ludzie, którzy kształtowali tę fundamentalną erę, wszystko w oparciu o historyczne zapisy [21][8][10].
Budowanie struktur: Powstanie federacji sportowych
Skąd więc ta nagła potrzeba formalnych organów sportowych po 1971 roku? Cóż, wraz z nowym narodem pojawiła się potrzeba jedności i standardów [21]. Formalne organy zarządzające były niezbędne, aby zjednoczyć rozproszone kluby, stworzyć spójne zasady, promować sport w całym kraju i, co najważniejsze, umożliwić ZEA rywalizację na arenie międzynarodowej [21]
[19]. Chodziło o przejście od lokalnych gierek do zorganizowanego systemu krajowego [21].
Piłka nożna, już popularna dzięki wcześniejszym wpływom brytyjskim, naturalnie wysunęła się na prowadzenie [21]. Związek Piłki Nożnej ZEA (UAEFA) powstał równocześnie z samym narodem w 1971 roku [21]
[1]
[4]
[5][8]
[9]
[11]
[15]. Był to ogromny krok w kierunku zjednoczenia klubów w całych emiratach [21]. UAEFA nie tracił czasu na zdobycie międzynarodowego uznania, dołączając do FIFA do 1974 roku (niektóre źródła podają 1972) oraz do Azjatyckiej Konfederacji Piłkarskiej (AFC) i Arabskich Związków Piłkarskich (UAFA) w 1974 roku [1][4][5]
[7][9][11]. Jego zadanie? Zarządzanie piłką nożną, tworzenie lig (jak eksperymentalna w latach 1973-74) i przygotowywanie drużyn narodowych do gry [21][8][11][15]. Uznane kluby, takie jak dubajski Al Nasr, najstarszy w ZEA (założony w 1945 roku), były kluczowymi filarami tego wczesnego rozwoju [10]
[18].
Ale nie chodziło tylko o piłkę nożną. Zaczęły powstawać także inne organy sportowe. Narodowy Komitet Olimpijski ZEA zyskał uznanie, torując drogę do pierwszego występu kraju na igrzyskach olimpijskich w 1984 roku [8]
[12][15]. Krykiet również poczynił postępy – ZEA dołączyły do Międzynarodowej Rady Krykieta (ICC) jako członek stowarzyszony około 1989 lub 1990 roku [8]
[16][19]
[20]. Nawet tradycyjne dyscypliny, takie jak jeździectwo, cieszyły się rosnącym zainteresowaniem formalną organizacją w latach 80., chociaż oficjalna federacja (UAEERF) powstała nieco później, w 1992 roku 
[2]
[3]
[6]. Szczerze mówiąc, utworzenie wszystkich tych federacji było fundamentalne – zapewniły one strukturę, kanały finansowania i ścieżki rozwoju potrzebne do budowy narodu sportowego od podstaw [21][2][8].
Wejście na arenę: Wczesne zawody międzynarodowe
Gdy nowe federacje już działały, ZEA były gotowe sprawdzić swoje siły na arenie międzynarodowej. Reprezentacja narodowa w piłce nożnej nie czekała długo, rozgrywając swój pierwszy mecz międzynarodowy w 1972 roku [11]. Udział w regionalnym Pucharze Zatoki Perskiej, począwszy od 1980 roku, był kluczowy dla zdobywania doświadczenia [21]. Drużyna zaczęła również rywalizować w Pucharze Azji AFC, pojawiając się w 1980, 1984 i 1988 roku [9][11]. Chociaż początkowo nie przeszli pierwszej rundy, te turnieje były kluczowymi lekcjami [21][9][11].
Potem nadszedł moment, który prawdziwie zelektryzował naród: kwalifikacja na Mistrzostwa Świata FIFA 1990 we Włoszech – Italia '90 [21][4][5][8][9][10][11][12][15][18]. Pomyśl tylko: zaledwie 18 lat po utworzeniu ZEA, ich drużyna piłkarska jechała na największy turniej na świecie [21][5][8][10][18]. To nie było tylko osiągnięcie sportowe; to był ogromny przypływ dumy narodowej, który ugruntował miejsce piłki nożnej w sercu narodu [21][5][8][10][18]. Starcie z gigantami takimi jak Kolumbia, Niemcy Zachodnie i Jugosławia w fazie grupowej było trudne, a drużyna nie awansowała dalej, ale samo doświadczenie było bezcenne [8][9][11][12]. Mniej więcej w tym samym czasie drużyny młodzieżowe również odnosiły sukcesy: reprezentacja U-17 zakwalifikowała się na swoje Mistrzostwa Świata, a U-16 zajęła drugie miejsce w Azji w 1990 roku [4][5][11]
[13].
ZEA nie tylko wysyłały drużyny za granicę; zaczęły również gościć świat u siebie. Organizacja międzynarodowych wydarzeń stała się sposobem na budowanie wiedzy specjalistycznej i prezentowanie możliwości kraju [10][18]. Kluczowe wydarzenia z tego okresu to 6. Puchar Zatoki Perskiej w Dubaju (1982), Puchar Azji w krykiecie w Szardży (1984), Młodzieżowe Mistrzostwa AFC w Abu Zabi (1985), Mistrzostwa Świata FIVB U19 w siatkówce w Dubaju (1989) oraz Mistrzostwa AFC U-16 w Dubaju i Szardży (1990) [13]. Szczególnie Szardża wyrosła na główne międzynarodowe centrum krykieta w latach 80., goszcząc wiele prestiżowych meczów [15]. Te wczesne kroki na arenie międzynarodowej były kluczowe dla podnoszenia standardów i inspirowania następnego pokolenia [21][10].
Ludzie stojący za postępem: Kluczowe postacie
Nic z tego nie wydarzyło się w próżni. Szybki rozwój sportu w ZEA w latach 1971-1990 był napędzany przez wizjonerskich liderów i oddanych ludzi, zarówno na boisku, jak i poza nim.
Na samym szczycie kluczowe było wsparcie ojców założycieli ZEA, nieżyjącego już Szejka Zayeda bin Sultana Al Nahyana i nieżyjącego już Szejka Rashida bin Saeeda Al Maktouma [10][18]. Rozumieli oni, że sport to nie tylko rekreacja; to narzędzie budowania tożsamości narodowej i rozwoju młodych ludzi [10][18]. Konkretne wsparcie pochodziło od takich postaci jak J.W. Szejk Hamdan bin Zayed Al Nahyan, który przewodniczył UAEFA podczas kluczowego okresu przygotowań do kwalifikacji na Mistrzostwa Świata w 1990 roku [10][18]. Wsparcie napływało również od innych członków rodzin panujących, takich jak Szejk Ahmed bin Rashid Al Maktoum, znany ze swojego zaangażowania w odnoszący sukcesy klub Al Wasl FC 
[17].
Na boisku pojawili się bohaterowie, zwłaszcza w piłce nożnej, którzy porwali wyobraźnię publiczności. Wyróżnia się Adnan Al Talyani – powszechnie uważany za jednego z największych graczy ZEA wszech czasów 
[14]. Grając całą swoją karierę klubową dla Al Shaab od 1980 roku, był gwiazdą reprezentacji narodowej przez całe lata 80. i kapitanem drużyny podczas eliminacji do Mistrzostw Świata [10][14][18]. Był też Abdulrahman Mohammed, człowiek, który faktycznie był kapitanem drużyny na finałach Mistrzostw Świata we Włoszech [10][18]. Grając dla dubajskiego klubu Al Nasr, później opisał prowadzenie drużyny we Włoszech jako spełnienie marzeń, szczytowy moment dla sportu ZEA w tamtym czasie [10][18]. Pamiętamy również talenty takie jak Zuhair Bakheet, napastnik Al Wasl i reprezentacji narodowej, który był częścią tej legendarnej drużyny z 1990 roku [14]. Naprawdę, cała drużyna z Mistrzostw Świata 1990 stała się narodowymi ikonami, inspirując niezliczonych młodych ludzi do uprawiania tego sportu [21][5].
Za kulisami kluczowe role odgrywali trenerzy i administratorzy. Trenerzy tacy jak Heshmat Mohajerani pomogli rozwijać talenty takie jak Al Talyani i przygotować reprezentację narodową na arenę międzynarodową [14]. I nie zapominajmy o często niedocenianej pracy wczesnych administratorów, którzy żmudnie budowali federacje i struktury organizacyjne od zera. Ich wysiłki położyły niezbędne fundamenty pod wszystko, co nastąpiło później [10][18].
Wypróbuj za darmo