Rozpoczęcie lub zakończenie Twojej kariery zawodowej w Dubaju wiąże się z koniecznością poruszania się po określonym zestawie zasad, regulowanych głównie przez Prawo Pracy ZEA (UAE Labour Law). Oficjalnie znane jako Dekret Federalny z Mocą Ustawy nr 33 z 2021 roku, prawo to przekształciło krajobraz zatrudnienia, gdy weszło w życie w lutym 2022 roku, dążąc do stworzenia bardziej elastycznego i chronionego środowiska pracy dla wszystkich w sektorze prywatnym. Niezależnie od tego, czy jesteś pracownikiem rozważającym swój następny krok, czy pracodawcą zarządzającym zmianami w zatrudnieniu, zrozumienie tych przepisów jest kluczowe. Ten przewodnik omawia kluczowe procedury dotyczące rezygnacji, zwolnienia, okresów wypowiedzenia i ostatecznych wypłat, wszystko nadzorowane przez Ministerstwo Zasobów Ludzkich i Emiratyzacji (MoHRE). Potraktuj to jako swoją niezbędną mapę do nawigowania po zakończeniu pracy w Dubaju w 2025 roku. Podstawa: Twoja umowa o pracę
Twoja umowa o pracę jest kamieniem węgielnym Twoich stosunków pracy w ZEA. Jasno określa ona kluczowe warunki, takie jak Twoje stanowisko, strukturę wynagrodzenia (podstawowe vs. całkowite) oraz, co ważne, okres wypowiedzenia wymagany, jeśli którakolwiek ze stron zdecyduje się zakończyć zatrudnienie. Istotną zmianą w obecnym prawie jest przejście na obowiązkowe umowy na czas określony dla wszystkich pracowników, generalnie nieprzekraczające początkowo trzech lat, ale odnawialne. Zrozumienie szczegółów Twojej konkretnej umowy jest pierwszym krokiem w każdej zmianie pracy. Okres próbny: Zasady wcześniejszego odejścia
Większość miejsc pracy w Dubaju rozpoczyna się okresem próbnym, który może trwać maksymalnie do sześciu miesięcy. Ten czas pozwala zarówno Tobie, jak i Twojemu pracodawcy ocenić dopasowanie i przydatność. Nie możesz być zatrudniony na okres próbny dwukrotnie przez tę samą firmę. Dużą zmianą w obecnym prawie jest wprowadzenie obowiązkowych okresów wypowiedzenia podczas okresu próbnego. Jeśli Twój pracodawca zdecyduje się rozwiązać Twoją umowę na tym etapie, musi Ci dać co najmniej 14-dniowe pisemne wypowiedzenie. Jeśli Ty zdecydujesz się zrezygnować podczas okresu próbnego, aby dołączyć do innej firmy w ZEA, musisz złożyć co najmniej 30-dniowe (miesięczne) pisemne wypowiedzenie. Twój nowy pracodawca może nawet być zmuszony pokryć część kosztów rekrutacji pierwszego pracodawcy. Jeśli jesteś pracownikiem z zagranicy rezygnującym podczas okresu próbnego, aby całkowicie opuścić ZEA, musisz dać co najmniej 14-dniowe pisemne wypowiedzenie. Niezastosowanie się do tych zasad wypowiedzenia przy opuszczaniu kraju może skutkować rocznym zakazem uzyskania nowego pozwolenia na pracę w ZEA, dlatego tak ważne jest ich przestrzeganie. Elegancka rezygnacja: Rozwiązanie umowy z inicjatywy pracownika (po okresie próbnym)
A więc, przeszedłeś okres próbny i zdecydowałeś, że czas ruszyć dalej. Standardowa procedura jest prosta: musisz złożyć pisemne wypowiedzenie swojemu pracodawcy. Długość tego okresu wypowiedzenia jest określona w Twojej umowie o pracę, ale musi mieścić się w prawnym zakresie ustalonym przez Artykuł 43 Prawa Pracy: minimum 30 dni i maksimum 90 dni (trzy miesiące). Zazwyczaj jesteś zobowiązany do kontynuowania pracy przez cały ten okres wypowiedzenia i masz prawo do otrzymywania pełnego wynagrodzenia i świadczeń w tym czasie. Co się stanie, jeśli nie dotrzymasz okresu wypowiedzenia? Możesz być zobowiązany do zapłacenia pracodawcy odszkodowania „zamiast wypowiedzenia”, które zwykle wynosi Twoje wynagrodzenie za czas okresu wypowiedzenia, którego nie przepracowałeś. Istnieją jednak rzadkie wyjątki, kiedy pracownik może odejść bez wypowiedzenia na mocy Artykułu 45. Dotyczy to sytuacji, gdy pracodawca poważnie narusza swoje obowiązki (np. nie wypłaca wynagrodzenia po Twojej formalnej skardze za pośrednictwem MoHRE), jeśli doświadczasz napaści lub molestowania (zgłoszonego niezwłocznie), jeśli istnieje poważne, nierozwiązane zagrożenie w miejscu pracy, lub jeśli jesteś zmuszany do wykonywania zasadniczo innej pracy bez Twojej pisemnej zgody. Jeśli Twój pracodawca odmawia przyjęcia Twojej ważnej rezygnacji po okresie wypowiedzenia, możesz zgłosić sprawę do MoHRE. Kiedy pracodawca zwalnia: Zasady i prawa (po okresie próbnym)
Pracodawcy również mają prawo rozwiązać umowę o pracę, ale musi to być z „uzasadnionego powodu”. Może to obejmować sytuacje takie jak redukcja etatów z powodu restrukturyzacji firmy, trudności ekonomiczne lub konsekwentnie słabe wyniki po udokumentowanych ostrzeżeniach i szansach na poprawę. Tak jak w przypadku rezygnacji pracownika, pracodawca musi dostarczyć pisemne wypowiedzenie zgodnie z umową, ponownie mieszczące się w przedziale od minimum 30 dni do maksimum 90 dni. W tym okresie wypowiedzenia oczekuje się od Ciebie kontynuowania pracy i musisz otrzymywać pełne wynagrodzenie. Pomocnym przepisem jest to, że masz prawo do jednego dnia wolnego bezpłatnego tygodniowo w okresie wypowiedzenia, specjalnie na poszukiwanie nowej pracy, pod warunkiem, że powiadomisz pracodawcę z wyprzedzeniem (zwykle 3 dni). Jeśli Twój pracodawca zwolni Cię bez zachowania odpowiedniego okresu wypowiedzenia, musi wypłacić Ci odszkodowanie „zamiast wypowiedzenia” równe Twojemu wynagrodzeniu za ten okres. Prawo chroni również przed zwolnieniem arbitralnym – zwolnieniem z przyczyn niezwiązanych z Twoimi wynikami pracy lub potrzebami biznesowymi, takimi jak odwet za złożenie skargi. Jeśli podejrzewasz, że Twoje zwolnienie było arbitralne, powinieneś złożyć skargę do MoHRE. Jeśli zostanie to udowodnione, sąd może przyznać Ci odszkodowanie w wysokości do trzymiesięcznego wynagrodzenia, oprócz Twoich regularnych należności z tytułu zakończenia stosunku pracy. Zwolnienie bez wypowiedzenia: Zrozumienie Artykułu 44 (Zwolnienie dyscyplinarne)
Istnieją szczególne, poważne sytuacje, w których pracodawca może zwolnić pracownika natychmiast, bez żadnego okresu wypowiedzenia. Te podstawy do „zwolnienia dyscyplinarnego” są ściśle wymienione w Artykule 44 Prawa Pracy i zwykle wiążą się z rażącym naruszeniem obowiązków. Powody te obejmują takie rzeczy jak posługiwanie się fałszywą tożsamością lub sfałszowanymi dokumentami, spowodowanie znacznej straty finansowej dla pracodawcy (co musi być zgłoszone do MoHRE), umyślne niszczenie mienia, poważne naruszenie zasad bezpieczeństwa po ostrzeżeniu, niewypełnianie podstawowych obowiązków pomimo ostrzeżeń, ujawnianie tajemnic firmy, bycie pijanym lub pod wpływem środków odurzających w pracy, napaść na kogoś w pracy, nieobecność bez ważnego powodu przez ponad 7 kolejnych dni lub 20 dni niekolejnych w roku, nadużywanie stanowiska dla osobistych korzyści lub nieprawidłowe dołączenie do konkurencji. Aby takie zwolnienie było ważne, pracodawca generalnie musi przeprowadzić pisemne dochodzenie i przedstawić uzasadnienie. Co ważne, zgodnie z obecnym prawem, nawet jeśli zostaniesz zwolniony na mocy Artykułu 44, nie tracisz prawa do odprawy (End of Service Gratuity), pod warunkiem spełnienia wymogu stażu pracy. Jest to poważna zmiana w stosunku do poprzedniego prawa. Zabezpieczenie Twoich należności: Odprawa (End of Service Gratuity)
Często nazywana „gratuity”, świadczenie z tytułu zakończenia stosunku pracy (End of Service Benefit) jest wypłatą wymaganą przez prawo dla pracowników zagranicznych, którzy przepracowali co najmniej jeden rok nieprzerwanego stażu pracy. Pomyśl o tym jak o podziękowaniu za Twój czas spędzony w firmie. Obliczenie opiera się wyłącznie na Twoim ostatnim wynagrodzeniu podstawowym – dodatki mieszkaniowe, transportowe itp. nie są wliczane. Oto jak to działa: za pierwsze pięć lat Twojego stażu pracy otrzymujesz 21 dni wynagrodzenia podstawowego za każdy rok. Za każdy rok pracy po piątym roku otrzymujesz 30 dni wynagrodzenia podstawowego za ten rok. Jeśli masz niepełne lata po ukończeniu pierwszego pełnego roku, odprawa jest obliczana proporcjonalnie za tę część. Jest jednak limit: całkowita kwota odprawy nie może przekroczyć dwuletniego Twojego całkowitego wynagrodzenia. Co kluczowe, zgodnie z obecnym prawem, masz prawo do pełnej obliczonej odprawy, niezależnie od tego, czy rezygnujesz, czy zostajesz zwolniony (nawet na mocy Artykułu 44), o ile przepracowałeś co najmniej jeden rok. Twój pracodawca może legalnie potrącić wszelkie zaległe kwoty, które mu jesteś winien (np. pożyczki) z tej ostatecznej wypłaty. Termin płatności jest rygorystyczny: pracodawcy muszą wypłacić wszystkie ostateczne należności, w tym odprawę, w ciągu 14 dni od Twojego ostatniego dnia pracy. Niektórzy pracodawcy mogą oferować alternatywne programy oszczędnościowe lub inwestycyjne zamiast tradycyjnego systemu odpraw. Co jeśli dojdzie do sporu?
Czasami zdarzają się nieporozumienia dotyczące ostatecznych rozliczeń, okresów wypowiedzenia, przyczyn zwolnienia, a nawet odrzuconych rezygnacji. Jeśli napotkasz problemy, takie jak niewypłacone wynagrodzenie, uważasz, że zostałeś niesłusznie zwolniony, lub masz problemy z okresem wypowiedzenia, masz prawo złożyć skargę. Twoim pierwszym punktem kontaktowym powinno być Ministerstwo Zasobów Ludzkich i Emiratyzacji (MoHRE). Oferują oni usługi rozwiązywania sporów, a Ty możesz zgłaszać problemy poufnie. Nie wahaj się szukać wyjaśnień lub pomocy, jeśli czujesz, że Twoje prawa nie zostały uszanowane. Ostateczna lista kontrolna: Kluczowe wnioski dla płynnego odejścia
Odejście z pracy w Dubaju obejmuje kilka kroków, ale pamiętanie o tych punktach może pomóc zapewnić płynniejsze przejście:
Znaj swoją umowę: Zrozum swój okres wypowiedzenia i inne warunki. Zasady okresu próbnego: Pamiętaj o szczególnych wymogach dotyczących wypowiedzenia podczas okresu próbnego zarówno w przypadku rezygnacji, jak i zwolnienia. Wypowiedzenie jest kluczowe: Zawsze składaj/odbieraj pisemne wypowiedzenie zgodnie z umową (30-90 dni po okresie próbnym). Artykuł 44 vs. Standardowe zwolnienie: Zrozum różnicę i to, że Artykuł 44 dotyczy tylko poważnego wykroczenia. Obliczanie odprawy: Wiedz, że opiera się na wynagrodzeniu podstawowym (zasada 21/30 dni) i jest płatna w ciągu 14 dni, nawet po zwolnieniu na mocy Artykułu 44. Dokumentuj wszystko: Zachowaj kopie umowy, pism wypowiedzenia i ostatecznego rozliczenia. Korzystaj z MoHRE: Skontaktuj się z nimi w przypadku nierozwiązanych sporów lub w celu wyjaśnienia swoich praw.