Dubaj Sieje Przyszłość: Jak Pustynia Staje Się Ogrodem?
25 kwietnia 2025
Kopiuj link
Źródła
32
Pokaż źródła w tekście
Google
Moccae Gov
Wikifarmer
U
Climatestotravel
En Wikipedia
U
Xtalks
Everbrighttr
Biosaline
Summitdialogues
Latingulf
Uaestories
Zawya
Worldweatheronline
Tamimi
Araburban
Thenationalnews
Wam
Fastcompanyme
Smartfoodsafe
Google
Wam
Wam
Worlddata
En Wikipedia
Wam
Prddsgofilestorage Blob Core Windows
Researchgate
Foodtechvalley
Climateknowledgeportal Worldbank
Wam
Gdy myślisz o Dubaju, co przychodzi Ci na myśl? Wieżowce przebijające chmury, luksusowe centra handlowe, może nawet kryte stoki narciarskie, prawda? Ale rolnictwo? Na środku pustyni? Brzmi zaskakująco, a jednak Dubaj dokonuje znaczących inwestycji w rolnictwo 
[23]
[16]. Dlaczego miasto znane z futurystycznej panoramy miałoby przeznaczać środki na uprawę piasku? Odpowiedź wykracza daleko poza samą produkcję żywności; to strategiczne posunięcie napędzane kluczowymi celami, takimi jak bezpieczeństwo żywnościowe, dywersyfikacja gospodarki, wizja narodowa, a nawet zachowanie korzeni kulturowych 
[11]
[14][23]
[25]. Zobaczmy, dlaczego ta pustynna metropolia stawia na zieleń.
Pustynny Dylemat: Zrozumienie Wyzwań Rolniczych
Na początek, bądźmy szczerzy: uprawianie czegokolwiek w Dubaju nie jest łatwe. ZEA leżą w strefie skrajnie suchej, zasadniczo na pustyni subtropikalnej (klasyfikowanej jako BWh, jeśli interesują Cię kody klimatyczne) 
[2]
[28]
[24]. Lata są niesamowicie gorące i wilgotne, z temperaturami regularnie przekraczającymi 40°C (104°F), a czasem osiągającymi upalne 50°C (122°F) 
[3]
[4]
[6]
[7]
[27]
[26]. Dodaj do tego wysoką wilgotność, szczególnie w pobliżu wybrzeża, a otrzymasz warunki trudne zarówno dla roślin, jak i dla ludzi [3][4]
[20].
Opady deszczu? Zapomnij o regularnych ulewach. W Dubaju pada bardzo mało, średnio od 51 do 95 milimetrów (to zaledwie 2 do 3,7 cala) rocznie, głównie w miesiącach zimowych [3][24][27]. Większość terenu to piaszczysta gleba pustynna, uboga w substancje odżywcze potrzebne roślinom (materia organiczna) i często o wysokiej zawartości soli, co utrudnia korzeniom rozwój 
[18][2][7]
[8]. Mniej niż 5% gruntów ZEA uważa się za grunty orne, czyli nadające się pod uprawę [18]. Woda jest największą przeszkodą; bez większych rzek region w dużym stopniu polega na energochłonnych zakładach odsalania i kurczących się zasobach wód gruntowych, które same borykają się z problemem zasolenia 
[1][7][8]. Historycznie życie koncentrowało się wokół oaz – żyznych miejsc, takich jak Liwa czy Al Ain, gdzie wody gruntowe pozwalały na uprawę palm daktylowych i innych roślin, stanowiąc serce społeczności [2]. Te wyzwania podkreślają, dlaczego znaczące inwestycje i innowacje są absolutnie niezbędne, aby rolnictwo mogło się tu zakorzenić [1][8].
Poza Ropą: Strategiczne Argumenty Ekonomiczne za Rolnictwem
Okej, rolnictwo nie stanowi obecnie największej części tortu gospodarczego Dubaju – w 2017 roku jego udział w PKB ZEA wynosił mniej niż 1% [23]. Ale niech ta mała liczba Cię nie zwiedzie. Strategiczne znaczenie gospodarcze jest ogromne. Po pierwsze, chodzi o dywersyfikację. Dubaj, i całe ZEA, mądrze patrzą poza ropę, gaz i turystykę, aby zbudować bardziej odporną gospodarkę na przyszłość [23][28][11]. Lokalna uprawa większej ilości żywności rozwiązuje również poważny problem: ZEA importują obecnie około 90% swojej żywności [8][11][26]. Zmniejszenie tej zależności ma sens ekonomiczny, zatrzymując więcej pieniędzy w kraju [11].
Dubaj wykorzystuje również swoją niesamowitą siłę jako globalny hub logistyczny dla handlu żywnością. Tylko w 2022 roku handel żywnością przez ZEA osiągnął ogromną wartość 130 miliardów AED (około 35,4 miliarda USD), stanowiąc prawie 6% handlu pozanaftowego kraju [16]. Co więcej, rząd widzi potencjał wzrostu, dążąc do zwiększenia wkładu sektora żywności i rolnictwa w gospodarkę o 10 miliardów USD i stworzenia 20 000 nowych miejsc pracy w nadchodzących latach [16][22]. Jak? Dużą częścią odpowiedzi jest AgriTech. Nacisk przesuwa się na rolnictwo o wysokiej wartości, oparte na technologii – pomyśl o farmach wertykalnych, hydroponice i środowiskach o kontrolowanym klimacie [2][8]
[21]
[30]. Inicjatywy takie jak program pożyczkowy AgTech o wartości 100 milionów AED od Emirates Development Bank oraz ambitny projekt Food Tech Valley torują drogę, mając na celu przyciągnięcie inwestycji i uczynienie Dubaju liderem w innowacyjnej produkcji żywności [16]
[10]
[15]
[12].
Korzenie w Piasku: Społeczne i Kulturowe Znaczenie
Rolnictwo w tym regionie to nie tylko kwestia ekonomii czy zaopatrzenia w żywność; jest głęboko zakorzenione w glebie kulturowej. Zanim boom naftowy przekształcił krajobraz, życie kręciło się wokół lądu i morza [2]. W miejscach takich jak oazy, rolnictwo, zwłaszcza uprawa palm daktylowych, nie było tylko pracą – stanowiło fundament życia społeczności, przetrwania i struktury społecznej [2]. Sama palma daktylowa to więcej niż drzewo; jest potężnym symbolem odporności w surowym środowisku pustynnym, dostarczającym pożywienia, schronienia i materiałów od pokoleń [2]. Te historyczne praktyki, w tym zarządzanie cennymi zasobami wodnymi, ukształtowały tożsamość tutejszych społeczności [2].
To połączenie z ziemią było niezwykle ważne dla ojca założyciela ZEA, nieżyjącego już Szejka Zayeda bin Sultana Al Nahyana. Jego wizja „zazieleniania pustyni” była czymś więcej niż tylko sadzeniem drzew; chodziło o zachowanie dziedzictwa, pielęgnowanie związku ze środowiskiem i zapewnienie dobrobytu jego ludowi [2][25]. Ta spuścizna wciąż żyje. Dziś widać ją w inicjatywach takich jak targi rolnicze (Manbat jest świetnym przykładem!), które gromadzą społeczności wokół lokalnych produktów [26]. Programy edukacyjne mają na celu połączenie młodych ludzi z ich rolniczymi korzeniami [25]. I szczerze mówiąc, osiągnięcie większego bezpieczeństwa żywnościowego nie jest tylko praktyczne; jest źródłem dumy narodowej i przyczynia się do ogólnego poczucia dobrobytu i stabilności wszystkich tu mieszkających [11]
[19]. Przyjęcie zrównoważonego rolnictwa wpisuje się również w rosnące wartości społeczne dotyczące ochrony środowiska dla przyszłości [25][30].
Zabezpieczenie Narodowego Talerza: Bezpieczeństwo Żywnościowe jako Główny Motor Napędowy
Porozmawiajmy jeszcze raz o tej liczbie 90% importu [8][11][26]. Tak duże poleganie na innych krajach w kwestii żywności czyni każdy naród podatnym na zagrożenia. Globalne wydarzenia, takie jak niedawna pandemia, naprawdę uświadomiły, jak kruche mogą być międzynarodowe łańcuchy dostaw [1][6][11]. Dlatego zwiększenie krajowego bezpieczeństwa żywnościowego jest najwyższym priorytetem dla ZEA, a Dubaj odgrywa w tym główną rolę [11][14]. Jego światowej klasy porty i infrastruktura logistyczna są już kluczowe dla efektywnego importu i dystrybucji żywności w całym regionie [11][14]. Ale wizja sięga dalej.
Dubaj aktywnie pozycjonuje się jako centrum technologii rolniczych (AgriTech) i technologii żywności (FoodTech), w szczególności opracowując rozwiązania, które sprawdzają się w trudnych, suchych klimatach, takich jak jego własny [19][10]. Sztandarowym projektem napędzającym te ambicje jest Food Tech Valley 
[13][15]. Uruchomiony przez Jego Wysokość Szejka Mohammeda bin Rashida Al Maktouma, to nie jest tylko farma; to wizja kompletnego ekosystemu [13][15]. Pomyśl o najnowocześniejszych laboratoriach badawczych, zaawansowanych farmach wertykalnych i systemach hydroponicznych, zakładach przetwórstwa żywności, hubach logistycznych i przestrzeniach dla rozwoju nowych firm [10][12][15]. Cele są ambitne: potrojenie lokalnej produkcji żywności w Dubaju, pionierskie metody zrównoważonego rolnictwa i stanie się globalnym modelem rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego w trudnych warunkach [15][19][13]. Plany obejmują nawet ogromną „GigaFarmę” wykorzystującą rolnictwo wertykalne do uprawy miliardów roślin przy jednoczesnym recyklingu odpadów żywnościowych [15]
[17]. Chodzi o stworzenie bardziej stabilnego, zróżnicowanego i samowystarczalnego zaopatrzenia w żywność dla ZEA i nie tylko 
[9][14].
Wplatanie Rolnictwa w Narodową Wizję
Dążenie Dubaju do rozwoju rolnictwa nie dzieje się w próżni. Jest ściśle wplecione w nadrzędne strategie narodowe ZEA, w szczególności w Narodową Strategię Bezpieczeństwa Żywnościowego 2051 oraz szersze cele kraju dotyczące zrównoważonego rozwoju i zielonej gospodarki [11][12][14]
[29]. Strategia Bezpieczeństwa Żywnościowego 2051 ma poważne cele: uczynienie ZEA światowym liderem w Globalnym Indeksie Bezpieczeństwa Żywnościowego i zapewnienie wszystkim dostępu do bezpiecznej, wystarczającej ilości żywności przez cały rok 
[5][14][19]. Jak Dubaj w tym pomaga? Koncentrując się na zwiększaniu lokalnej, zrównoważonej produkcji żywności poprzez technologię (witaj, Food Tech Valley!), ułatwiając handel żywnością dzięki swojej potędze logistycznej, pracując nad redukcją marnotrawstwa żywności i ogólnie budując odporność na potencjalne wstrząsy w dostawach żywności [5][12][14][11][19][10][15].
Wszystko to doskonale wpisuje się w zaangażowanie ZEA na rzecz zrównoważonego rozwoju, określone w inicjatywach takich jak Zielona Agenda ZEA i plan Zielona Gospodarka na rzecz Zrównoważonego Rozwoju [29]
[32]. Kraj dąży do bycia liderem w zielonych technologiach i budowania zrównoważonej przyszłości [29][32]. Zrównoważone rolnictwo – mądre wykorzystanie wody, oszczędzanie zasobów za pomocą metod takich jak rolnictwo w kontrolowanym środowisku (CEA), potencjalne wykorzystanie energii odnawialnej, takiej jak energia słoneczna, i ograniczanie odpadów – jest kluczową częścią tej wizji [1]
[31][8][32][28]. Ramy takie jak Narodowy System Zrównoważonego Rolnictwa i Emiracki Znak Zrównoważonego Rolnictwa zachęcają do tych ekologicznych praktyk [2][21][14]. Nawet Plan Generalny Rozwoju Miejskiego Dubaju 2040 zawiera cele dotyczące większej liczby terenów zielonych, pokazując, jak rolnictwo wpisuje się w długoterminowy zrównoważony rozwój miasta [32]. Jak więc widzisz, inwestowanie w rolnictwo to nie tylko kwestia żywności; to fundamentalna część budowania bezpiecznej, zdywersyfikowanej i zrównoważonej przyszłości, jaką ZEA sobie wyobrażają [21][31].
Wypróbuj za darmo