Jak Emiraty budują żywnościową przyszłość na piaskach pustyni
25 kwietnia 2025
Kopiuj link
Źródła
27
Pokaż źródła w tekście
Wyżywienie rosnącego narodu w sercu suchego krajobrazu – to wyjątkowe wyzwanie, z którym Zjednoczone Emiraty Arabskie (ZEA) mierzą się bezpośrednio 
[18]
[6]
[4]
[1]
[16]
[10]
[8]. Przy około 85-90% żywności obecnie importowanej, kraj rozumie podatność na zagrożenia, jaką stwarza ta zależność, zwłaszcza gdy globalne łańcuchy dostaw napotykają zakłócenia [18][6][4][1][16][10][8]. Ale ZEA nie tylko dostrzegają wyzwanie; podchodzą do niego z ambitną wizją. Uruchomiona w listopadzie 2018 roku Narodowa Strategia Bezpieczeństwa Żywnościowego 2051 to kompleksowa odpowiedź ZEA, mapa drogowa zaprojektowana w celu zapewnienia zrównoważonej przyszłości żywnościowej dla wszystkich nazywających Emiraty swoim domem [18]
[19][4][6][10]. Ostateczny cel? Stać się numerem jeden w Światowym Indeksie Bezpieczeństwa Żywnościowego (GFSI) do 2051 roku, zapewniając stały dostęp do bezpiecznej, wystarczającej i pożywnej żywności dla wszystkich mieszkańców, nawet w sytuacjach kryzysowych [17]
[11]
[3][6][18]
[22]
[12][10]
[15]. Przyjrzyjmy się kluczowym inicjatywom napędzającym tę transformację, od najnowocześniejszych technologii i wspierania lokalnych gospodarstw po inteligentny handel i globalną współpracę [3][17].
Wzmacnianie Lokalnej Produkcji Żywności Poprzez Innowacje
Zmniejszenie zależności od importu oznacza uprawę większej ilości żywności lokalnie, a to centralny filar strategii ZEA [6][3][1][8]. Ale jak skutecznie uprawiać rolę na pustyni? Kluczem jest technologia. ZEA intensywnie inwestują w nowoczesne techniki rolnicze, takie jak rolnictwo w kontrolowanym środowisku (CEA), hydroponika (uprawa roślin bez gleby), rolnictwo wertykalne (piętrowe uprawy w pomieszczeniach) i akwakultura (hodowla ryb) [3][17]
[7][1][8]. Te metody nie są tylko futurystyczne; są praktyczne i mają na celu znaczne zwiększenie plonów – potencjalnie o 30% – przy jednoczesnym efektywniejszym wykorzystaniu zasobów, takich jak woda [18][3][17][1][8]. Aby ukierunkować te wysiłki, strategia identyfikuje „Narodowy Koszyk Żywnościowy” składający się z 18 podstawowych produktów spożywczych, wybranych na podstawie spożycia, lokalnego potencjału produkcyjnego i wartości odżywczej [3]. Konkretne cele obejmują zwiększenie produkcji tych strategicznych artykułów o 15% oraz dążenie do tego, aby 50% zapotrzebowania na żywność było zaspokajane przez produkcję krajową w dłuższej perspektywie [18][4][6]. To podejście oparte na technologii nie dotyczy tylko ilości; chodzi o budowanie zrównoważonego, odpornego sektora rolnego, który zużywa mniej wody i ziemi, zgodnie z szerszymi celami środowiskowymi [3][17][1][8].
Dywersyfikacja Importu i Wzmacnianie Handlu
Chociaż zwiększanie lokalnej produkcji jest kluczowe, rzeczywistość jest taka, że import nadal będzie odgrywał rolę w zaopatrzeniu ZEA w żywność [6][4]. Dlatego strategia inteligentnie koncentruje się również na imporcie. Zamiast zbytnio polegać na kilku źródłach, plan zakłada dywersyfikację, dążąc do posiadania od trzech do pięciu alternatywnych dostawców dla każdej głównej kategorii żywności [3]. Celem jest ostateczne pozyskanie 67% niezbędnego importu od tych zdywersyfikowanych partnerów międzynarodowych [18]. Wiąże się to z budowaniem silnych relacji międzynarodowych i ułatwianiem globalnym przedsiębiorstwom rolno-spożywczym handlu przez ZEA [3][1][8][18]. Wykorzystanie siły ZEA, a zwłaszcza Dubaju, jako globalnego centrum logistycznego jest niejawnie częścią tego procesu, zapewniając stały i odporny przepływ importowanej żywności, nawet jeśli gdzie indziej wystąpią zakłócenia [6][18].
Napędzanie Postępu Dzięki Innowacjom Rolniczym i B+R
Innowacje to nie tylko modne hasło w planie bezpieczeństwa żywnościowego ZEA; to silnik napędzający ambicję stania się wiodącym na świecie centrum w tej dziedzinie [17][11]. Rząd dokonuje znaczących inwestycji w badania i rozwój (B+R) w rolnictwie, tworząc dedykowane centra badawcze, modernizując laboratoria i wspierając współpracę między organami rządowymi, firmami prywatnymi i instytucjami akademickimi [17]. Jakiego rodzaju badania? Pomyśl o zaawansowanej genetyce, zrozumieniu wpływu zmian klimatycznych na lokalne rolnictwo, wzmacnianiu akwakultury dla kluczowych gatunków ryb, recyklingu odpadów rolniczych, badaniu alternatywnych źródeł żywności i opracowywaniu całkowicie nowych metod uprawy dostosowanych do regionu [17][18]. Narodowa Agenda B+R ds. Bezpieczeństwa Żywnościowego kieruje tymi wysiłkami [17][19]. Już teraz podejmowane są ważne inicjatywy mające na celu pobudzenie innowacji, takie jak globalne Wyzwanie FoodTech, które zaprasza innowatorów z całego świata do proponowania rozwiązań problemów związanych z bezpieczeństwem żywnościowym [17][12]. Jest też imponująca Dolina Technologii Żywnościowych (Food Tech Valley) w Dubaju, zaprojektowana jako dedykowane centrum i poligon doświadczalny dla pionierskich technologii rolniczych, wraz z programem „AGccelerator” wspierającym startupy [17][22][11].
Siła Partnerstwa: Angażowanie Sektora Prywatnego
Strategia ZEA wyraźnie uznaje, że same wysiłki rządu nie wystarczą; sektor prywatny jest niezbędnym partnerem w osiąganiu bezpieczeństwa żywnościowego [17][6]. Plan aktywnie zachęca przedsiębiorstwa do zaangażowania się w cały łańcuch wartości żywności, od pola do stołu [17][6]. Oznacza to tworzenie środowiska, w którym prywatne firmy czują się pewnie, inwestując w projekty rolnicze, nowe technologie i infrastrukturę, często poprzez partnerstwa publiczno-prywatne (PPP) [18]
[2][11][6]. Inicjatywy takie jak program AIM for Climate szczególnie zachęcają do prywatnych inwestycji w rolnictwo inteligentne klimatycznie [6][17]. Firmy są również kluczowymi graczami w ulepszaniu łańcuchów dostaw, zarządzaniu logistyką i rozwiązywaniu problemu marnowania żywności [6][17]. Pomyśl o tym – największe lokalne firmy już podejmują działania, uzupełniając inicjatywy rządowe [6]. Programy takie jak Wyzwanie FoodTech oferują zachęty dla startupów, a Narodowy Dialog na rzecz Bezpieczeństwa Żywnościowego zapewnia stałą rozmowę między rządem a liderami branży 
[13]
[9]. Celem jest stworzenie współpracującego ekosystemu, w którym sektor publiczny i prywatny wspólnie wprowadzają innowacje, badając nawet takie pomysły, jak przystępne kredyty dla przedsiębiorstw spożywczych [11][17][6].
Globalna Współpraca na Rzecz Wspólnego Bezpieczeństwa
Bezpieczeństwo żywnościowe to nie tylko kwestia lokalna; to problem globalny. Dlatego ZEA kładą duży nacisk na współpracę międzynarodową w ramach swojej strategii [1][8][6][3]. Kraj ściśle współpracuje z głównymi organizacjami międzynarodowymi. Kluczowym partnerem jest Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), która dostarcza wiedzy technicznej do wdrażania strategii i współpracuje we wszystkim, od B+R po zarządzanie rybołówstwem [19]
[26][22]
[24]. ZEA goszczą nawet subregionalne biuro FAO i tworzą nowe Centrum Doskonałości FAO [6][26]. Istnieją również partnerstwa ze Światowym Programem Żywnościowym (WFP) w zakresie innowacji, Międzynarodowym Centrum Badań Rolniczych na Obszarach Suchych (ICARDA) w zakresie badań nad rolnictwem na terenach suchych oraz zlokalizowanym w ZEA Międzynarodowym Centrum Rolnictwa Biosalinowego (ICBA), koncentrującym się na rolnictwie w warunkach zasolenia 
[5]
[23]
[25]
[21]
[27]. Poza organizacjami, ZEA aktywnie dzielą się wiedzą poprzez wydarzenia takie jak Dni Innowacji AgriFood MENA oraz goszcząc ważne globalne dialogi, jak COP28 [14][23][22][25]
[20]. Umowy dwustronne, takie jak inicjatywa AIM for Climate współtworzona z USA, dodatkowo wzmacniają te globalne więzi, wspierając inwestycje i wymianę technologiczną [6][21][11].
Zrównoważony Rozwój: Redukcja Marnotrawstwa i Poprawa Żywienia
Strategia żywnościowa ZEA nie polega tylko na produkowaniu więcej żywności; chodzi o tworzenie lepszych i bardziej zrównoważonych systemów żywnościowych [3][17][1][8]. Głównym celem jest walka ze stratami i marnotrawstwem żywności. Wiesz, ile jedzenia się marnuje? ZEA dążą do znacznego ograniczenia tego zjawiska, z celem redukcji o 15% określonym w strategii oraz krajową inicjatywą o nazwie 'ne'ma', która ma na celu potencjalne zmniejszenie marnotrawstwa żywności o połowę do 2030 roku [18][6][13]. Dotyczy to wszystkich, od rolników po detalistów i konsumentów [6][13]. Oprócz redukcji odpadów, strategia priorytetowo traktuje żywienie i bezpieczeństwo. Cele obejmują zmniejszenie spożycia niezdrowych składników żywności o 15% oraz znaczne ograniczenie incydentów związanych z bezpieczeństwem żywności o 35% [3][8][1][18]. Wysiłki te są ściśle powiązane z szerszymi zobowiązaniami ZEA w zakresie zrównoważonego rozwoju, w tym ambitnym planem ZEA Net Zero do 2050 roku [17][20]. Wszystko jest połączone – mniej odpadów i lepsze odżywianie oznaczają zdrowszą populację i zdrowszą planetę.
Mapa Drogowa: Kamienie Milowe i Mierzenie Sukcesu
Jak więc ZEA śledzą postępy w tej ambitnej podróży? Strategia wyznacza jasne kamienie milowe. W krótszej perspektywie, około 2030 roku, kluczowe cele obejmują znalezienie się w pierwszej dziesiątce krajów w Światowym Indeksie Bezpieczeństwa Żywnościowego (GFSI) w ramach wizji 'My ZEA 2031' [18][12][15]. Inne krótkoterminowe cele to znaczne zwiększenie zamówień rządowych na produkty rolne pochodzące z lokalnych upraw – dążenie do 100% do 2030 roku – oraz osiągnięcie celu inicjatywy 'ne'ma' polegającego na zmniejszeniu marnotrawstwa żywności o połowę [9][13]. Patrząc w przyszłość, ostateczna wizja na 2051 rok pozostaje jasna: zdobycie pierwszego miejsca w GFSI i ustanowienie ZEA jako globalnego lidera w dziedzinie bezpieczeństwa żywnościowego opartego na innowacjach [3][17][11][6][18][22][10][15]. Sam GFSI jest głównym punktem odniesienia używanym do mierzenia sukcesu, śledząc przystępność cenową, dostępność, jakość i bezpieczeństwo [17]. Co zachęcające, ZEA już wykazały znaczną poprawę, awansując o 12 miejsc w rankingach w latach 2021-2023 [18][12]. Nadzorowaniem całego tego postępu zajmuje się Rada ds. Bezpieczeństwa Żywnościowego Emiratów, zapewniając skuteczne współdziałanie wszystkich elementów strategii [17][4][11][6].
Wypróbuj za darmo