ZEA kontra nienawiść: Jak prawo chroni tolerancję?
9 maja 2025
Kopiuj link
Źródła
14
Pokaż źródła w tekście
Mieszkanie w ZEA lub odwiedzanie tego kraju oznacza doświadczanie tętniącej życiem mozaiki kultur i środowisk. Naród kładzie duży nacisk na tolerancję i akceptację, a podstawą tego zaangażowania jest kluczowy akt prawny: ustawa antydyskryminacyjna 
[6]
[9]. Pierwotnie ustanowiona jako Federalny Dekret z Mocą Ustawy nr 2 z 2015 roku, została zaktualizowana Ustawą nr 34/2023, obowiązującą od 29 października 2023 roku 
[3]
[1]
[4]
[7]
[5][6][9]
[13]
[14]. Ta ustawa nie jest tylko symboliczna; zapewnia solidną tarczę prawną przeciwko nienawiści i nietolerancji [6][9]. Przyjrzyjmy się, co obejmuje ta ustawa, kogo chroni, jakie działania są zabronione oraz jakie są poważne konsekwencje naruszeń.
Czym jest ustawa antydyskryminacyjna ZEA?
W swej istocie, ustawa ZEA o zwalczaniu dyskryminacji i nienawiści, oficjalnie Ustawa Federalna nr 34/2023 (która zaktualizowała poprzedni Federalny Dekret z Mocą Ustawy nr 2 z 2015 roku), służy kluczowemu celowi [3][1][4][7][5][6][9][13][14]. Jej głównym zadaniem jest stworzenie solidnych podstaw prawnych dla tolerancji, otwartości i akceptacji w zróżnicowanym społeczeństwie ZEA [6]. Można ją postrzegać jako prawny kręgosłup wspierający dążenie narodu do harmonii [6]. Ustawa aktywnie ma na celu ochronę wszystkich osób w kraju przed działaniami, które podsycają nienawiść religijną, promują ekstremizm lub sprzyjają nietolerancji, zapewniając bezpieczniejsze środowisko dla wszystkich mieszkańców i gości [6][9]. To jasne oświadczenie, że dyskryminacja i nienawiść nie mają tu miejsca.
Kogo chroni ustawa? Definicja chronionych grup
Kto więc dokładnie znajduje się pod ochronnym parasolem tej ustawy? Ustawodawstwo definiuje dyskryminację dość jasno: jest to każde działanie tworzące rozróżnienie, ograniczenie, wykluczenie lub preferencję wśród ludzi lub grup na podstawie określonych cech [7][5][13]. Pierwotna ustawa z 2015 roku wymieniała jako te podstawy religię, wyznanie, doktrynę, sektę, kastę, rasę, kolor skóry lub pochodzenie etniczne [7][5][13]. Zaktualizowana ustawa z 2023 roku podtrzymuje tego ducha, obejmując „religię, przekonania, obrządek, wspólnotę, sektę, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne, płeć lub rasę” [3][4][14]. Co ciekawe, obie wersje ustawy konkretnie definiują „religie” jako religie Abrahamowe: islam, chrześcijaństwo i judaizm [3][4][7][5][13][14]. Oznacza to, że główna tarcza przeciwko dyskryminacji religijnej jest wyraźnie przeznaczona dla wyznawców tych trzech wiar [4][7].
Jakie działania są nielegalne w świetle tej ustawy?
Ustawa antydyskryminacyjna ZEA jest dość szczegółowa co do działań, które kryminalizuje. Nie chodzi tylko o jawną dyskryminację; zakres jest szerszy [5][6][13][14]. Po pierwsze, każde działanie tworzące rozróżnienie lub preferencję na podstawie chronionych grup (takich jak religia, rasa czy pochodzenie etniczne) jest nielegalne [5][13]. Następnie mamy „mowę nienawiści” – obejmuje to wszelkie wypowiedzi lub działania, ustne, pisemne, online lub inne, które mogłyby podżegać do kłopotów, niezgody lub dyskryminacji [5][6][13][14]. Ustawa surowo zabrania również pogardy religijnej, często określanej jako bluźnierstwo [5][6][13][14]. Obejmuje to obrażanie Boga, uznanych religii Abrahamowych (islamu, chrześcijaństwa, judaizmu), ich proroków, świętych ksiąg lub miejsc kultu, takich jak meczety, kościoły czy synagogi [5][6][13][14]. Nawet nazywanie wyznawców tych wiar „niewiernymi” jest zabronione [6]. Co więcej, produkcja, promowanie lub dystrybucja materiałów zawierających pogardę religijną lub mowę nienawiści jest przestępstwem [3][4]. Organizowanie, finansowanie lub nawet samo dołączanie do grup mających na celu prowokowanie nienawiści religijnej jest również zakazane, podobnie jak organizowanie spotkań w takich celach [3][4][6][13]. Ustawa z 2023 roku wprowadza również nacisk na zwalczanie ekstremizmu, celując w działania oparte na ekstremistycznych ideach, które mogłyby zakłócić porządek publiczny [3][4]. Szczerze mówiąc, przesłanie jest jasne: promowanie podziałów nie jest tolerowane, niezależnie od platformy [3][4][7][5][6][13].
Jakie są kary za naruszenia?
Łamanie ustawy antydyskryminacyjnej ZEA jest traktowane bardzo poważnie, a kary to odzwierciedlają [1]. Jeśli ktoś dopuści się aktu dyskryminacji lub mowy nienawiści, może ponieść znaczące konsekwencje. Kary często obejmują pozbawienie wolności – źródła wspominają o minimalnych okresach od jednego do pięciu lat – oraz wysokie grzywny, potencjalnie od 500 000 AED do 1 000 000 AED, chociaż niektóre źródła podają zakresy od 50 000 AED do 2 milionów AED za różne przestępstwa 
[2][3][1][4][7][5][6][13]. Warto zauważyć, że kary mogą się różnić, więc zawsze mądrze jest skonsultować się z prawnikiem w celu uzyskania najbardziej aktualnych szczegółów. Jeśli pracownik publiczny popełni taki czyn podczas pełnienia obowiązków służbowych, obowiązują podobne kary [3][4][7]. Firmy również nie są zwolnione; przedstawiciele firm lub menedżerowie mogą ponosić osobistą odpowiedzialność, jeśli pracownik popełni przestępstwo na mocy ustawy w imieniu firmy, zwłaszcza jeśli menedżer o tym wiedział [3][4][7]
[12]. Wspieranie grup nienawiści może również prowadzić do pozbawienia wolności, potencjalnie do siedmiu lat [13]. Jednak może istnieć droga do złagodzenia kary; proaktywne zgłoszenie przestępstwa przed jego wykryciem może prowadzić do zmniejszenia lub uchylenia kar [3].
Kontekst: Związek z innymi środkami antydyskryminacyjnymi
Chociaż Ustawa Federalna nr 34/2023 (i jej poprzedniczka) jest kamieniem węgielnym w zwalczaniu dyskryminacji ze względu na religię, rasę i pochodzenie, nie jest to jedyna ustawa promująca równość w ZEA [3][4][7][5][13][14]. Jest częścią szerszego krajobrazu prawnego. Na przykład, Prawo Pracy ZEA (Federalny Dekret z Mocą Ustawy nr 33 z 2021 roku) konkretnie zajmuje się dyskryminacją w miejscu pracy, zabraniając niesprawiedliwego traktowania ze względu na rasę, kolor skóry, płeć, religię, pochodzenie narodowe, pochodzenie społeczne lub niepełnosprawność [1]
[8][9]
[10]
[11]. Dodatkowo, dedykowane ustawy chronią prawa Osób o Szczególnych Potrzebach (osób z niepełnosprawnościami), takie jak Ustawa Federalna nr 29 z 2006 roku i Ustawa Dubajska nr 3 z 2022 roku [1][9]. Uchwała Rady Ministrów nr 43 z 2018 roku dodatkowo to wzmacnia, nakazując niedyskryminację przy zatrudnianiu i wymagając od pracodawców zapewnienia rozsądnych udogodnień dla pracowników z niepełnosprawnościami [2]. Jak więc widzisz, zaangażowanie w sprawiedliwość obejmuje różne aspekty życia i pracy w ZEA.
Praktyczne wskazówki dla osób fizycznych (mieszkańców i ekspatów)
Jeśli mieszkasz w ZEA lub je odwiedzasz, zrozumienie tej ustawy jest kluczowe dla pełnego szacunku poruszania się w codziennym życiu. Kluczowy wniosek? Uważaj na swoje słowa i działania, zarówno osobiście, jak i online [5][6][13][14]. Unikaj żartów lub obraźliwych komentarzy na temat religii – zwłaszcza islamu, chrześcijaństwa i judaizmu – lub na temat rasy, narodowości czy pochodzenia etnicznego ludzi [3][4][7][5][13][14]. Coś, co gdzie indziej mogłoby wydawać się swobodną uwagą, tutaj może być postrzegane zupełnie inaczej i potencjalnie prowadzić do poważnych problemów prawnych [6]. Niezbędne jest bycie świadomym i szanowanie lokalnych wrażliwości kulturowych i religijnych [6]. Szczerze mówiąc, odrobina świadomości bardzo pomaga w zapewnieniu pozytywnych interakcji i pozostaniu po właściwej stronie prawa.
Implikacje dla firm i pracodawców
Dla firm działających w ZEA ta ustawa ma znaczące implikacje wykraczające poza samo indywidualne postępowanie. Kluczowe jest wspieranie kultury szacunku i zgodności z przepisami w miejscu pracy [12]. Firmy powinny upewnić się, że posiadają jasne, solidne polityki zakazujące dyskryminacji i molestowania, obejmujące nie tylko podstawy z ustawy antydyskryminacyjnej (religia, rasa itp.), ale także te określone w Prawie Pracy (płeć, niepełnosprawność itp.) [1][8][10][11]. Kluczowe są szkolenia; edukuj zarówno pracowników, jak i menedżerów na temat dopuszczalnego postępowania, szczegółów ustawy oraz potencjalnych ryzyk [11][12]. Wdrożenie jasnych procedur zgłaszania wszelkich naruszeń jest również niezbędne [11]. I pamiętaj, menedżerowie mogą ponosić osobistą odpowiedzialność, jeśli przestępstwa wystąpią pod ich nadzorem i zostanie udowodniona ich świadomość, więc proaktywne przywództwo jest kluczowe [3][4][7][12].
Wypróbuj za darmo